Muzyką zajmowała się od dziecka, pierwszy utwór skomponowała już w wieku sześciu lat. Studiowała grę na fortepianie w klasie Ireny Protasewicz i Wandy Łosakiewicz oraz kompozycję pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Swoją działalność artystyczną rozpoczęła jako pianistka. Już w czasie studiów, a także w następnych latach koncertowała w Polsce, Belgii, Austrii i dawnej Czechosłowacji. Była współzałożycielką, a w latach 1964-68 sekretarzem generalnym polskiej sekcji "Jeunesses Musicales". Od 1968 do 1970 przebywała w Paryżu na stypendium rządu francuskiego im. Maurice’a Ravela, gdzie studiowała kompozycję Oliviera Messiaena i Pierre'a Schaeffera oraz muzykologię pod kierunkiem Jacquesa Chailleya na Sorbonie. W 1970 roku rozpoczęła naukę u Nadii Boulanger. Była jednym z organizatorów Groupe International de Musique Electroacoustique de Paris (GIMEP). W 1975 zamieszkała wraz z mężem Horst-Jurgenem Tittel, wysokim urzędnikiem Unii Europejskiej, w Tervuren koło Brukseli, gdzie przebywała do 2000 roku. Później mieszkała w Taillet koło Perpignan, w Katalonii francuskiej (Pireneje Orientalne).
Jest autorka muzyki oper inspirowanych światową literaturą: "Kolonia karna", "Trojanki", "Bramy raju", "Przypływy, odpływy". Skomponowała blisko 100 utworów na orkiestrę kameralną i symfoniczną – wśród nich koncerty, concertina, wariacje, miniatury – inspirowane m.in.: poezją Gałczyńskiego, "Bogurodzicą", Saint-Exuperim, Sołżenicynem, malarstwem Dalego, a także wydarzeniami historycznymi, takimi jak powstanie warszawskie czy wybór Karola Wojtyły na urząd papieski. Jej kompozycje grane są na całym świecie.
Wiem, że wielu kolegów kompozytorów nie podejmowałoby tego rodzaju tematów, uważając, że publiczności należy się trochę radości. Nie wykluczam napisania w przyszłości opery buffa. Ale dotychczas interesowała mnie tematyka dotycząca losu, jaki ludzie zgotowali sami sobie. To właśni jest główny temat moich trzech oper. Dlatego nie sięgam ani do mitologii, ani do postaci bohaterskich , ani do wątków miłosnych. W moich trzech operach wszystkie główne postaci są indywidualnie bohaterskie, wszystkie kochają, ale równocześnie są elementami tematu o wymiarach uniwersalnych, dotyczącego doli jaką ludzie sam sobie zgotowali przez brak zainteresowania drugim człowiekiem.
Fragment wywiadu przeprowadzonego drogą korespondencyjną przez Ludwika Erhardta, lata 80. (materiał nadesłany przez rodzinę kompozytorki).
Obok kompozycji zajmowała się krytyką i publicystyką muzyczną. Promowała nową muzykę w audycjach radia francuskiego, belgijskiego, niemieckiego i amerykańskiego. Prowadziła klasy mistrzowskie m.in. w Massachusetts Institute of Technology w Bostonie, na Yale University w New Haven, University of Southern California i University of California w Los Angeles, Sorbonne w Paryżu oraz Université de Montreal. Była wykładowczynią na uczelniach europejskich i amerykańskich.
