Irena Sendlerowa (1910-2008), Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata, podczas okupacji szefowa wydziału dziecięcego "Żegoty", uratowała 2,5 tys. dzieci żydowskich, wywożąc je z warszawskiego getta i ukrywając w polskich rodzinach, sierocińcach i klasztorach. Dokument Wolfa to zapis rozmów reżysera z Ireną Sendlerowąo czasach II wojny światowej, przeprowadzonych w ostatnim okresie jej życia.
"Ten film jest opowieścią o inteligentach. O ludziach, którzy byli wierni pozytywistycznym ideałom do końca. Dla nich to nie były puste słowa, tylko wszystko, co najważniejsze" – mówił Wolf przed pierwszą warszawską projekcją. "Przesłaniem głównym jest to, że ze złem trzeba walczyć. Jakby się to zło nie nazywało, jaki by to nie był -izm na końcu" – podkreślił reżyser.
Sendlerowa mówi w filmie m.in.:
"Nie jestem bohaterką. Po prostu robiłam to, co kazało mi serce"; "Inni też ratowali. Trzeba to podkreślić".
Wolf jest operatorem – autorem zdjęć m.in. do "Syberiady polskiej" Janusza Zaorskiego, reżyserem, wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej (WSF).
"Wywiady z Ireną Sendlerową przeprowadzał przez cztery ostatnie lata jej życia. Zaprzyjaźnili się. Dzięki temu – jak przyznaje twórca filmu – wybitna działaczka charytatywna i społeczna otworzyła się przed kamerą po raz ostatni. Z dziewięciu godzin nagrań Andrzej Wolf stworzył 27-minutowy, krótkometrażowy dokument, przeplatany niemymi scenkami inscenizowanymi. To zapis wstrząsającej historii życia i śmierci Żydów w getcie. Ukazuje rozpaczliwe próby ratowania przynajmniej części z tych, którzy – według terroru hitlerowskiego – musieli umrzeć" – tak "Historię Ireny Sendlerowej" opisuje WSF.
"Marzeniem Ireny Sendler, wypowiedzianym w filmie, było to, aby pamięć o Holokauście stała się przestrogą dla świata i aby tak straszne wydarzenia nigdy się nie powtórzyły" .
Wolf mówił po realizacji dokumentu:
"Zrobiłem ten film po to, by kolejne pokolenia poznały tak nieodległe tragiczne czasy, by historia w nim pokazana stała się przestrogą. Chcę pokazać widzom, do czego prowadzi nietolerancja, brak szacunku czy antysemityzm, ale też chcę pokazać ludzi sprawiedliwych, bohaterów gotowych ryzykować życiem, by pomóc prześladowanym i krzywdzonym".
Irena Sendler urodziła się w 1910 roku. W czasie okupacji zaangażowała się w konspirację. Pomagała żydowskim współobywatelom, zanim jeszcze powstało getto warszawskie. W 1942 roku, gdy utworzono polską organizację podziemną, Radę Pomocy Żydom "Żegota", została szefową wydziału dziecięcego.
Jako pracownica wydziału opieki społecznej zarządu miejskiego w Warszawie, który znajdował się pod nadzorem okupanta, miała przepustkę do getta. Przebrana za pielęgniarkę ze swymi współpracownikami nosiła tam jedzenie, leki i pieniądze. Zorganizowała akcję przemycania dzieci żydowskich z getta, które trafiały głównie do polskich rodzin i sierocińców prowadzonych przez siostry zakonne. Uratowała ich w ten sposób blisko 2,5 tys. Ich zaszyfrowane nazwiska zapisywała na paskach bibułki, które wkładała do słoików i zakopywała. Po zakończeniu wojny rozszyfrowany spis trafił do szefa Centralnego Komitetu Żydów w Polsce Adolfa Bermana.
W 1943 roku została aresztowana przez Niemców i skazana na śmierć. Uratowała ją "Żegota", przekupując niemieckich strażników. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci. Podczas powstania warszawskiego była pielęgniarką.
Po wojnie zajmowała się działalnością socjalną. W 1965 roku została uhonorowana przez izraelski instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W 2003 roku została odznaczona Orderem Orła Białego. Zmarła 12 maja 2008 roku.
Dokument "Historia Ireny Sendlerowej" zaprezentowano w styczniu 2016 roku w siedzibie Rady Europy w Strasburgu. Swoją polską premierę miał 10 maja 2016 roku.