W latach 1850-1858 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Wojciecha Kornelego Stattlera (rysunek i malarstwo) oraz Henryka Kossowskiego (rzeźbę). Równolegle (1856-58) kształcił się u Franza Bauera w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Walczył w powstaniu styczniowym. W latach 1876-1889 wykładał rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, uczestnicząc zarazem czynnie w życiu artystycznym tego miasta.
Do bogatego dorobku artysty należały pomniki, posągi, grupy figuralne, portrety oraz medaliony. Zrealizował m.in. pomnik Józefa Warszewicza na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (1868), Mikołaja Kopernika w Krakowie (1872, w gmachu Polskiej Akademii Nauk) oraz Artura Grottgera w kościele Dominikanów we Lwowie (1880). W latach osiemdziesiątych XIX w. brał udział w konkursach na pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie uzyskując wyróżnienia (m.in. za projekt wykonany według szkicu Jana Matejki). Wykonywał popiersia wybitnych współczesnych mu osobistości, m.in. Jana Matejki,
Józefa Szujskiego, Mikołaja Zyblikiewicza, a także postaci historycznych (np.
Wita Stwosza, Jana Długosza). Do najwybitniejszych zachowanych figur wyrzeźbionych przez Gadomskiego należy
Herodiada z 1883 roku.
Od 1889 cierpiąc na chorobę oczu poniechał twórczości artystycznej.
Do plejady wybitnych uczniów artysty należą m.in. Stanisław Roman Lewandowski, Antoni Madeyski, Jan Nalborczyk i Antoni Pleszowski.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. I, Wrocław 1971 (A. Ryszkiewicz)
- Rachubowa Katarzyna, "Rzeźba polska XIX wieku. Od klasycyzmu do symbolizmu". Katalog zbiorów. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1993
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, sierpień 2002.