Film fabularny Przemysława Wojcieszka z 2001 roku.
Dwudziestojednoletni Marcin, wielki fan Jamesa Deana i brytyjskiego zespołu The Smiths, jest mechanikiem samochodowym w małym miasteczku na południu Polski. Jego matka nie żyje od kilkunastu lat. Kilka dni temu zmarł ojciec. Marcin nie ma żadnej bliskiej rodziny - sam musi zająć się sprawami związanymi z pogrzebem. Pomaga mu Kaśka, jego dziewczyna. Na dzień przed pogrzebem Kaśka mówi Marcinowi o swoim wyjeździe do szkoły w Chicago. Na wyjazd bardzo namawiają ją rodzice, którzy chcą oszczędzić dziewczynie kolejki w urzędzie dla bezrobotnych. Dla chłopaka to wielki cios. Marcin zrezygnował ze studiów, żeby schorowanemu ojcu pomóc w prowadzeniu warsztatu. Po jego śmierci i wyjeździe Kaśki zostanie zupełnie sam. Wie, że dziewczyna może już nigdy nie wrócić. Tymczasem na pogrzeb zjeżdżają się krewni z daleka. Marcin jest gospodarzem - ma coraz mniej czasu, żeby odwieść Kaśkę od wyjazdu, by przekonać ją, że i w tym "gównianym miejscu", gdzie są teraz, też można żyć "głośniej od bomb". Byle razem.
"(...)Film Wojcieszka wychwytuje w mikroobserwacjach, gestach, lekko przerysowanych scenkach dzisiejszy stan ducha młodych ludzi, którzy nie wiedzą, kim są, a nawet kim chcieliby być. Wiedzą tylko, kim być nie chcą". (Anita Piotrowska, "Tygodnik Powszechny")
"Mocny głos młodego pokolenia. Zamiast biadolenia na temat 'nędzy blokowisk' albo wikłania się w nieudane eksperymenty formalne wreszcie film z nerwem, z ciekawą historią, podszyty anarchicznym i nieco wisielczym poczuciem humoru. (...) W odróżnieniu od większości polskich filmów, które sprawiają wrażenie, jakby zrobiono je z musu albo wyłącznie dla kasy, po filmie Wojcieszka widać, że powstał z pasji i z chęci opowiedzenia frapującej historii. Co więcej, reżyserowi udało się uniknąć innej pułapki - zaangażowanie nie pozbawiło filmu lekkości. Traktuje swoich bohaterów serio, ale łatwo wyczuć u niego nutkę ironii. Nie ma tu żadnego cierpiętnictwa ani przesadnego hamletyzowania, jest tylko dramat pomieszany z komedią. Po prostu proza życia. Dawno nie było polskiego filmu, który byłby tak świeży formalnie, a jednocześnie tak dojrzały w sposobie patrzenia na świat. Choć reżyser traktuje swoich bohaterów poważnie, o wszystkim opowiada z anarchicznym, nieco wisielczym poczuciem humoru". (Tomasz Tiuryn, "Gazeta Wyborcza")
- Głośniej od bomb, Polska 2001. Reżyseria i scenariusz: Przemysław Wojcieszek. Zdjęcia: Jolanta Dylewska. Scenografia: Michał Hrisulidis. Muzyka: Bartosz Straburzyński. Montaż: Krzysztof Osiecki. Produkcja wykonawcza: Skorpion Art Film. Obsada aktorska: Rafał Maćkowiak (Marcin Koprowski), Sylwia Juszczak (Kaśka, dziewczyna Marcina), Andrzej Gałła (Marian, wuj Marcina), Magdalena Schejbal (Jagoda, dziewczyna Dżefreja), Grażyna Krukówna (Teresa, ciotka Marcina), Krzysztof Czeczot (Dżefrej, kuzyn Marcina), Michał Tarkowski (Wiesław, ojciec Kaśki), Teresa Sawicka (Krystyna, matka Kaśki), Robert Gonera (Andrzej, przyjaciel Marcina), Ilona Ostrowska (Magda, dziewczyna Andrzeja), Lech Janerka (ksiądz Wojciech). Produkcja: Skorpion Art Film , Canal+ Polska , Agencja Produkcji Filmowej, kolor, 87 min.
Nagrody:
- Nagroda Prezydenta Gdyni za debiut aktorski dla Magdaleny Schejbal na FPFF w Gdyni, 2001
- Nagroda aktorska za najlepszą rolę męską dla Krzysztofa Czeczota na KSF, Koszalin 2001
- Nagroda Dziennikarzy na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia", Września 2002
- Nagroda Kodaka za zdjęcia (Kodak Vision Award For Best Cinematography) dla Jolanty Dylewskiej na Slamdance Film Festival, Park City 2002
