Karol odzyska potencję dopiero po osiągnięciu sukcesu materialnego. Kiedy w końcu zadowala Dominique w łóżku, ekran zostaje wypełniony bielą, która, jak się wydaje, symbolizuje w dziele Kieślowskiego szczęście oraz równość. To jednak wyraźna ironia reżysera – relacje międzyludzkie nie opierają się na równości, ale na dominacji. Kieślowski pisał w autobiografii:
To opowiadanie o równości rozumianej jako zaprzeczenie. Hasło równość sugeruje, że wszyscy tacy jesteśmy. Myślę, że to nieprawda. Nikt naprawdę nie chce być równy. Każdy chce być równiejszy.
Krzysztof Kieślowski, "O sobie"
Zdobywając majątek i wyrównując rachunki z Dominique, Karol nie odnajdzie upragnionego szczęścia. Od początku dużo bardziej świadomy jest jego przyjaciel, a następnie wspólnik, poznany w Paryżu Mikołaj (Janusz Gajos), zamożny mistrz karciany, który ma wszystko, o czym marzy Karol, a jednak pragnie umrzeć.
"Biały" jest najsilniej osadzony w społecznym konkrecie ze wszystkich filmów trylogii. Kieślowski opowiada o rozwijającym się w Polsce agresywnym kapitalizmie, pełnym domorosłych biznesmenów (takich, jak grany przez Cezarego Pazurę właściciel kantoru), dorabiających się fortun na wpół legalnymi metodami. Transformacja Karola w bezwzględnego przedsiębiorcę jest w tym kontekście znacząca. "Biały" nie jest jednak filmem w pełni realistycznym. Krytyka zarzucała reżyserowi brak fabularnej logiki, mało wiarygodne zachowania psychologiczne oraz stereotypowość przedstawienia losów polskiego dorobkiewicza. Zarzuty te, choć uzasadnione, wynikają z niezrozumienia konwencji dzieła: Kieślowski od początku mówił, że "Biały" będzie komedią, choć nie do końca śmieszną. Nic dziwnego zatem, że reżyser posługuje się syntezą, ironią i żartobliwym skrótem. Piękne zdjęcia Edwarda Kłosińskiego, znakomite role aktorskie oraz pełna lekkości reżyseria Kieślowskiego stawiają drugą część "Trzech kolorów" wśród największych osiągnięć reżysera.
- "Trois Couleurs. Blanc" ("Trzy kolory: Biały"), Francja/Polska/Szwajcaria 1994. Reżyseria Krzysztof Kieślowski. Scenariusz Krzysztof Piesiewicz, Krzysztof Kieślowski. Zdjęcia Edward Kłosiński. Muzyka Zbigniew Preisner. Scenografia Halina Dobrowolska, Claude Lenoir, Magdalena Dipont. Wykonawcy Zbigniew Zamachowski (Karol Karol), Julie Delpy (Dominique), Janusz Gajos (Mikołaj), Jerzy Stuhr (Jurek), Cezary Pazura (właściciel kantoru), Jerzy Nowak (Chłop), i inni. Produkcja Zespół Filmowy Tor, CAB Productions, France 3 MK2 Productions. Barwny, 91 minut.