Autorzy rozbudowy: Tomasz Konior, Krzysztof Barysz, Andrzej Witkowski i Aleksander Nowacki dążyli do stworzenia nowoczesnego obiektu, który będzie formalną i funkcjonalną, ale zarazem twórczą, kontynuacją otoczenia. W niewielkiej odległości, wzdłuż tylnej elewacji głównego zabytkowego gmachu dostawiono nieco niższą prostopadłościenną bryłę (część biblioteczno - administracyjna), a pozostawioną przestrzeń pomiędzy nimi rozwiązano w formie przeszklonego atrium. Dzięki temu bardzo dekoracyjna neogotycka fasada starego budynku znalazła się we wnętrzu.
W nowym obiekcie zaprojektowano dwa niezależne, odmiennie zaakcentowane wejścia – dla studentów od strony niewielkiego dziedzińca, oraz dla publiczności koncertów od ulicy Damrota. Wzdłuż tej ulicy, pod kątem prostym do atrium usytuowano salę koncertową, o szerokości dokładnie wynikającej z podziałów architektonicznych siedziby Akademii.
Aby zachować klimat miejsca i dodatkowo ujednolicić kompleks, elewacje nowych części wykonano ze starannie dobranej cegły, nawiązując do okolicznej zabudowy. Okna umieszczono w wąskich podłużnych niszach, kojarzących się z gotyckim detalem architektonicznym. Duże płaszczyzny ścian pozbawionych otworów ożywiono drobnym nieregularnym ornamentem z wysuniętych cegieł.
Również w wnętrzu dominuje cegła uzupełniona betonem. Tylko strefa Sali koncertowej wykończona została drewnem. Architekci przyłożyli dużą wagę do zapewnienia w niej jak najlepszej akustyki, podporządkowując tej kwestii zagadnienia estetyczne.
Obiekt był wielokrotnie nagradzany, zdobył m. in. Nagrodę SARP dla najlepszego zrealizowanego obiektu w 2007 roku oraz główną nagrodę w konkursie Architektura Roku Województwa Śląskiego 2008. Studio architektoniczne za projekt „Symfonii” zostało nominowane do prestiżowej międzynarodowej nagrody Miesa van der Rohe.
Autorka: Alicja Gzowska
