Pięć wybranych kompozycji, obejmujących latami powstania okres zaledwie 5 lat - od 2003 do 2007 roku - kreśli obraz najbardziej znamiennych cech i wyróżniających się nurtów w najnowszej twórczości artystki.
Już otwierający płytę Kwartet smyczkowy nr 1 na cztery wiolonczele i komputer z 2006 roku wskazuje na głębokie zainteresowanie artystki aspektem brzmieniowości. Zwielokrotniona barwa jednego instrumentu, dodatkowo podkreślona przez przekształcenia komputerowe, tworzy nowe jakości, zarówno przestrzenne, jak i kolorystyczne - od brzmień szmerowych po skumulowane barwne plamy. Podobnym studium sonorystyki jednego instrumentu - tym razem perkusji - jest pochodzące z tego samego roku, napisane dla festiwalu Musica Electronica Nova z myślą o znanym perkusiście Janie Pilchu, Obciążenie dopuszczalne. Agata Zubel, która sama grała na perkusji, przy jego pisaniu wykorzystała całą swoją dogłębną znajomość możliwości brzmieniowych najróżnorodniejszych "składowych" zestawu instrumentarium. Kalejdoskop barw i efektów ekspresyjno-sonorystycznych wzmocniony został również przez warstwę komputerową.
Osobny nurt poszukiwań nowej brzmieniowości wyznaczają kompozycje przeznaczone na głos, pisane z myślą o sobie samej jako ich wykonawczyni. Agata Zubel - jedna z najwybitniejszych specjalistek w interpretacji współczesnych utworów wokalnych - w każdym z nich stara się poszerzać technikę, zasób barw, artykulacji i ekspresji. Przykładem tego są bliźniacze utwory z 2003 roku opatrzone tytułem Unisono. W pierwszym z nich głos został zestawiony z perkusją, w drugim - z akordeonem. Tytuł kompozycji wskazuje zaś na zastosowaną w nich zasadę uzyskania efektu maksymalnego zbliżenia barwy głosu do danego instrumentu, jakby oba grały wręcz unisono.
Sercem płyty jest tytułowe Cascando na głos, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę, napisane w 2007 roku na zamówienie Seattle Chamber Players, do tekstu Samuela Becketta. Wiersz opowiada o odrzuconej miłości, ale jego sensem jest "zamiana emocji w ekspresję. Zagłuszanie bólu poprzez słowotok i redukcję do logicznych konstrukcji." - czytamy w komentarzu dołączonym do płyty. Agata Zubel wyraziła tekst muzyką z jednej strony równie ascetyczną i skondensowaną, ale o ogromnej sile ekspresji, przede wszystkim partii wokalnej. Tytuł kompozycji przywodzi natomiast skojarzenia z obecnymi w niej licznymi charakterystycznymi kaskadowymi, opadającymi gestami muzycznymi.
- Agata Zubel. Cascando. Agata Zubel: "Kwartet smyczkowy nr 1" na cztery wiolonczele i komputer, "Cascando" na głos, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę, "Unisono I" na głos, perkusję i komputer, "Unisono II" na głos, akordeon i komputer, "Obciążenie dopuszczalne" na perkusję i komputer. Agata Zubel - głos i komputer, Jan Pilch - perkusja, Cezary Duchnowski - komputer, Michał Moc - akordeon, Cellonet: Andrzej Bauer - wiolonczela, Bartosz Koziak - wiolonczela, Marcin Zdunik - wiolonczela, Mikołaj Pałosz - wiolonczela, Seattle Chamber Players: Paul Taub - flet, Laura DeLuca - klarnet, Mikhail Shmidt - skrzypce, David Sabee - wiolonczela. CD Accord ACD 123-2, 2009, 57'27".
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska