"Zmierzch faraonów"
Zarówno we wspomnianej wcześniej instalacji "Erased" ( 2012–2013) oraz w "Zmierzchu faraonów" (2014), pracy przygotowanej na targi sztuki Frieze w Nowym Jorku można doświadczyć kreowanej przez Jaspera architektury pustki. Po raz kolejny artysta usunął wszystkie postaci ludzkie ze znanego filmu fabularnego z lat 60. XX wieku, nadając mu nową jakość. Całkowite skupienie się sceneriach i wnętrzach, w których toczy się fabuła, prowokuje widzów do refleksji nad sztuką filmu i aktywnego współuczestnictwa w fikcji i rzeczywistości doświadczanej w trzech wymiarach. James Voorhies działanie to nazywa dążeniem do rozbudowania formy kina w obrębie przestrzeni ekspozycyjnej.
Instalacja "Zmierzch faraonów" (2014), łącząca projekcję wideo i konstrukcję architektoniczną, wpisuje się we właściwy autorowi nurt kreatywnego zapożyczania idącego w parze z zainteresowaniem aktualnymi zagadnieniami społeczno-politycznymi. W tekście krytycznym towarzyszącym premierze instalacji wideo w Nowym Jorku, Christopher Eamon napisał:
Stanowiący podstawę dzieła 'Faraon' Jerzego Kawalerowicza (1966) nabiera w kontekście ‘arabskiej wiosny’ i jej niejednoznacznego pokłosia niezwykłej aktualności. Proces przemian na Bliskim Wschodzie, który już wywołał daleko idące konsekwencje społeczno-polityczne na całym świecie, trwa dalej. ‘Zmierzch faraonów’ dostarcza zatem relewantnego krytycznego kontekstu dla procesów czytania, pisania i przepisywania historii w kulturze zdominowanej przez media.
Architektoniczna struktura wyłożona skórą jest odwołaniem do nomadycznego trybu życia, zaś sam jej kształt przywodzi na myśl miech aparatu fotograficznego, urządzenia służącego do zwiększania ogniskowej obiektywu, przekładającej się na precyzyjną ekspozycję fragmentu lub całości uchwyconego obrazu.
Jedna z najnowszych prac przygotowanych na wystawę w Muzeum Sztuki w Łodzi to "Zawrót głowy" (Vertigo, 2015). Wideo prezentowane na kineskopowym monitorze posadowionym na szezlągu wykonanym w stylistyce wzornictwa drugiej połowy XX w. przedstawia Łódź - miasto o kapitalistycznym rodowodzie wyrosłe w XIX wieku, które ma wiele związków z Nowym Jorkiem, miastem Jaspera. Artysta oczami flâneura zachłannie i z uwagą ogląda szczyty łódzkich kamienic. Jego kamera rejestruje pierzeje ulic miasta pełnego kontrastów, śladów ekonomicznej świetności i potencjału dla nowych przemian.
Współpraca z Joanną Malinowską
C.T. Jasper współpracował kilkakrotnie z Joanną Malinowską nad wspólnymi projektami artystycznymi, takimi jak działanie performatywne "Matka Ziemia Siostra Księżyc" (2009–2013), pracą poświęconą Polskiemu Ruchowi Przyjaciół Indian, czy operą "Halka / Haiti: 18°48′05"N 72°23′01"W", przygotowaną do Pawilonu Polskiego na 56. Międzynarodową Wystawę Sztuki La Biennale di Venezia (2015). Ta ostatnia przybrała formę monumentalnej panoramicznej projekcji filmowej z dokumentacją przedstawienia opery "Halka" Stanisława Moniuszki, które odbyło się 7 lutego w miejscowości Cazale położonej w haitańskich górach na północ od stolicy kraju.