Jedna z pierwszych płyt wydanych przez firmę EMI w serii o znamiennej nazwie MATRIX. Jej celem jest ukazanie melomanom nowych horyzontów w świecie muzyki, szczególnie tej komponowanej na przestrzeni 150 ostatnich lat, oraz pomoc w rozwinięciu ich "muzycznego smaku".
Każda z czterech orkiestrowych kompozycji Witolda Lutosławskiego pochodzi z innego okresu twórczości kompozytora, każda stała się ważnym dziełem w jego karierze artystycznej. "Wariacje symfoniczne" powstały jeszcze przed wojną. Swoim motorycznym charakterem zdradzają fascynację Lutosławskiego utworami Igora Strawińskiego. Praca nad "I Symfonią" trwała od 1941 do 1947 roku. Była pierwszą próbą zmierzenia się z wielką formą symfoniczną, jeszcze w kręgu języka posttonalnego. Prawdziwym przełomem okazała się "Muzyka żałobna" zamówiona przez Jana Krenza z okazji dziesiątej rocznicy śmierci Béli Bartóka, a nagrodzona w 1959 roku I lokatą na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Ta jedna z najbardziej dramatycznych kompozycji w całym dorobku Lutosławskiego przyniosła mu międzynarodowy rozgłos i otworzyła drogę do światowej kariery. Płytę dopełnia "II Symfonia", również wyróżniona I lokatą podczas Paryskiej Trybuny w 1968 roku. Lutosławski zrealizował tu swoją ideę wielkiej formy dwuczęściowej.
Warto podkreślić, że znakomicie grającą Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia dyryguje sam kompozytor.
- Witold Lutosławski: "Wariacje symfoniczne", "Symfonia nr 1", "Musique funebre", "Symfonia nr 2". Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, dyr. Witold Lutosławski. EMI 1994 - 7243 5 65076 2 3, ADD 70'40'' (MATRIX 3).
Polskie Centrum Informacji Muzycznej Związek Kompozytorów Polskich marzec 2002 | |