Kamienica przy ul. Złotej 83 w Warszawie pochodzi z 1899 roku. Na parterze były sklepy i zakłady usługowe. Kolejne trzy piętra były luksusowymi apartamentami. Na wyższych piętrach, do których prowadziły oddzielne schody, znajdowały się tanie mieszkania i pokoje do wynajęcia.
Po latach kamienica stała się miejscem, gdzie zamieszkali ludzie z tzw. marginesu społecznego, w samym centrum wielkiego miasta, bardzo blisko jego biznesowego centrum. Teraz wysiedlono z niej wszystkich mieszkańców. Ostatni sklep na parterze zamknięto wiosną 2003 roku.
Ewa Borzęcka pokazuje mieszkańców tej kamienicy na chwilę przed eksmisją, kręcąc o nich materiał, który potem znajdzie się w dwugodzinnym kinowym filmie dokumentalnym; prawie jak w telewizyjnym serialu... Tylko sobie znanymi sposobami Borzęcka potrafi dotrzeć do ludzi tak, że widz ma szansę zobaczyć absolutnie szczere relacje, niesfałszowane przez obecność kamery. Zaprzyjaźnia się z mieszkańcami, szanując każdego człowieka.
Mieszkańcy kamienicy przeżyli w niej kilkadziesiąt lat, trudno im sobie wyobrazić, że muszą się gdzieś przeprowadzić. Tu mieszkali ich rodzice, dziadkowie, tu się rodzili, umierali, kłócili i godzili. W dokumencie humor miesza się z okrucieństwem. Borzęcka portretuje najbardziej wyrazistych lokatorów: upadłego ziemianina, mężczyznę po wyroku, leciwą damę, o której inni mieszkańcy kamienicy mówią "baronowa".
" 'Pekin, Złota 83' to wstrząsająca powieść o lokatorach walącej się kamienicy - ludziach zdegradowanych życiowo, egzystujących w strasznych warunkach na tle nowoczesnej, kapitalistycznej Warszawy." (www.film.mocny.com)
Borzęcka bardzo długo przygotowywała się do realizacji tego projektu - spędziła na Złotej prawie pół roku, aby zaprzyjaźnić się z mieszkańcami, wydobyć z nich prawdę, przekazać widzowi ich prawdziwy portret. Dzięki temu możemy oglądać niezakłamany obraz świata, który przeminął...
- Pekin, Złota 83, Polska, 2003. Scenariusz i reżyseria: Ewa Borzęcka, zdjęcia: Marcin Peresada, muzyka: Janusz Grzywacz, montaż: Agnieszka Bojanowska, Marek Wlezień. Produkcja: Telewizja Polska - Agencja Filmowa, Studio Filmowe Wir, Śmietanka i Syn. Czas trwania: 117 min.
Autor: Joanna Pawluśkiewicz, grudzień 2006.