Debiutowała w 1989 r. napisaną wspólnie z Andrzejem Saramonowiczem powieścią "Akropoliada", lecz zwróciła na siebie uwagę samodzielną publikacją dopiero siedem lat później. Jej powieść "Siostra" stała się najgłośniejszym wydarzeniem literackim jesieni roku 1996. Ów thriller psychologiczny wzniecił żywiołową dyskusję. Spierali się o tę książkę nie tylko krytycy literaccy. "Siostra" pojawiła się bowiem w momencie, w którym publiczna debata na temat konieczności wprowadzenia w Polsce ustawy antyaborcyjnej weszła w apogeum.
"Gdyby Edgar Allan Poe miał córkę, a ta córka miała córkę, a ta córka miała córkę - łatwiej byłoby pojąć, skąd się wzięła Małgorzata Saramonowicz." - przeczytać można było w "Gazecie Wyborczej".
Nawiązywanie do nośnej i szeroko dyskutowanej problematyki to pewna właściwość prozy Saramonowicz. Chwytem tym posłużyła się także w swojej drugiej powieści – "Lustra" (1999). Tym razem pisarka nawiązała do sporów o eutanazję oraz wielu dyskusji, jakie były i nadal są prowadzone w mediach, traktujących o terrorze młodości i urody, którego ofiarami stały się głównie dojrzałe kobiety. Autorka tłumaczy:
"Każdy myślący, świadomy człowiek musi dostrzegać wokół siebie rzeczy dobre i proste, z których powstaje każdy dzień, jak i te budzące grozę i lęk. Tak się złożyło, że ja te drugie ubieram w słowa."
Bohaterkami "Luster" są właśnie kobiety doświadczające, czym jest starość. Oto staruszka z lęku przed śmiercią zabija swoją młodą opiekunkę. Winić należy tytułowe lustra, które oczywiście beznamiętnie informują o kolejnych zmarszczkach i siwych włosach.
Wydane w 2005 roku "Sanatorium" zabiera nas w podróż w czasie. Główny bohater, Jan, wyjeżdża na kurację do podgórskiej miejscowości, gdzie spotyka postać ze swojej traumatycznej przeszłości. I w tej książce nie brakuje mroku, okrucieństwa, miłości i cierpienia. Jak pisał Jan Gondowicz:
"Proza Saramonowicz imponuje logiką konstrukcji, nieodległej od logiki okrucieństwa. Nie zna łatwych pocieszeń, nadziei zbawienia i życia wiecznego. Próżnię po nich wypełnia grymas materii. Zapuścić w tę czeluść wzrok - to jedyny dostępny nam bunt."
W 2016 roku ukazała się książka "Xięgi Nefasa - Trygław. Władca Losu" - pierwsza część planowanej trylogii fantasy, osadzonej w czasach Bolesława Krzywoustego. Opowieść o dworskich intrygach, zbrodniach i politycznych zdradach przywodzi na myśl słynną sagę "Pieśń lodu i ognia" George'a R.R. Martina.
Saramonowicz jest ponadto współscenarzystką serialu "Tango z aniołem" (2005), kinowego przeboju "Lejdis" Tomasza Koneckiego (2008), i producentką wykonawczą filmu "Jak się pozbyć cellulitu" Andrzeja Saramonowicza.
Źródło: www.polska2000.pl; Copyright: Stowarzyszenie Willa Decjusza, 2001, aktualizacja: NMR, wrzesień 2016.