Rok 1979. W warszawskiej fabryce pracownik radiowęzła postanawia wzbogacić program o poważniejsze treści, zadając pracownicom pytanie czy czują się współgospodarzami zakładu. Ku jego zdumieniu nikt nie odpowiada twierdząco, a nagrania przedstawione dyrekcji spotykają się z ostrą krytyką.
Film urasta do rangi ponadczasowej opowieści o zderzeniu prawdy "człowieka z dołu" z "kłamstwem tych, co na górze".
"W trakcie realizacji stały się dwie rzeczy. Po pierwsze: bohater przeżył prawdziwy szok zrozumiawszy, że między propagandą a tym, co naprawdę myślą ludzie, jest totalna przepaść. Po drugie: inny rodzaj szoku przeżyła dyrekcja. Podczas narady oceniającej nagrania Michała zepsuła się kamera. Dyrektorka nie zgodziła się na powtórne zdjęcia twierdząc, że nie mieli możliwości przygotowania się do narady i czują się oszukani. Przekonałem ją w końcu, że tym bardziej trzeba zdjęcia powtórzyć. I zdarzyła się rzecz niewiarygodna: to podczas drugiego nagrania padły najmocniejsze argumenty o niskim poziomie załogi i o tym, że ludzie nie rozumieją pytań, bo to… kobiety. Początkowo miałem wyrzuty sumienia, że może byłem nieobiektywny, ale wtedy pękły moje opory." (Marcel Łoziński [w:] "Chełmska 21", W-wa 2000)
"Próba mikrofonu", Polska, 1980. Realizacja: Marcel Łoziński, współpraca: Grzegorz Eberhardt, zdjęcia: Jacek Petrycki. Montaż: Katarzyna Maciejko, dźwięk: Halina Paszkowska, opracowanie muzyczne: Danuta Zankowska-Marucha, produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych, Warszawa 1980. Czarno-biały, 35 mm, 553 m, 20 min.
Nagrody:
- Brązowy Lajkonik (ex aequo z Egzaminem dojrzałości reż. Marcel Łoziński), Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych Kraków '81
