Miniatury organowe z 1881 roku, przeznaczone na organy bez pedału lub fisharmonię, charakteryzujące się wzrastającym stopniem trudności (od utworów dwugłosowych po czterogłosowe).
25 Preludiów organowych op. 38 Władysława Żeleńskiego to przykład wdzięcznych miniatur organowych, charakteryzujących się wzrastającym stopniem trudności (od utworów dwugłosowych po czterogłosowe). Przeznaczone są na organy bez pedału lub fisharmonię. Dzięki swoim niezaprzeczalnym walorom i właściwościom pedagogicznym, na stałe weszły do repertuaru w szkolnictwie muzycznym.
Większość preludiów utrzymanych jest w technice polifonicznej lub polifonizującej. Preludia dwugłosowe, nieco naiwne, stanowią rodzaj etiud lub ćwiczeń manuałowych. Preludia trzy- i czterogłosowe zasługują już na miano samodzielnych i wartościowych utworów. Niektóre z nich zbudowane zostały na podstawie popularnych tematów melodii kościelnych, m.in. preludium nr 15 stanowiące opracowanie kolędy "W dzień Bożego Narodzenia", czy preludium nr 21 przywołujące melodię "Anioł pasterzom mówił". W oparciu o pieśń "Kto się w opiekę" toczy się narracja muzyczna preludium nr 23, z kolei preludium nr 25 stanowi kunsztowne opracowanie suplikacji "Święty Boże".
Zalecane nagranie: "Władysław Żeleński - Organ Preludes", Acte Préalable 0007, wyk. Julia Smykowska.
Mariusz Wrona
grudzień 2006