Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u Wandy Chmielowskiej mając 6 lat. W latach 1941-44 uczyła się prywatnie u Antoniego Szafranka, następnie - w latach 1945-51 - studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach w klasie fortepianu Wandy Chmielowskiej, uzyskując dyplom z najwyższym odznaczeniem. Studia kontynuowała w latach 1951-55 w klasie mistrzowskiej Zbigniewa Drzewieckiego w Krakowie i Warszawie, zaś w latach 1957-59 uczestniczyła w kursach mistrzowskich Artura Benedettiego Michelangeli.
Jest laureatką czterech międzynarodowych konkursów: w 1955 zdobyła VII nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w 1956 - III nagrodę na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Roberta Schumanna w Berlinie, w 1958 - nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccio Busoniego w Bolzano, w 1959 - nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Rio de Janeiro.
Lidia Grychtołówna debiutowała w 1953 w Katowicach z Orkiestrą Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją Stanisława Skrowaczewskiego. Koncertowała w prawie wszystkich krajach Europy i Ameryki Południowej oraz w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, na Kubie, w Australii, Tajlandii, Chinach i Japonii, pod batutą takich dyrygentów, jak Constantin Silvestri, William Steinberg, Wolfgang Sawallisch, Roberto Benzi, Hiroyuki Iwaki, Stanisław Skrowaczewski, Stanisław Wisłocki, Henryk Czyż, Witold Rowicki, Antoni Wit, Wojciech Rajski. Brała udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych, m.in. w Warszawie, Dusznikach, Bergen, Atenach, Sorrento, Taorminie, Warszawie, Adelajdzie, Perth, Berlinie oraz Dubrowniku. Ma bardzo szeroki repertuar, sięgający od muzyki baroku do klasyków XX wieku. Szczególnie często wykonuje utwory Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina i Roberta Schumanna. Była pierwszą wykonawczynią IV Koncertu fortepianowego B-dur op. 53 na lewą rękę i orkiestrę Sergiusza Prokofiewa w Wielkiej Brytanii (1967) i Belgii (1988).
Dokonała wielu archiwalnych nagrań radiowych i telewizyjnych. Dla wytwórni płytowych (Polskie Nagrania, Philips, Deutsche Grammophon, CD Accord) zarejestrowała dzieła Beethovena (Koncert fortepianowy Es-dur), Chopina (Koncert fortepianowy f-moll, 4 impromptus, 4 scherza, wszystkie walce, nokturny i inne), Schumanna (Etiudy symfoniczne op. 13, Karnawał op. 90), Wolfganga Amadeusa Mozarta (koncerty fortepianowe KV 414 i 488), Stanisława Wisłockiego (Koncert fortepianowy), ponadto Ferenca Liszta, Sergiusza Rachmaninowa i Aleksandra Skriabina.
Zasiadała w jury międzynarodowych konkursów muzycznych - była jurorem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980, 1985, 1990, 1995, 2000, 2005), a także konkursów w Getyndze, Darmstadt, Miami, Monza, Osace, Tokio. Prowadziła w Niemczech kursy mistrzowskie. W 1986 objęła stanowisko profesora klasy fortepianu na Uniwersytecie im. Johannesa Gutenberga w Moguncji.
Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, m.in. Złoty Medal Miasta Mediolanu (1969), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1971), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2005).
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, wrzesień 2002, aktualizacja: październik 2009.
