"A pierwszych mych słów nauczył mnie Śląsk" - śpiewa starszy pan z towarzyszeniem podkładu muzycznego, który dobywa się z trzymanego w ręku kasetowego magnetofonu. Tak zaczyna się dokument o Śląsku, jego mieszkańcach, ich problemach i marzeniach. Bezrobocie, bieda, beznadzieja. Śpiewający narrator pojawia się w filmie Adama Sikory jeszcze kilka razy, a jego piosenka stanowi swoisty komentarz Bożego Ciała.
Oglądamy bawiące się na ulicy dzieci, ludzi buszujących po hasiokach (śmietnikach), skromne mieszkania w obskurnych familokach, konkurs karaoke w miejscowym klubie, bieda-szyby, podwórkowy futbol. "Ty Śląsko Ziemio, jak matka na swym łonie piastujesz mnie, wszystko mi dajesz, bo wiesz, że jo jestem dzieckiem twym" - kontynuuje swą pieśń starszy pan. "Śląsk się traci. Tu nie ma przyszłości" - skarży się bezrobotny mężczyzna. "Gdyby nie było hip-hopu, breakdance'u, życie nie miałoby sensu" - stwierdza młody chłopak. "Śląsk jest Śląskiem, jo se tego nie dom wziąć" - mówi starsza kobieta. "Najważniejsze, żeby się nie poddać, kurde, nigdy" - dodaje chłopiec, któremu marzy się kariera rapera.
Wszyscy pewnie spotkają się na dorocznej procesji z okazji Bożego Ciała, choć tak naprawdę - pytani przez autora filmu o istotę tego święta - nie potrafią jej precyzyjnie określić. A po procesji, podczas rozbierania dekoracji, zamiatania ulic, zza kadru słychać pieśń: "Śląsku mój, Śląsku mój, to o tobie dzisiaj śpiewa nasz chór, to o tobie śpiewamy, dla ciebie dziś gramy, Śląsku mój, Śląsku mój, Śląsku mój".
- Boże Ciało, Polska 2005. Reżyseria, scenariusz i zdjęcia: Adam Sikora, montaż: Krzysztof Raczyński, dźwięk: Robert Brudziński, producent: Agnieszka Traczewska. Produkcja: Studio Filmowe Largo dla Programu 1 Telewizji Polskiej SA. Kolor, 50 min.
Nagrody:
- 2005 - Nagroda Prezesa Zarządu TVP SA w Ogólnopolskim Niezależnym Przeglądzie Form Dokumentalnych "Nurt" w Kielcach;
- 2006 - Srebrny Lajkonik na Krakowskim Festiwalu Filmowym;
- 2006 - Nagroda za reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Dokumentalnych w Kantonie.
Autor: Jerzy Armata, listopad 2010.