Jeden z ostatnich utworów Katarzyny Arnhold - "Dusza z ciała wyleciała" - wzbudził na "Warszawskiej Jesieni" w 2001 roku duże zainteresowanie.
Jeden z ostatnich utworów Katarzyny Arnhold - Dusza z ciała wyleciała, suplikacje funeralne na bas-baryton, dudy, skrzypce i trzy płaczki (2000) - wzbudził na "Warszawskiej Jesieni" w 2001 roku duże zainteresowanie. Już sama obsada była niezwykła, a i wykorzystane przez młodą kompozytorkę teksty zapowiadały się ciekawie.
W książce programowej festiwalu Katarzyna Arnhold napisała:
" 'Dusza z ciała wyleciała' - suplikacje funeralne. Utwór opatrzony mottem-epitafium z Leżajska:
'Bo nie jest prawdą,
Byśmy żyli wyłącznie z żywymi'
- dedykuję mojej zmarłej w 1993 roku Cioci, Barbarze Jarzynie. Konstrukcja utworu i wymowa całości jest echem jej dramatycznej walki ze śmiercią. Kompozycja posiłkuje się dwoma rodzajami tekstów: wierszem Juliana Tuwima 'Piosenka umarłego', opartym na pieśni dziadowskiej (ważny to dla mnie rodowód - wskazówka), oraz epitafiami polskimi, dawną poezją trumienną, pieśnią żałobną. Pewna (zamierzona) dychotomia tekstów miała zbudować silny kontrast pomiędzy ludzkim pragnieniem życia za wszelką cenę i niemal w każdych warunkach a nieubłaganą rzeczywistością śmierci. Ta ostatnia reprezentowana jest przez śpiewające, zawodzące płaczki, pełniące za każdym 'wejściem' inną rolę. Raz będą kobietami zawodowo trudniącymi się opłakiwaniem zmarłego, innym razem - najbliższą rodziną, wreszcie - napominającymi groźnie, na modłę średniowieczną, straszycielkami."
Wykonanie utworu Dusza z ciała wyleciała było warszawskojesiennym debiutem Katarzyny Arnhold. Wystąpili: Michał Majeran - bas-baryton, Lindsay Davidson - szkocki dudziarz, absolwent klasy dud na Uniwersytecie w Edynburgu, Renata Bednarska - skrzypce oraz Arnika Dobras, Blanka Mikłaszewska i Monika Wieczorkowska - płaczki (soprany).
Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2002.