René Daniëls, urodzony w 1950 roku, jest artystą holenderskim, który zaczynał karierę w latach 80. XX wieku na fali ogólnoświatowej tendencji "powrotu do malarstwa". Wczesne prace artysty miały swobodny i anegdotyczny styl. W 1984 roku zaczął malować bardziej minimalistycznie,przedstawiając salę wystawową z substytutami dzieł malarskich na ścianach. Uproszczony kształt sali wystawowej stał się głównym motywem jego twórczości na kilka kolejnych lat.
Poprzez nieustanną reprodukcję i rekonfigurację obrazu prace Daniëlsa odzwierciedlają sytuację znaną z wystaw: malarz przedstawiał substytuty obrazów w sali, obrazy puste, pełniące jedynie rolę dekoracji. Tym samym przedstawił własne malarstwo jako pusty kształt, próżnię w muzeum. Praca została zrealizowana po to, by unaocznić ułomność obrazu, a tym samym – fetyszystyczny charakter malarstwa. Ten gest jest przykładem krytyki instytucjonalnej uprawianej w ramach "powrotu do malarstwa", w latach 60. XX w. W pracach z roku 1987, takich jak "Kades-Kaden" czy "Lentebloesem" ["Wiosenne kwiaty"], Daniëls zastąpił kształty pustych obrazów w sali wystawowej ich tytułami bądź nazwami miejsc, w których możliwe były pewne działania.
W 1987 roku artysta przeżył rozległy wylew i zaczął ponownie malować dopiero w 2005 roku. Postanowił kontynuować pracę przerwaną kilkanaście lat wcześniej, powracając do swoich dzieł sprzed wylewu, reinterpretując je i umieszczając w nowych konfiguracjach.
Luc Tuymans urodził się w 1958 roku, wychował się w Antwerpii, gdzie mieszka do dziś. Najwcześniejsze obrazy, które uznaje, pochodzą z roku 1975 – powstały zanim Tuymans rozpoczął studia artystyczne (1976). Jego wczesne prace naznaczyła trauma podziału w rodzinie artysty: podczas okupacji część jego krewnych kolaborowała z Niemcami, podczas gdy pozostali z nimi walczyli. Jego obrazy często przywoływały miejsca zbrodni nazistowskich i hitlerowskie rządy terroru, wywoływały uczucie obcości, chłodu i straty. W późniejszych seriach Tuymans nawiązywał do innych systemów ideologicznych – takich jak kolonializm, nacjonalizm – oraz religijnych; odnosił się także do pustki po brakującym obrazie.
W obrazach m.in. "Gas Chamber" ["Komora gazowa"], "Our New Quarters" ["Nowa kwatera"] czy "Schwarzheide" Tuymans odniósł się do fiaska reprezentacji, używając terminu "oryginalny falsyfikat". Oznacza to, że każdy jego obraz jest falsyfikatem w tym sensie, że nie tworzy oryginalnego i adekwatnego opracowania tematu. Stanowi raczej opracowanie wcześniejszego, zastanego obrazu (bądź jego nieobecności).
Przy okazji wystawy w galerii Art Stations, Lucowi Tuymansowi został przyznany tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Źródło: materiały prasowe, oprac. AW