Ukończył Wydział Kulturoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego oraz Wydział Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Stypendysta The Northern School of Film and Television Leeds Metropolitan University w Wielkiej Brytanii. Od 1992 roku pracował jako niezależny twórca, głównie dla telewizji; autor i współautor programów o sztuce, teledysków i filmów dokumentalnych (m.in. "Roman Kramsztyk – powrót", "Katalog", "Candid Camera zapis cenzurowany", "Inny teatr", "Malowanki Franka Firanki") .
Zrealizował osiem spektakli Teatru Telewizji, w tym sztuki dla dzieci: "Walizkę" (1998) i "Dalej niż na wakacje" (2000) na podstawie książek Anny Onichimowskiej, a także "Żywot Łazika z Tormesu" anonimowego autora (1999) i "Wroga ludu" Henryka Ibsena (2009).
W długim metrażu zadebiutował filmem "Edi", produkcją całkowicie niezależną, która przyniosła mu wiele nagród (m.in. Paszport "Polityki", Nagrodę Specjalną Jury i Nagrodę Dziennikarzy na festiwalu w Gdyni i Grand Prix na Warszawskim Festiwalu Filmowym) i zapełniła widownię polskich kin. Dramatyczna, lecz jednocześnie pełna ciepła, baśniowa opowieść o zbieraczach złomu Edim (w tej roli dawna gwiazda kina dziecięcego, Henryk Gołębiewski) i Jureczku (Jacek Braciak) przekonała do siebie nawet cynicznych recenzentów:
"Utrzymany w baśniowej konwencji film wzruszył widzów i krytyków, i to nawet tych, którzy płaczą rzadko i co najwyżej ze złośliwej satysfakcji, że komuś znowu coś nie wyszło" - pisał w Filmwebie Michał Burszta.
Wręczając Trzaskalskiemu nagrodę podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego, Wojciech Marczewski mówił:
"Zwyciężył film piękny, wzruszający i bardzo prosty, opowiadający o wartościach, o których warto pamiętać i o człowieku, który mimo bardzo trudnej sytuacji życiowej, ciągle tym wartościom pozostaje wierny".
W 2005 roku powrócił do fabuły filmem "Mistrz", wędrówką po małych miasteczkach w towarzystwie rosyjskiego, cyrkowego mistrza (Konstantin Ławronienko), która spotkała się jednak z chłodniejszym niż debiut przyjęciem. W 2012 roku Trzaskalski zrealizował "Mój rower", kameralny komediodramat o trzech pokoleniach współczesnych mężczyzn z Michałem Urbaniakiem, Arturem Żmijewskim i Krzysztofem Chodorowskim w rolach głównych. Za scenariusz do tego filmu został, wraz z Wojciechem Lepianką, nagrodzony na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Od 2004 roku Trzaskalski jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Mówi:
"Istnieją dwa rodzaje kina - kino, które poszukuje ducha, i kino, które do perfekcji doprowadziło sztukę ględzenia". Opowiadając o swojej pracy twórczej dodaje również: "Podczas pisania, kręcenia filmów, malowania obrazów ludzie mogą osiągnąć stan wyjścia z siebie (...) Moje (kino - przyp. red.) nie pozwala zasnąć. Czasami warto być niewyspanym" ("Gazeta Wyborcza" 20.11.2012).
Red. NMR, Maj 2016.
Filmografia:
- 2002 - "Edi" (reżyser i scenarzysta) - Nagroda Publiczności Orzeł 2003, Nagroda Jury Ekumenicznego oraz Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej na forum "Nowe Kino" Berlinale 2003, Złota Kaczka 2003 w kategorii najlepszy film polski, Nagroda Specjalna Jury oraz Nagroda Dziennikarzy FPFF w Gdyni 2002, Nagroda im. Philipa Morrisa MFF w Karowych Warach 2003,
- 2005 - "Długopis" w "Solidarność, Solidarność..." (jedna z 13 etiud)
- 2005 - "Mistrz" (reżyser i scenarzysta)
- 2012 - "Mój rower" (reżyser i scenarzysta) - Nagroda Organizatorów Festiwali i Przeglądów Filmu Polskiego za Granicą FPFF w Gdyni 2012, Złoty Lew 2012 w kategorii najlepszy scenariusz