Po opuszczeniu Tymoszówki w 1917 roku Karol Szymanowski wraz z rodziną zamieszkał w Elizawetgradzie. Czas mijał mu tu na komponowaniu i na kilku koncertach, podczas których grał swoje utwory oraz akompaniował skrzypkowi Wiktorowi Goldfeldowi. Na użytek tych występów zimą i wiosną 1918 roku, przy współpracy ze wspomnianym artystą opracował na skrzypce i fortepian trzy wybrane "Kaprysy" Paganiniego - D-dur nr 20, A-dur nr 21 i a-moll nr 24. Pierwsze dwa utwory dedykował swojemu przyjacielowi, wybitnemu skrzypkowi - Pawłowi Kochańskiemu, natomiast ostatni - innemu wirtuozowi skrzypiec, który kilka lat później, w 1922 roku został pierwszym wykonawcą 1. Koncertu skrzypcowego - Józefowi Ozimińskiemu. Prawykonanie "Trzech kaprysów Paganiniego" miało miejsce 25 kwietnia 1918 roku w Elizawetgradzie w wykonaniu duetu Goldfeld - Szymanowski.
Pod względem muzycznym transkrypcja ta nie jest tylko mechanicznym dołączeniem do oryginalnej partii skrzypcowej fortepianowego akompaniamentu. Kompozytor opracowując "Kaprysy" skoncentrował się m.in. na harmonii partii fortepianu, wprowadzając w niej także ślad własnego, indywidualnego stylu.
Pierwsza edycja nutowa kompozycji ukazała się w 1926 roku nakładem Universal Edition, a jej partię skrzypiec opracował do druku Paweł Kochański. Po transkrypcję "Kaprysów" autorstwa Szymanowskiego często sięgają artyści z zagranicy, mając na uwadze przede wszystkim oryginał Paganiniego. Wśród dostępnych nagrań utworu znajdziemy zatem takie nazwiska, jak Ulf Hoescher i Michel Béroff (zarejestrowali go dla wytwórni EMI), Nicolas Dautricourt i Laurent Wagschal (dla Saphir), Salvatore Accardo i Laura Manzini (dla Dynamic), czy Thomas Zehetmair i Silke Avenhaus (dla EMI). W 1977 roku "Trzy kaprysy Paganiniego" nagrała także Magdalena Rezler wraz z Maciejem Paderewskim (Polskie Nagrania, Muza 1986), a w roku 2003 Polskie Radio wydało płytę z interpretacją Konstantego Andrzeja Kulki.
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, wrzesień 2007.