Ludwik Perski, reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych. Urodził się w 1912 roku w Warszawie, zmarł w roku 1993 także w Warszawie.
Zanim zajął się filmem, jeszcze w okresie międzywojennym w 1933 ukończył studia handlowe w Wiedniu. Przed II wojną światową należał do grupy filmowców, pracując w latach 1933-38 jako asystent reżysera i operatora filmów fabularnych. Po napaści ZSRR na Polskę w 1939 i zajęciu jej wschodnich terenów, wraz z wieloma polskimi filmowcami znalazł się w okupowanym przez Rosję Sowiecką Lwowie. Potem w latach 1940-43 asystent operatora w Kijowskiej i Aszchabadzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych, zaangażowany tam przez wybitnego reżysera ukraińskiego Aleksandra Dowżenkę. Wraz z operatorem Stanisławem Wohlem brali udział w realizacji filmu Igora Sawczenki Bohdan Chmielnicki (1941) oraz przygotowaniach do realizacji filmu Juliusza Gardana Adam Mickiewicz (Perski był asystentem reżysera w tym filmie). W czasie wojny był jednym z organizatorów Czołówki Filmowej I Dywizji Kościuszkowskiej, a po wojnie jednym z organizatorów kinematografii w PRL. Współpracował przy realizacji wielu filmów, m.in. Majdanek - cmentarzysko Europy Aleksandra Forda (1944). Był jednym z współtwórców Polskiej Kroniki Filmowej, zastępcą redaktora naczelnego PKF od 1 numeru (1944). Między rokiem 1945, a 1950 - redaktor naczelny PKF. Od jej powstania w 1950 związany jako reżyser z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych.
Ludwik Perski był laureatem wielu nagród na festiwalach filmowych, w tym Złotego Medalu za Portret dyrygenta w La Felguera (1967), Złotego Gołębia za film Za waszą i naszą wolność na festiwalu w Lipsku (1968), Srebrnej Palmy w Cannes za zrealizowany wspólnie z Witoldem Gierszem film Oczekiwanie (1962).
Ludwik Perski był jednym z ojców założycieli powojennego polskiego kina dokumentalnego. 15 lipca 1943 wraz z Aleksandrem Fordem, Władysławem Forbertem i Stanisławem Wohlem rejestrował przysięgę dywizji kościuszkowskiej w ZSRR. Materiał ten posłużył Fordowi do zmontowania pierwszego filmu Czołówki Przysięgamy ziemi polskiej, zrealizowanego w 1943. Rok później współpracował przy realizacji innego filmu tego reżysera Majdanek - cmentarzysko Europy.
Był nestorem polskich filmowców. Na rok przed śmiercią powiedział:
"W moim wieku myśli się już o śmierci. Ja chciałbym umrzeć za kamerą, być do końca świadomym, po co żyję."
Zrealizował ponad 150 filmów dokumentalnych, wiele specjalnych kronik filmowych, współpracował przy realizacji głośnego filmu animowanego Oczekiwanie.
Wśród filmów dokumentalnych Ludwika Perskiego wiele jest doraźnej produkcji, zabarwionej propagandowo. Są to choćby dokumenty o przyjaźni polsko-radzieckiej Za waszą i naszą wolność czy Julian Marchlewski. Część, jak te o przyjaźni i braterstwie broni Polaków i obywateli ZSRR powstawała pewnie z potrzeby serca - mógł obserwować wspólną walkę żołnierzy polskich i radzieckich jako jeden z współtwórców Czołówki Filmowej powstałej przy tworzących się w ZSRR polskich formacjach wojskowych powołanych przez polskich komunistów. Część, jak jego dokumentalny debiut Sprawa najważniejsza, była czystą propagandą na usługach zainstalowanego w Polsce przez Stalina, wbrew woli Polaków, po II wojnie światowej rządu. Jednak nie zmienia to faktu, że obok Jerzego Bossaka w dokumencie i Aleksandra Forda oraz Antoniego Bohdziewicza w fabule był jednym z pionierów odradzającej się po wojnie polskiej kinematografii. W dodatku współtwórcą powstałej w 1944 Polskiej Kroniki Filmowej, tygodniowego filmowego przeglądu wydarzeń w kraju, ale też swoistej kroniki codzienności PRL. Miała PKF okres, kiedy stanowiła prawie wyłącznie tubę propagandową władz, to w okresie stalinizmu w pierwszej połowie lat 50. ubiegłego wieku. Jednak redaktorzy PKF starali się bronić przed naciskiem ideologicznym. Ludwik Perski w 1964, wspominając 20 lat istnienia Polskiej Kroniki Filmowej, mówił:
"Jedną z ważniejszych prac redakcyjnych pierwszego okresu było odmawianie realizacji... takich tematów, jak zjazdy, zebrania, posiedzenia, a więc tematów statycznych, bardzo oficjalnych. Nie zawsze to się udawało." (Film, 49/1964)
Tak więc wśród zrealizowanych przez niego filmów znajdziemy i takie, jak Akademia ORMO, zrealizowany z okazji 30-lecia tzw. Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, znienawidzonej powszechnie w Polsce ochotniczej formacji policyjnej. Dominują jednak i w pamięci zostają zwłaszcza dwa wielkie tematy, podejmowane wciąż przez Perskiego, jeden z nich to Warszawa, której przyglądał się niemal od początku jej powojennej odbudowy (Warszawa 1945-1947), drugim obszarem zainteresowań, który zaowocował także wielkiej klasy dokumentami, był cykl biograficzny dotyczący ludzi sztuki, głównie teatru, kabaretu, a przede wszystkim muzyków.
Wśród pierwszych warto wymienić filmy Warszawa - suplement z 1954, O Warszawie, ale inaczej z 1960, O Warszawie raz jeszcze z 1977, czy poświęcone historii i odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie oraz ludziom, którzy przyczynili się do zachowania pamiątek po tej ważnej dla Polski historycznej budowli, jak Godzina 11.15, Losy Zamku... losy kraju, Plac Zamkowy nr 4, czy Aleksander Gieysztor, historia bliska i odległa, przedstawiający sylwetkę pierwszego dyrektora odbudowanego po latach Zamku.
Wśród filmów o ludziach sztuki i sztuce wspomnieć warto: Pan Profesor, poświęcony postaci aktora kabaretowego Ludwika Sempolińskiego, Mój teatr, przedstawiający postać popularnego aktora komediowego Adolfa Dymszy, Uśmiech ogrodu - opowieść o domu w Konstancinie podarowanym przez pisarza Stefana Żeromskiego swej żonie Annie w 1920, czy filmy będące portretami znanych muzyków, jak dyrygent Witold Rowicki (Portret dyrygenta), kompozytor Tadeusz Baird (Tadeusz Baird), film poświęcony legendzie polskiej piosenki estradowej Mieczysławowi Foggowi (Sentymentalny pan), światowej sławy pianiście Arturowi Rubinsteinowi (...Byłem zawsze szczęśliwym człowiekiem), pisarce Marii Kuncewiczowej (Maria Kuncewiczowa. wspomnienia o ludziach, książkach I zdarzeniach, działaczce Komitetu Obrony Robotników, aktorce Halinie Mikołajskiej (Halina we wspomnieniach Mariana), czy wybitnemu aktorowi Tadeuszowi Łomnickiemu (Ja, komediant), wybitnym kompozytorom Grażynie Bacewicz (Grażyna Bacewicz 1913-1969) i Karolowi Szymanowskiemu (Karol Szymanowski - wspomnienia).
Barbara Hollender napisała po śmierci Ludwika Perskiego ("Kino" 1/1994), że
"Nigdy nie był w awangardzie, nie tworzył czarnego, społecznego reportażu. Raczej obserwował. Z kulturą, tolerancją, ciepłem. Czasami z nostalgią, czasami z zadumą".
On sam zaś skromnie mówił (rozmowa z Bogdanem Zagrobą, "Film" 20/1982):
"Reżyser dokumentalista to - według mnie - człowiek, który stara się przybliżyć widzom pewne tematy z życia, do których sam nie mógłby dotrzeć. Zawsze starałem się dostać z kamerą w rejony niedostępne przeciętnemu człowiekowi. Do domu Tadeusza Bairda czy na metę rajdu Monte Carlo. Jako dokumentalista starałem się pobudzić ludzką ciekawość i częściowo ją zaspokoić."
Akapit niżej stawiał kropkę nad "i":
"Jestem reżyserem usługowym".
A na sugestię rozmówcy, że może to zbyt mało, gdy koledzy filmowcy chcą interpretować świat, odpowiadał:
"Ich sprawa. Zainteresować miliony widzów - to chyba nie jest ambicja zbyt skromna. To dowód zarozumialstwa, pychy nawet."
Filmografia
Filmy dokumentalne
- 1946 Sprawa najważniejsza. Propagandowy plakat nawołujący do głosowania "3xTAK" w referendum zorganizowanym przez władze komunistyczne w 1946 roku.
- 1946 Trzy kroki naprzód. Krótki film wzywający do głosowania w referendum 1946 "3xTAK ".
- 1947 Warszawa 1945-1947. Film na temat odbudowy zburzonej przez Niemców Warszawy.
- 1950 Julian Marchlewski. Biograficzny, poświęcony postaci komunisty Juliana Marchlewskiego (Nagrody: 1950 - Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia zespołowa).
- 1952 Warszawa, scenariusz ze Stanisławem Jankowskim i Karolem Małcużyńskim, pełnometrażowy. Opowieść o 700-letniej historii Warszawy, jej odbudowie (Nagrody: 1953 - Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia, MFFDiK Wenecja, nagroda 1954 - Festiwal Filmowy na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów, Bukareszt, I nagroda).
- 1953 W Teatrze Satyryków. Przedstawienie Teatru Satyryków w Warszawie.
- 1954 Synowie ludu. Opowieść o powstaniu I Armii Wojska Polskiego w Sielcach nad Oką.
- 1954 W cyrku, reżyseria z Ludmiłą Niekrasową. Przedstawienie cyrku w Warszawie.
- 1954 Warszawa - suplement. Obraz nowej Warszawy (nowe dzielnice miasta).
- 1955 Naprzód młodzieży świata. Wydanie specjalne Polskiej Kroniki Filmowej. Reportaż z uroczystości zamknięcia 5. Festiwalu Młodzieży i Studentów
- 1955 W dziesięciolecie wyzwolenia Wrocławia. Z obchodów Święta Wyzwolenia Wrocławia.
- 1956 Zbójnicki, reż. z Franciszkiem Fuchsem. Taniec zbójnicki w wykonaniu Polskiego Zespołu Tańca.
- 1956 Krakowskie wesele, reż. z Franciszkiem Fuchsem. Balet w wykonaniu Polskiego Zespołu Tańca oparty na ludowych motywach.
- 1957 Koniec czy początek
- 1958 Świt października
- 1958 Warszawiak w Kijowie. Obrazki Kijowa widziane oczami mieszkańca Warszawy.
- 1959 15-lecie. Wydanie specjalne Polskiej Kroniki Filmowej.
- 1959 Pan Profesor. Ludwik Sempoliński jako profesor PWST w Warszawie.
- 1960 "Batorym" do Polski, reż. i zdjęcia z Franciszkiem Fuchsem. Reportaż z rejsu statkiem "Batory" do Polski.
- 1960 O Warszawie, ale inaczej, scen. z Adolfem Ciborowskim i Stanisławem Jankowskim. Plan rozwoju Warszawy w rysunkach i wykresach, przygotowanych przez Juliana Pałkę.
- 1960 Mój teatr, średniometrażowy. Sylwetka popularnego komediowego aktora Adolfa Dymszy. Aktor odtwarza numery z przedwojennego kabaretu "Qui pro Quo" i powojennego teatru "Syrena". Dymsza gra w filmie wszystkie role kabaretowe, od bohaterów numerów estradowych, przez konferansjera, widzów, a nawet strażaka, portiera, kasjera, biletera i suflera.
- 1960 Wieczór w "Szpaku". Występy estradowe w kabarecie "Szpak".
- 1961 Notatnik kanadyjski. Reportaż z kanadyjskich Kaszub. O 3. i 4. pokoleniu Kaszubów z Polski i małej stacji Wilno, leżącej w Kanadzie.
- 1962 Estrada '62. Występy estradowe w Kawiarni Studenckiej w Warszawie.
- 1963 Jan Sebastian Bach - koncert. Fragment koncertu Bacha d-moll i a-moll w wykonaniu Orkiestry Filharmonii Narodowej.
- 1964 Chwila wspomnień 1944-1945. Pierwszy film z cyklu Chwila wspomnień. Film montażowy oparty na starych kronikach.
- 1964 Polska - NRF. Sportowy. Mecz lekkoatletyczny w Kolonii.
- 1964 Przeżyjmy to jeszcze raz. Pełnometrażowy zrealizowany z Tomaszewskim. Film montażowy na temat osiągnięć polskiego sportu w powojennym dwudziestoleciu.
- 1964 Zza siedmiu ulic, teledysk
- 1964 Cóż wart bez ciebie dzień, teledysk
- 1964 W każdą niedzielę. Turystyczno-krajoznawczy
(Nagrody: 1964 - Konkurs Filmów Turystycznych, Warszawa, nagroda specjalna)
- 1965 Był taki ktoś, teledysk. Piosenka w wykonaniu Katarzyny Sobczyk.
- 1965 Powiedz krótkie tak, teledysk
- 1965 Jabłuszko pełne snów, teledysk. Piosenka w wykonaniu Mieczysława Wojnickiego
- 1965 Piosenka przedmieścia, teledysk
- 1965 Dzisiaj; jutro; zawsze, teledysk
- 1965 Piotr, teledysk
- 1965 Dziś jest kto inny, teledysk
- 1965 Powracająca melodyjka, teledysk
- 1965 Idę do ciebie, teledysk
- 1965 Zimowa herbatka, teledysk
- 1965 Augustowskie noce, teledysk
- 1965 Wędrowny cyrk, teledysk
- 1965 Raz na ludowo, teledysk
- 1965 Sumatra, teledysk
- 1965 Czy to pies czy to bies, teledysk
- 1965 O mnie się nie martw, teledysk
- 1965 Drugi brzeg, teledysk
- 1965 20 lat później. Film montażowy o Ziemiach Zachodnich, wysiedlenia Niemców, przyjazdy wysiedlonych ze wschodu Polaków. Dzień dzisiejszy.
- 1965 Dostałem mieszkanie, reklamowy. Reklama polskich mebli.
- 1965 Portret dyrygenta, muzyczny. Dyrygent Witold Rowicki podczas próby Trenu pamięci ofiar Hiroszimy Krzysztofa Pendereckiego z orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie
(Nagrody: 1966 - VMFFD, La Felguera, Nagroda Krytyki Filmowej - Medal de Oro i nagroda FIPRESCI, IX GPBIA, Bergamo, dyplom, 1967 - III Argentyński Festiwal Filmu Artystycznego, Buenos Aires, II nagroda w kategorii filmów czarno-białych)
- 1966 Hamlet x 5. Pięć interpretacji monologu Hamleta. Plastyczna wizja Hamleta XX wieku, której autorem jest scenograf i reżyser teatralny Józef Szajna. Muzyka Krzystofa Pendereckiego.
(Nagrody: 1966 - VI OFFK Kraków, Brązowy Lajkonik dla najlepszego filmu w kategorii innych form)
- 1967 Godzina teatru, montażowy, pełnometrażowy. Reż. ze Stefanem Treuguttem. Poświęcony aktorom polskim, od teatru przedwojennego, frontowego do teatru współczesnego. Sylwetki największych gwiad polskiego teatru.
- 1967 R.M.C. 67. Film o udziale Sobiesława Zasady w Rajdzie Monte Carlo w 1967.
(Nagrody: 1967 - XVI MFF Górskich i Eksploracyjnych, Trydent, Trofeum Narodów - w zestawie, 1968 - II FF Sportowych i Turystycznych, Kranj, nagroda redakcji tygodnika "Sportska Tribuna")
- 1968 Za waszą i naszą wolność. Scenariusz i reżyseria z Leonidem Machnaczem, pełnometrażowy, historyczny, o polsko-radzieckim braterstwie broni.
(Nagrody: 1968 - XI MFFDiK Lipsk, Złoty Gołąb w kategorii pełnometrażowych filmów dokumentalnych, 1969 - IX OFFK Kraków, Srebrny Lajkonik).
- 1969 W kraju Chopina - gra Witold Małcużyński. Koncert pianisty Witolda Małcużyńskigo w Żelazowej Woli, Warszawie i Wrocławiu.
- 1969 25 lat w 15 minut, reżyseria z Andrzejem Piekutowskim. Opowieść o rozwoju polskiego przemysłu w 25-leciu PRL. Zrealizowany na zlecenie MSZ.
- 1969 Młodzi, reżyseria z Andrzejem Piekutowskim. O polskiej młodzieży. Zrealizowany na zlecenie MSZ.
- 1969 Nasz dom, reżyseria z Andrzejem Piekutowskim. Film o odbudowie z wojennych zniszczeń miast polskich. Zrealizowany na zlecenie MSZ
- 1969 Plus ratio quam vis, reżyseria z Andrzejem Piekutowskim. Rozwój oświaty i nauki w okresie 25-lecia PRL. Zrealizowany na zlecenie MSZ.
- 1969 Tradycja i nowość, reżyseria z Andrzejem Piekutowskim. Migawki na temat polskiej kultury i sztuki. Zrealizowany na zlecenie MSZ.
- 1970 Oczami przyjaciół, scenariusz i reżyseria z Leonidem Machnaczem. Spojrzenie na Moskwę oczami Polaka i na Warszawę oczami Rosjanina.
(Nagrody: 1970 - XIII MFFDiK, Lipsk, Srebrny Gołąb w kategorii pełnometrażowego filmu dokumentalnego dla telewizji)
- 1970 Impresje chopinowskie, scenariusz Zdzisław Sierpiński. Przygotowania do 8. Konkursu Chopinowskiego w Warszawie.
- 1971 Godzina 11.15, scenariusz ze Stanisławem Jankowskim. Dwie wersje, dłuższa przeznaczona dla Polonii. Opowieść o Zamku Królewskim w Warszawie i ludziach, którzy go ratowali i ratowali jego zbiory podczas okupacji hitlerowskiej. Montaż autentycznych dokumentów filmowych, fotograficznych i fonograficznych oraz relacje świadków metodycznego niszczenia przez Niemców Zamku.
(Nagrody: 1972 - Przegląd Filmów o Sztuce, Zakopane, Dyplom Honorowy, 1971 - 11. FF Krajoznawczych i Turystycznych, Warszawa, Srebrny Kompas oraz nagroda magazynu turystycznego "Światowid")
- 1971 Losy Zamku, losy kraju, scenariusz ze Stanisławem Jankowskim. Dzieje Zamku Królewskiego w Warszawie. Zniszczenie przez Niemców i odbudowa.
- 1971 Tadeusz Baird - szkice do portretu. Biograficzny film poświęcony kompozytorowi Tadeuszowi Bairdowi i jego twórczości.
- 1972 Sentymentalny pan. Biograficzny, poświęcony piosenkarzowi Mieczysławowi Foggowi. Wspomnienia i piosenki z lat dawnych i współczesnych.
- 1972 Bolesław Szabelski. Biograficzny, portret kompozytora.
- 1972 Miłość Stęskniona, teledysk
- 1972 Walc Francois, teledysk do piosenki w wykonaniu Ireny Santor
- 1972 Spotkanie z Warszawą, teledysk do piosenki wykonywanej przez Mieczysława Fogga
- 1972 Pamiętam twoje oczy, teledysk do piosenki wykonywanej przez Mieczysława Fogga
- 1973 Joachim Grubich gra na organach Bazyliki w Leżajsku, scen. ze Zdzisławem Sierpińskim. Muzyczny. Utwory XVI i XVII-wiecznych kompozytorów wykonywane na organach bazyliki w Leżajsku. Trzy teledyski.
- 1973 Nauka o ojczyźnie, scenariusz z Henrykiem Jantosem. Osiągnięcia nauki polskiej w różnych dziedzinach.
- 1973 Plac Zamkowy 4. Reportaż z kolejnego etapu budowy Zamku Królewskiego w Warszawie.
(Nagrody: 1974 - VII Muzealny Przegląd Filmów, Kielce, I Nagroda Generalnego Konserwatora Zabytków MKiS, VII PF O Sztuce, Zakopane, Medal HonorowyZPAP)
- 1974 Akademia. Materiał filmowy wykorzystany na akademii organizowanej z okazji dni Kultury Polskiej w Moskwie.
1973 Akademia 22 lipca. Materiał wykorzystany podczas akademii z okazji 29. rocznicy PRL w Teatre Wielkim w Warszawie.
- 1974 Akademia XXX-lecia, materiał filmowy wykorzystany podczas akademii z okazji 30-lecia PRL.
- 1974 Koncert. Rocznica układu PRL-ZSRR.
- 1974 Grażyna Bacewicz 1913-1969. Biograficzny. Scenariusz ze Zdzisławem Sierpińskim. Portret wybitnej kompozytorki. Mówią o niej m.in. Witold Lutosławski i Kazmierz Sikorski. We fragmentach muzycznych dyrygują wybitni dyrygenci jak: Bohdan Wodiczko i Jan Krenz. Wykorzystano fragmenty utworów Grażyny Bacewicz.
- 1974 Na wystawie w Maneżu, reżyseria z Ryszardem Wróblewskim. Relacja z wystawy arcydzieł malarstwa polskiego, zorganizowanej wiosną 1974 w moskiewskim Maneżu.
- 1975 Opowiadania o przyjaźni, scenariusz i reżyseria z Leonidem Machnaczem. Luźna opowieść o kontaktach ludzi z Polski i ZSRR.
- 1975 Akademia VII Zjazd. Materiał filmowy wykorzystany na akademii z okazji VII Zjazdu PZPR.
- 1976 Akademia ORMO. Materiał filmowy na akademię z okazji 30-lecia ORMO.
- 1976 O Warszawie raz jeszcze, scenariusz z Olgierdem Budrewiczem. Przewodnik po stolicy Polski.
(Nagrody: 1977 - X MFF Moskwa, nagroda Biura Podróży "Intourist", XMFF Turystycznych Tourfilm '77, Spindlerowy Młyn, II nagroda w kategorii filmów dokumentalnych i popularnooświatowych, XI MFF Turystycznych, Tarbes, nagroda specjalna jury).
- 1977 Berlin - Ułan Bator. Z cyklu Koncert Siedmiu Stolic. Turystyczno-krajoznawczy. Migawki z Berlina i Ułan-Bator. Zrealizowany na zelcenie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej.
- 1977 Sofia - Budapeszt - Moskwa. Z cyklu Koncert Siedmiu Stolic. Turystyczno-krajoznawczy. Migawki z Sofii, Budapesztu i Moskwy. Zrealizowany na zlecenie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej.
- 1977 Warszawa - Praha. Z cyklu Koncert Siedmiu Stolic. Turystyczno-krajoznawczy. Migawki z Warszawy i Pragi Czeskiej. Zrealizowany na zlecenie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej.
- 1977 Piąty Warszawski. Reżyseria z Agnieszką Bojanowską, scen. Czesław Sandelewski. V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie w 1955. Zrealizowany na zlecenie Rady Głównej Federacji Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej.
- 1978 Witold Małcużyński we wspomnieniach bliskich. Biograficzny. Sylwetka znanego pianisty na podstawie wspomnień najbliższych i materiałów dokumentalnych.
- 1978 Plac Czerwony
- 1979 Forum Młodzieży
- 1979 Na Chełmskiej, reżyseria z Józefem Gębskim. Zrealizowany z okazji jubileuszu 30-lecia warszawskiej Wytwórni Filmów Dokumentalnych opowiada o dorobku wytwórni i pokazuje pracę Polskiej Kroniki Filmowej.
- 1980 Wycieczka do Polski. Turystyczno-krajoznawczy. Zrealizowany na zlecenie Polskiego Centrum Informacji Turystycznej, w języku polskim i rosyjskim.
- 1981 Credo, reż. z Leonardem Zajączkowskim.
- 1982 Uśmiech ogrodu. Po domu i ogrodzie Stefana Żeromskiego w Konstancinie oprowadzają żona Anna, której pisarz ofiarował dom i Monika Żeromska oraz Elżbieta Osterwa i prof. Stanisław Lorentz. Historia domu, pamiątek po pisarzu.
- 1982 Karol Szymanowski - wspomnienia, scenariusz ze Zdzisławem Sierpińskim. Biograficzny. Portret nieżyjącego wybitnego kompozytora, we wspomnieniach Artura Rubinsteina, pianisty i tancerza Serge'a Lifara oraz wykonawcy jego muzyki, skrzypka Henryka Szerynga. Zrealizowany na zlecenie MSZ.
- 1983 Sposób na życie, scen. z Włodzimierzem Stępińskim. Biograficzny. Sylwetka szermierza Wojciecha Zabłockiego, jego sukcesy architektoniczne i życie rodzinne (mąż aktorki Aliny Janowskiej).
- 1983 ...Byłem zawsze szczęśliwym człowiekiem, współpraca: Zdzisław Sierpiński. Biograficzny. Sylwetka światowej sławy pianisty Artura Rubinsteina.
- 1984 Za bramą wielkiej ciszy. Opowieść z jesiennych Powązek. Historia cmentarza i prace Społecznego Komitetu Odnowy Powązek. Z udziałem Jerzego Waldorffa.
(Nagrody: 1984 - PF Filmów O Sztuce, Zakopane, III Nagroda Brązowy Pegaz, 1987 - Ogólnopolski Przegląd Filmów o Miesiącach Pamięci Narodowej, Warszawa, Nagroda specjalna) - 1985 Portret śpiewem i pędzlem malowany. Współpraca: Zdzisław Sierpiński. Biograficzny. Sylwetka śpiewaka Wiesława Ochmana. Jego pasja malarska i kolekcjonerska.
- 1985 Droga do wolności. Druga wojna światowa, polski udział w wojnie, straty.
- 1985 Chopinowskie Duszniki, współpraca: Zdzisław Sierpiński. Film zrealizowany na zlecenie Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju.
- 1985 Kongres intelektualistów
- 1985 Opowieść zamkowa, scenariusz z Włodzimierzem Stępińskim. Godzinny. Opowieść o Zamku Królewskim w Warszawie. Od początku dwudziestolecia międzywojennego, przez zniszczenia wojenne, ratowanie zbiorów, po powojenną odbudowę i dzień dzisiejszy Zamku. Zbiory, wnętrza, goście.
- 1986 Żelazowa Wola
- 1987 Maria Kuncewiczowa. Wspomnienia o ludziach, książkach i zdarzeniach. Biograficzny. Scenariusz z Włodzimierzem Stępińskim. Sylwetka znanej pisarki. Film zrealizowany w Kazimierzu Dolnym.
- 1990 Dawno temu cichociemny. Stanisław Jankowski, scenariusz: Stanisław Jankowski. Czteroczęściowy film biograficzny (Burek, Agaton, W powstaniu, Bos i lata późniejsze). Historia życia i wojennych przejść jednego z najbardziej znanych skoczków spadochronowych z okresu II wojny światowej, zwanych cichociemnymi. Poszczególne odcinki opowiadają o kolejnych etapach życia, od dzieciństwa po lata powojenne i działalność w zespole architektów odbudowujących Warszawę.
- 1990 Aleksander Gieysztor, historia odległa i bliska. Biograficzny.
- 1993 Ja, komediant. Biograficzny. Scenariusz z Marią Bojarską. Niemal trzygodzinna, trzyczęściowa opowieść o wybitnym aktorze Tadeuszu Łomnickim, zrealizowany tuż przed śmiercią bohatera.
- 1993 Halina we wspomnieniach Mariana, scenariusz: Jerzy Markuszewski. Biograficzny. Znany pisarz Marian Brandys opowiada o żonie, aktorce i działacze Komitetu Obrony Robotników. Ostatni film Perskiego. Ukończony tuż przed śmiercią reżysera.
Filmy animowane
- 1962 Oczekiwanie film kombinowany, realizacja z Witoldem Gierszem. Mężczyzna, czekający przy kawiarnianym stoliku skraca sobie czas oczekiwania składaniem z papierowych serwetek figurek dam w balowych sukniach i mężczyzn we frakach, łabędzi. Lśniący blat stolika staje się miejscem balu, pojedynku o względy damy. Tragiczny koniec, bibułkowe figurki płoną.
(Nagrody: 1962 - MFF Cannes, Nagroda Specjalna Jury Srebrna Palma w kategorii filmu krótkometrażowego, nagroda Najwyższej Rady Kinematografii Francuskiej za oryginalność animacji, MFF Edynburg, dyplom honorowy, Kongres Międzynarodowej Unii Stowarzyszenia Techników Filmowych UNIATEC, Moskwa, nagroda za walory techniczne).
Ludwik Perski był także scenarzystą filmów dokumentalnych innych reżyserów, m.in. Współpraca (1977) Sergiusza Sprudina oraz współpracował przy realizacji filmów dokumentalnych, m.in. Aleksandra Forda Przysięgamy ziemi polskiej (1943) i Majdanek, cmentarzysko Europy (1944). Był także asystentem reżysera filmu oświatowego Jak powstaje płyta (1934) i asystentem reżysera filmu fabularnego Strachy (1938), zrealizowanego przez Eugeniusza Cękalskiego i Karola Szołowskiego.
Ludwik Perski był asystentem reżysera miesięcznika filmowego Czołówki Filmowej Wojska Polskiego Polska Walcząca (nr 1 - 1943, nr 2 - 1944). Zrealizował wiele numerów Polskiej Kroniki Filmowej, a także m.in. Kroniki Harcerskiej i Harcerskiej Kroniki Filmowej i magazynu filmowego Kwartalnik Filmowy.
Ludwik Perski wraz z Witoldem Gierszem napisali libretto do baletu Augustyna Blocha Oczekiwanie: balet w jednym akcie.
Ludwik Perski jest bohaterem filmu dokumentalnego zrealizowanego przez Jana Łomnickiego w 2000 Ludwik Perski. Krótkie wspomnienia z długiego życia/Lutek.
Autor: Jan Strękowski, kwiecień 2005