Okładki wznawianych powieści. U góry zdjęcie Stanisława Lema, fot. Wojciech Druszcz / Reporter /East News
Wydawnictwo Literackie ogłosiło, że w marcu 2012 wznowi pięć powieści Stanisława Lema.
Wznawiane powieści to "Dzienniki gwiazdowe", "Solaris", "Bajki robotów", "Opowieści o pilocie Pirxie" i "Kongres futurologiczny". Nowe okładki zaprojektował Przemek Dębowski, książki opatrzone są posłowiami prof. Jerzego Jarzębskiego.
Ostatecznie w pierwszych dniach marca ukazały się trzy pierwsze tomy: "Opowieści o pilocie Pirxie", "Dzienniki gwiazdowe" i "Bajki robotów". Dwa pozostałe: "Solaris" i "Kongres futurologiczny" mają ukazać się w kwietniu 2012.
Będąc klasykiem science fiction, Stanisław Lem nie należy do autorów typowych dla gatunku, choćby dlatego, że wybrał go trochę z musu w latach 40., gdy polityczny ucisk stalinizmu nie pozwalał mu wypowiadać się otwarcie w powieściach współczesnych. Z wykształcenia lekarz i teoretyk nauki, obeznany też z teorią ewolucji, matematyką, cybernetyką, astronomią, fizyką, a także literaturoznawstwem i wielu innymi naukami, Lem stał się uniwersalnym "poszukiwaczem mądrości", filozofem i badaczem dróg, jakie wykreśla przed ludzkością rozwój nauki i technologii.
"Dzienniki gwiazdowe" (1957), a szerzej: cały cykl o Ijonie Tichym – wraz z "Cyberiadą" i "Bajkami robotów" – stanowią unikatowy wkład Lema w fantastykę naukową. Są to bowiem utwory o znacznych walorach komicznych, co jednak nie przeszkadza im w wyrażaniu skomplikowanych, filozoficznych sensów.
Z kolei "Solaris" (1961) to bardzo istotny utwór w twórczości Stanisława Lema. Przynależy on do kanonu nie tylko polskiej, lecz i światowej fantastyki, stanowiąc jedno z bardziej rozpoznawalnych na świecie dzieł pisarza. Jest to bodaj pierwszy tekst, w którym poznawczy pesymizm autora dochodzi do głosu tak intensywnie.
"Bajki robotów" (1964) stały się jedną z najpopularniejszych książek Lema, włączoną do kanonu lektur w szkole podstawowej, a przede wszystkim – nieodparcie śmieszną dla kolejnych pokoleń czytelników. Jan Gondowicz ukazał dwie zasadnicze właściwości całego cyklu – te opowiadania są, podobnie jak prawdziwe baśnie, jednocześnie śmieszne i straszne, odwracają się od niewesołej rzeczywistości i odnoszą się do niej w sposób nader poważny.
Świat przedstawiony w utworach Lema różni się od rzeczywistości znanej z typowej fantastyki naukowej przede wszystkim tym, że z reguły autor nie daje do zrozumienia, iż przedstawia rzeczy niezwykłe. Wręcz przeciwnie – wiele elementów Lemowej rzeczywistości zostało skonstruowanych tak, aby sprawiać wrażenie przyszłej normalności i codzienności. Charakterystyczne pod tym względem są "Opowieści o pilocie Pirxie" (1968), w których Układ Słoneczny opisany został jako przestrzeń oswojona, podległa badaniom naukowym, poddana gospodarczej eksploatacji, zdatna nawet do ruchu turystycznego.
Narratorem i głównym bohaterem "Kongresu futurologicznego" (1971) jest znany z "Dzienników gwiazdowych" Ijon Tichy. Bierze on udział w Ósmym Światowym Kongresie Futurologicznym, obradującym nad przeludnieniem i zbliżającą się katastrofą demograficzną. Dodatkowy smaczek sytuacji stanowi fakt, że równolegle odbywa się Kongres Literatury Wyzwolonej, to jest de facto pornograficznej, a Lem ironizuje na temat diametralnie przeciwstawnych celów obydwu spotkań.
Stanisław Lem (1921–2006) – czołowy przedstawiciel polskiej fantastyki naukowej, filozof, futurolog i eseista, w swoim dorobku ma również powieści realistyczne i teksty satyryczne.
Źródło: www.wydawnictwoliterackie.pl, materiały własne