W filmie Tomáša Rafy z 2014 roku burzy się kijowski Majdan. Rok później artysta filmuje walki o Słowiańsk w czasie wojny o wschodnią Ukrainę. W 2015 roku jest w Bratysławie, gdzie trwa marsz nacjonalistów, w obozach dla uchodźców w Grecji oraz na granicy serbsko-chorwackiej – pokazując, że granica Europy to dzisiaj tłum napierających ciał. Artyści rejestrują formy oporu, także te nieznaczne i niezmieniające układu globalnych sił. Na zdjęciach Csaby Nemesa widzimy strajk ludzi sztuki na schodach Muzeum Ludwiga w Budapeszcie w 2013 roku. Zuza Ziółkowska/Hercberg prowadzi własną walkę o pamięć o polskich żołnierzach wojny domowej w Hiszpanii, składając wieniec pod warszawskim Pomnikiem Nieznanego Żołnierza, skąd w latach 90. XX wieku wymazano wzmiankę o Dąbrowszczakach. Na wystawie przypomniana jest także interwencja Christo i Jeanne-Claude’a – barykada z baryłek po ropie, która w 1962 roku stanęła w poprzek ulicy Visconti w Paryżu.
Na wystawie artyści poruszają również problem estetyzacji tłumu przez politykę i sztukę. Marta Popivoda w filmie z 2013 roku, stworzonym m.in. z urywków komunistycznych ceremonii ku czci Josipa Broz Tity, komponuje wizualny esej na temat wykorzystania mas w politycznej propagandzie. Minerva Cuevas w filmowym montażu "Disidencia" z obrazów i dźwięków tka ornament na temat współczesnych manifestacji w Meksyku. Ewa Axelrad przysyła widokówki z miejsc protestów, uświadamiając nam, że powszechnym staje się zjawisko turystyki do miejsc zamieszek, tzw. riot tourism. Studium wyłamania się jednostki z "ornamentu mas" pojawia się z kolei we fragmencie filmu "Forma Otwarta" autorstwa KwieKulik z 1971 roku.
Inspiracją dla wystawy "Po wiecu" była rocznica polskiego Października. 24 października 1956 roku nowo wybrany sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka podczas wielotysięcznego wiecu, przemawiał z Trybuny Honorowej na Placu Defilad, ogłaszając nowy, liberalny kurs polityczny. Kluczowe wydarzenie polskiej Odwilży oznaczało także początek jej końca. Skończył się czas buntu, zaczęła się normalizacja. Nadzieje polskiego Października ostudziło brutalne stłumienie węgierskiej rewolucji.
Dziś na ulice znów wychodzą masy, odbywają się pochody, demonstracje i wiece, obywatele wyrażają swoje zdanie w sposób spontaniczny i performatywny. Najpierw, w 2010 roku, była Arabska Wiosna, potem zapełniły się europejskie place Syntagma, Puerta del Sol, a wreszcie Zuccotti Park w Nowym Jorku. Rok 2011, kiedy powstał ruch Occupy, Slavoj Žižek nazwał "Rokiem niebezpiecznych marzeń". To moment przebudzenia się radykalnej polityki emacypacyjnej, która stawia pod znakiem zapytania kształt współczesnej demokracji.
Artyści biorący udział w wystawie: Ewa Axelrad, Artúr van Balen/Tools for Action, Przemysław Branas, Karolina Breguła, Christo & Jeanne-Claude, Minerva Cuevas, Gluklya/Natalia Pershina-Yakimanskaya, Eva Grubinger, KwieKulik, Dominik Lejman, Csaba Nemes, Anna Niesterowicz, Marta Popivoda, Tomáš Rafa, R.E.P., Jadwiga Sawicka, Piotr Uklański, Marta Wódz, Zuza Ziółkowska/Hercberg, Artur Żmijewski
"Po wiecu / After the Rally"
Galeria Studio, Warszawa
24 września – 25 listopada 2016
Kuratorki: Dorota Jarecka, Barbara Piwowarska
Źródło: mat. prasowe, teatrstudio.pl, 10.10.2016