Rzeźbiarz. Urodził się w 1854 w Baranowie, zmarł w 1922 w Krakowie.
W latach 1873-1878 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Walerego Gadomskiego a także w pracowni Franciszka Wyspiańskiego (ojca malarza, Stanisława). Naukę kontynuował w Wiedniu, prawdopodobnie u Ericha Hellmera. Od 1890 do 1897 nauczał rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, później zaś w był nauczycielem rysunku i modelowania w Szkole Przemysłowej tamże. Był wybitnym pedagogiem, do grona jego uczniów należeli między innymi: Tadeusz Breyer, Bolesław Biegas, Xawery Dunikowski i Jan Szczepkowski.
W głównym nurcie swej twórczości Daun pozostawał wierny zasadom akademickiego realizmu. Jego dzieła cechuje biegłe opanowanie rzeźbiarskiego warsztatu oraz dbałość o wierne oddanie detalu. Rzeźbami cieszącymi się powszechnym uznaniem współczesnych
artyście należą: Lilia Weneda (1884) i Grażyna z Litaworem (1886, obie na plantach w Krakowie) oraz popiersia wybitnych Polaków do krakowskiego Parku Miejskiego dr Henryka Jordana. Artsta parał się również rzeźbą o tematyce rodzajowej i sakralnej oraz dekoracją rzeźbiarską architektury. Po 1900 w jego sztuce, zwłaszcza w projektach przedmiotów użytkowych, zaznaczyły się wpływy secesji.W 1904 roku opublikował artykuł pt. "Nowe prądy w zdobnictwie" z własnymi rysunkowymi projektami obiektów z zakresu sztuki stosowanej.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. II, Wrocław 1975 (Andrzej Ryszkiewicz)
- Aleksandra Melbechowska-Luty, Piotr Szubert, "Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889", Warszawa 1993
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, styczeń 2003.