Zanim zrealizował swój pierwszy pełnometrażowy film, dorobił się etykiety najczęściej nagradzanego polskiego twórcy filmów krótkich. Nie bez przyczyny – za swoje studenckie obrazy zdobył ponad sześćdziesiąt nagród i wyróżnień na polskich i międzynarodowych festiwalach.
Jest absolwentem reżyserii Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz Programu Fabularnego Studio Prób w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.
W studenckim "Kawałku nieba" z 2006 roku opowiadał o pielęgniarce z hospicjum towarzyszącej śmierci swoich podopiecznych. Jego trzy lata późniejszy "Dom w różach" był impresją o samotności kobiety, która nawet wśród najbliższych musi udawać kogoś, kim się nie czuje, odtwarzając narzucone role matki i żony.
Tematem, który poruszał już we wczesnych filmach studenckich, było dzieciństwo i dojrzewanie. O młodym chłopcu opowiadał w półgodzinnej etiudzie "Za horyzont" ze zdjęciami Tomasza Woźniczki nagrodzonego na Złotą Kijanką festiwalu Camerimage 2007.
Również zrealizowany w 2009 roku "Ciemnego pokoju nie trzeba się bać" było opowieścią o konfrontacji dzieciństwa i dorosłości. Czekaj w swym filmie opowiadał o jedenastoletniej dziewczynce bezgranicznie kochającej swego ojca. Gdy dziewczynka przygotowuje piosenkę na szkolną akademię z okazji zbliżającego się dnia taty, zaczyna odkrywać dotąd skrywane tajemnice dotyczące ukochanego taty. Za "Ciemnego pokoju…" Czekaj otrzymał nagrody na festiwalach w Warszawie, Kioto, Tiranie, Kosowie, Krakowie i Gdyni, a także tytuł Talentu Trójki – nagrodę Programu 3 Polskiego Radia.
W 2010 roku zrealizował kolejny obsypany nagrodami film krótkometrażowy. "Twist & Blood" opowiadał o jedenastoletnim chłopcu, na którego rówieśnicy mówią Brzucho, a który ze względu na swoją nadwagę jest szkolnym pośmiewiskiem. Brzucho ma jednak tajemniczy sposób na rozładowanie negatywnych emocji, a jedyną powierniczką jego tajemnicy jest przyjaciółka, w której się podkochuje.
Wraz z nakręconym przez Czekaja w ramach programu "30 minut" filmem "Ciemnego pokoju nie trzeba się bać", "Twist & Blood" układa się w interesujący dyptyk poświęcony dzieciom u progu dojrzewania – pisał w Culture.pl Konrad J. Zarębski. - Odnaleźć tu można inspiracje kinem Doroty Kędzierzawskiej. Zresztą sam reżyser nie ukrywa, że spotkanie z autorką "Wron" i "Pora umierać" miało wpływ na wybór przez niego zawodu. Inspiracja ta nie ogranicza się do samej tematyki - obejmuje także sposób obserwowania małych bohaterów i budowania ich charakterystyki poprzez ukazywanie postrzeganego przez nich świata. Konsolacyjny nastrój tych opowieści zderza się z brutalną rzeczywistością świata dorosłych, a na tym styku rodzą się pierwsze doświadczenia wieku dojrzewania - bolesne, ale prawdziwe.
O trudach dojrzewania opowiedział Czekaj także w "Baby Bump", swym pełnometrażowym debiucie zrealizowanym w ramach programu Biennale Cinema Collage. Nominując Czekaja do Paszportu Polityki, Tadeusz Sobolewski pisał o nim, iż jest to "objawienie nowej indywidualności reżyserskiej, pełnej wigoru i inwencji – autora, który ma swój temat: wychodzenie z dzieciństwa, walka o siebie, jaką musi staczać dojrzewający chłopiec z rodziną, otoczeniem, z własnym ciałem".
Film, kosztujący zaledwie 150 tysięcy euro, zdobył wyróżnienie specjalne Queer Lion Award na festiwalu w Wenecji, a Czekajowi przyniósł nominację do prestiżowych Paszportów Polityki.
Stworzyliśmy bardzo specyficzny świat odklejony od rzeczywistości – mówił w rozmowie z Małgorzatą Steciak z "Interii". - "Baby Bump" jest dla mnie rodzajem filmowego komiksu. Ta estetyka jest widoczna w montażu, sposobie kadrowania, kolorach. Bawimy się z wyobrażeniami na temat bardzo specyficznego etapu w życiu człowieka. O dojrzewaniu zwykle mówi się w kontekście kilku pryszczy na czole, mutacji i wielkim buncie. Ja chciałem natomiast opowiedzieć o czymś, o czym się mówi bardzo rzadko: o cielesności, seksualności młodego chłopaka, a właściwie dziecka, które za chwilę stanie się mężczyzną.
Równolegle z "Baby Bump" nakręcił Czekaj "Królewicza Olch", który miał swoją premierę w konkursie głównym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2016 roku.
O czym jest „Królewicz Olch”? – To opowieść o próbie budowania autonomii, o tęsknocie za ojcem, wielkiej potrzebie miłości – wylicza reżyser. – Śmiejemy się z ekipą z hasła: „Śmierć chłopca, narodziny młodzieńca”, ale coś w nim jest.
Reżyser podkreśla, że obu filmom przewodzi temat dorastania, ale nie zamierza na zawsze w nim pozostawać. – Kończę te wędrówki do dzieciństwa, na ekranie pojawią się trochę starsze dzieci – zapowiada ("Gazeta Wyborcza", 20.09.2016).
Na 67. MFF w Berlinie w 2017r. Czekaj zdobył Baumi Award przyznawaną za najciekawsze projekty scenariuszowe. Artysta otrzymał zarazem stypendium w wysokości 20 tysięcy euro przeznaczone na rozwój scenariusza filmu pt. "Sorry, Polsko", historii rozczarowanego życiem 40-letniego tancerza. Ukończony scenariusz został doceniony na festivalu w Cannes w 2017r. otrzymując nagrodę ScripTeast im. Krzysztofa Kieślowskiego za Najlepszy Scenariusz z Europy Środkowo-Wschodniej.
Źródła: Polityka.pl, Interia.pl, inf. własne. opr. BS.; aktualizacja: NMR, listopad 2016.
Filmografia:
Filmy fabularne
- 2015 - "Baby Bump" (wyróżnienie w Konkursie Inne Spojrzenie na festiwalu w Gdyni)
- 2016 - "Królewicz Olch"
Filmy krótkometrażowe
- 2003 - "List"
- 2004 - "Niedziela"
- 2005 - "Mamo"
- 2005 - "Wyścig"
- 2006 - "Kawałek nieba"
- 2006 - "Wszystko o mojej rodzinie"
- 2007 - "Za horyzont"
- 2009 - "Dom w różach"
- 2009 - "Ciemnego pokoju nie trzeba się bać" (Srebrny Lajkonik na Krakowskim Festiwalu Filmowym; Nagroda Specjalna Jury na Kanadyjskim MFF; Nagroda Główna w konkursie filmów krótkometrażowych na festiwalu Dwa Brzegi; Grand Prix w Konkursie Młodego Kina w Gdyni)
- 2010 - "Twist & Blood" (Nagroda Polskiego Kina Niezależnego OFFskar dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera)
- 2014 - "Rwetes"