O Andrzeju Wróblewskim myślimy jako o artyście zaangażowanym politycznie, który konsekwentnie podejmował próby zakorzeniania w społeczeństwie swych artystycznych idei. Jego bezkompromisowe oddanie ideom sztuki skutkowało poczuciem alienacji, a wybrana życiowa postawa – niezgoda na narzucane odgórnie ideologie, poczucie misji kształtowania nowej sztuki, a przez to także nowej powojennej rzeczywistości – rodziła frustracje. Wróblewskiego przenikało poczucie nierozerwalności sztuki i życia, nieustanne napięcie wywołane kontrastem aktu kreacji a przyziemnością funkcjonowania w ramach społeczeństwa, w strukturze akademii, rodziny, jak i pośród krakowskich kolegów-artystów.
Prof. dr hab. Anna Markowska dalej pisze:
"Nie pomięto nawet kolegów z roku artysty (wraz z ich podobiznami), prób dotarcia do ważnych artystycznych imprez, w jakich uczestniczył artysta, a w ich ramach do reprodukcji nieznanych szerzej prac malarskich Andrzeja Wajdy – kolegi z ASP, który stał się później współzałożycielem tzw. Polskiej Szkoły Filmowej. Dokonano pionierskich rekonstrukcji różnych wystaw (w tym mi.in. głośnego pokazu w salonie "Po Prostu"), znanych dotąd jedynie z lakonicznych wzmianek."
"Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957)"
Koncepcja naukowa i redakcja: Magdalena Ziółkowska, Wojciech Grzybała
Autorzy: Noit Banai, Boris Buden, Branislav Dimitrijević, Charles Esche, Eckhart Gillen, Wojciech Grzybała, Eryk Krasucki, Elżbieta Linnert, Barbara Majewska, Elżbieta Modzelewska, Ewa Skolimowska, Agnieszka Szewczyk, Andrzej Wróblewski, Magdalena Ziółkowska
Projekt graficzny: Łukasz Paluch / AnoMalia Studio
752 strony, 864 ilustracji
Wydawcy: Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Instytut Adama Mickiewicza, Hatje Cantz Verlag
Publikacja współfinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Źródła: Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, culture.pl, oprac. AS, 11.07.2014