Tym, co wyróżnia budynek, jest brak ogrodzenia od strony ulicy, dzięki czemu działka z jej otwartym ogrodem jako jedyna w tej willowej okolicy nie jest odseparowana od tkanki miejskiej.
Wystrój klatki schodowej nawiązuje do architektury warszawskiej lat 20. i 30. XX wieku. Stopnie z zielonego lastryko wzbogacono spocznikami wykończonymi drobnymi płytkami ceramicznymi, tzw. gorsecikami. Posadzki ułożone z gorsecików można spotkać w budynkach z epoki, m.in. w Amsterdamie, Paryżu i Brukseli. Te unikatowe wzory dopełnia współczesna stalowo-szklana barierka, której słupki ozdobiono mosiężnymi rozetkami, odtworzonymi zgodnie z pierwowzorem.
Wyjątkowym rozwiązaniem na tle całej Europy Środkowej jest pionowy ogród, który został posadzony na trzech zewnętrznych ścianach budynku. "Od samego początku jest traktowany jako założenie eksperymentalne" – przestrzegają autorzy.
"Na zielonej ścianie posadzono ponad 20 gatunków różnych roślin. Część z nich ma tworzyć tło, inne będą zakwitać wiosną i latem. Kolejne odmiany dzięki kolorowym, małym owocom będą stanowiły akcenty kolorystyczne również zimą. Ponieważ na ścianę zieloną dość duży wpływ mieli architekci, ci ostatni, używając roślin jako tworzywa, zakomponowali wzór geometryczny, który ma się ujawnić na dalszych etapach wegetacji ściany".
Pionowy ogród jest nawadniany wodą deszczową magazynowaną w zbiorniku retencyjnym, co eliminuje konieczność odprowadzania jej do sieci miejskiej.
Proekologiczne myślenie o odnawianej architekturze widać także w wyposażeniu budynku w urządzenia charakteryzujące się niskim zużyciem energii elektrycznej. Instalację elektryczną wzbogacono o elementy na bieżąco zarządzające wykorzystaniem energii, co w istotny sposób wpływa na zmniejszenie jej zużycia.
Oprócz tego wewnątrz budynku powstało atrium z świetlikiem, dzięki czemu prawie cała powierzchnia wszystkich kondygnacji ma dostęp do naturalnego światła. Architekci piszą:
"Architektura budynku, jest tworzona poprzez zderzenie tekstur. Zmiękczający krawędzie, puszysty ogród zielony, kontrastuje z płaszczyznami i obramieniami okien wykonanymi z płyt elewacyjnych. Zielona ściana, naturalnie trójwymiarowa, nadaje elewacji głębię. Ten efekt trójwymiarowości zmienia się w czasie. Na skutek naturalnej wegetacji roślin i cykli rocznych, zabiegów pielęgnacyjnych, oblicze budynku nigdy nie jest takie samo."
Siedziba Fundacji na rzecz Nauki Polskiej
Autorzy: Adam Białobrzeski, Adam Figurski, Maria Messina
Projekt: 2009-2012
Realizacja: 2012-2014
Adres: ul. Krasickiego 20/22, Warszawa
Powierzchnia całkowita: 2.180 m²
Kubatura: 7.090 m³
Powierzchnia terenu: 1.592 m²
Źródła: faab.pl, culture.pl, mat. własne, oprac. Agnieszka Sural, 12.12.2014