Zdaniem jury przyznającego nagrodę projekt Kozyry najpełniej realizuje kryteria nagrody dla filmu eksperymentalnego, stawiając na oryginalną formę oraz radykalny pomysł wynikający z wieloletnich poszukiwań artystycznych i wybitnego dorobku artystki. Projekt "X", który dzięki Nagrodzie Filmowej Kozyra zrealizuje w 2015 roku, dotyczy ważnego społecznie problemu doświadczenia choroby nowotworowej, którą artystka przechodziła i dała wielokrotnie wyraz temu granicznemu przeżyciu w swojej sztuce.
Kozyra do swojego projektu pragnie zaangażować kobietę chorą na raka, w trakcie leczenia, tytułową X i zaproponować jej "podróż" poprzez swoje prace (ponowne odgrywanie takich realizacji jak "Olimpia" czy "Święto wiosny"), z nadzieją, że również w jej przypadku radykalna sztuka będzie sposobem na radzenie sobie ze śmiercią i chorobą. Kozyra jako osoba, która "przeżyła" zmagania z rakiem, będzie kimś w rodzaju przewodnika przez proces leczenia X, która staje wobec podobnych co wcześniej artystka wyzwań i podobnie jak ona nie wie czy uda się wygrać walkę z chorobą.
Bohaterka X w ramach zarysowanych przez reżyserkę sytuacji wpływa na dramaturgię i akcję poszczególnych rozdziałów. Poprzez podejmowane przez siebie decyzje, własne zachowania i wybory pisze dla siebie własny scenariusz, inny być może niż ten, który przeżyła Kozyra. Jednocześnie konstrukcja fabuły jest nieco bajkowa: w hierarchii dążącego do sukcesu współczesnego świata X, postrzegana jako osoba słaba czy w ogóle "niewidzialna", przechodzi przez kolejne próby, zadania filmowe, by tę widzialność odzyskać.
Katarzyna Kozyra jest jedną z najważniejszych artystek debiutujących w latach 90., utożsamianych z nurtem sztuki krytycznej. Dyplom otrzymała w 1993 roku w pracowni Grzegorza Kowalskiego w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uprawia performance, sztukę wideo, happening, tworzy spektakle parateatralne. Takie prace jak "Piramida zwierząt", "Więzy krwi" czy "Olimpia" wywołały gwałtowne medialne debaty na temat granic i zadań sztuki w nowych demokratycznych realiach. W swych pracach ukazuje głównie świat pozorów, konwencji i umowności płci. W 1997 otrzymała "Paszport Polityki", w 1999 roku reprezentowała Polskę na 48. Biennale Sztuki w Wenecji, gdzie za wideo-instalację "Łaźnia męska" dostała wyróżnienie honorowe. We wrześniu 2011 roku otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2012 w Warszawie założyła Fundację Katarzyny Kozyry. Mieszka i pracuje w Warszawie, Berlinie i Trento.
Powołana przez PISF i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie we współpracy ze Szkołą Wajdy Nagroda Filmowa powstała w odpowiedzi na aktualne tendencje w kinie światowym, polegające na tworzeniu przez artystów z pola sztuk wizualnych filmów skierowanych do kinowego widza. Ma na celu promocję kina eksperymentalnego i artystycznego. Wspiera innowacyjność formy łączoną z radykalną artystyczną wyobraźnią i inteligencją.
Katarzyna Kozyra jest czwartą laureatką Nagrody Filmowej PISF i MSN. Jej pierwszym laureatem został w 2011 roku Zbigniew Libera. W 2012 roku nagrodzona została Anna Molska, w 2013 Agnieszka Polska.
Źródło: pisf.pl, oprac.km, wrzesień 2014