Zatrudniony w hamburskim wydawnictwie utrzymywał stały związek z krajem, głównie z kręgiem warszawskiej "Twórczości", w której systematycznie publikował swoje "Listy z Hamburga". W 2015 roku wrócił do Polski.
Jakie jest pisarstwo Rudnickiego? Prowokacyjne, bezwstydne, groteskowe. Rudnicki opisuje najbliższy krąg rzeczywistości, metodycznie krok po kroku, odrzucając na bok obyczajowe i estetyczne konwencje. Jego bohater jest z pozoru prostacki, sentymentalny i niezbyt wyrafinowany. Ale ta przeciętność nie wyklucza niezwykłości. Jako Polak mieszkający w Niemczech, i jako prowincjusz osiadły w metropolii, a przede wszystkim jako pisarz zakorzeniony w żywiole codzienności, Rudnicki ucieleśniał typ bohatera osobnego, który mówi i myśli o rzeczach przyziemnych w sposób nadzwyczajny. Język jest tutaj doświadczeniem pierwotnym. Język konstruuje bohatera i autora. Język potoczny, lekko stylizowany na sarmacką frazę lub lekko nadpsuty niemczyzną, wrażliwy na melodię mowy, dosadny, konkretny.
Nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2008 za tom "Chodźcie, idziemy". Finalista Nike 2010, półfinalista Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2010, nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2010 i Nagrody im. Reymonta 2010 za "Śmierć czeskiego psa". Na książkę tę składają się szkice o inteligentach, emigrantach, Andersenie i psach. Którego z bohaterów pojawiających się na jej kartach byśmy nie wybrali – gastarbeitera, nauczyciela czy więźnia – we wszystkich odnajdujemy podobne cechy, samotność i mizantropię, być może odzwierciedlające los archetypicznego Polaka. Do podobnych tematów powrócił Rudnicki kolejnym zbiorem krótkich form – "Trzy razy tak!" (2013). W "Życioryście" (2015) autor podejmuje się z kolei stworzenia szkiców biograficznych ważnych postaci życia publicznego, m.in. Angeli Merkel, Danuty Wałęsy, ale też Ryszarda Wagnera czy braci Grimm. Rudnicki ponownie bierze na warsztat życiorysy sławnych osób w opublikowanym w 2017 roku "Życioryście Dwa". Tym razem czytelnicy mogą zapoznać się z jego interpretacją biografii takich postaci jak Czesław Miłosz czy Tomasz Mann. Zwieńczeniem jego książki są recenzje i krótkie formy literackie zamieszczone pod jej koniec.
Źródło: www.polska2000.pl, Copyright: Stowarzyszenie Willa Decjusza, 2001; aktualizacja: AP, luty 2019.
Twórczość:
- "Można żyć", Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1992;
- "Cholerny świat", Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1994;
- "Tam i z powrotem po tęczy", Warszawa: PIW, 1997;
- "Męka kartoflana", Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000;
- "Mój Wehrmacht", Warszawa: W.A.B., 2004;
- "Chodźcie, idziemy", Warszawa: W.A.B., 2007;
- "Śmierć czeskiego psa", Warszawa: W.A.B., 2009;
- "Trzy razy tak!", W.A.B., Warszawa 2013;
- "Życiorysta", W.A.B., Warszawa 2014;
- "Życiorysta dwa", W.A.B., Warszawa 2017.
Tłumaczenia:
Czeski:
- "Smrt ceskeho psa" ["Śmierć czeskiego psa"], Vera Vytrisalova, Jan Faber, Protimluv, Ostrava 2008;
- "Mein Kampf a moje jiné boje" ["Mój Wehrmacht"], Dauphin, Praha-Podlesí 2012;
- "Pojďte, jdeme" ["Chodźcie, idziemy"] Dauphin, Praha-Podlesí 2012.
Niemiecki:
- "Meine Abenteuer mit Menschen oder wie ich als Statist und Rezensent tätig war" ["Moje przygody z ludźmi, czyli jak statystowałem i recenzowałem"], Steidl Verlag, Göttingen 1995;
- "Ich, der Friseur und die anderen" ["Ja, łebski fryzjer i inni"], Postskriptum Verlag, Hannover 1996;
- "Rückkehr" ["Powrót"] w: "Landschaften und Luftinseln". dtv München 2000;
- "Die verrückten Reisen eines Grenzgängers". Tibor Schäfer Verlag Herne 2000;
- "Karfoffelqual" ["Męka kartoflana"], Am Erker, Muenster 2004.