W latach 1929-31 powstał cykl rysunków piórkiem, liczący kilkaset pozycji. Na białym, pustym tle widać wyizolowane, marionetkowe postaci: ludzie z włóczki, tancerze, czarodzieje, rodzina, tęskniące konie.
W 1930 roku Włodarski przyłączył się do lwowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków Artes, które w 1934 roku zmieniło nazwę na Neoartes. Należeli do niego m.in.: Jerzy Janisch, Mieczysław Wysocki, Aleksander Krzywobłocki, Ludwik Lille, Otto Hahn, Tadeusz Wojciechowski, Aleksander Riemer. Środowisko lwowskich malarzy było silnie związane z ugrupowaniami społecznej lewicy. Wyraźne były też wpływy awangardowej sztuki radzieckiej, m.in. Tatlina, Malewicza, czy Lissickiego. Pewne eksperymenty o charakterze konstruktywistycznym można dostrzec w niektórych kompozycjach Włodarskiego w jego wczesnym okresie twórczości.
Włodarski związany był z lwowskim środowiskiem lewicowym, współpracował z pismami "Sygnały" i "Omnibus". Wyrazem lewicowych poglądów Włodarskiego były w połowie lat 1930. reportażowe szkice i obrazy (np. "Barykada", 1936) o tematyce rewolucyjnej, utrzymane w nurcie realizmu określanego przez artystę terminem faktorealizmu. Odnotowywał w nich na gorąco fragmenty wydarzeń z postaciami robotników, policjantów i żołnierzy.
W latach 1930. Włodarski nawiązał znajomość z Brunonem Schulzem, a ich spotkania i dyskusje pozostawiły w jego twórczości głęboki ślad. Wspominając rozmowy z Schulzem Włodarski mówił:
Kładliśmy nacisk na materię naszych obrazów. Na ich materię literacką i plastyczną.
W obrazach z tego okresu widać już wyraźnie charakterystyczny dla Włodarskiego sposób malowania: artysta kładł farbę grubo, zawiesiście, z dodatkiem żywicznych spoiw ("Romantyczne przedmioty", 1932; "Spacer w ogrodzie", 1932). Faktura jego obrazów była chropawa, na płótnie wyraźnie odznaczały się pociągnięcia pędzla ("Abstrakcja w przestrzeni", 1933).
Tuż przed wybuchem II wojny w malarstwie Włodarskiego nasiliły się tendencje abstrakcyjne, chociaż artysta nie zerwał całkowicie ze sztuką przedstawiającą. Powojenna twórczość Włodarskiego jest ściśle związana z Warszawą, gdzie od początku zaangażował się w nurt awangardowych przemian. Brał udział w działalności Klubu Młodych Artystów i Naukowców, uczestniczył w wystawach Sztuki Nowoczesnej. Nastąpiło też wówczas dość nieoczekiwane zbliżenie Włodarskiego do koloryzmu. Barwy na jego płótnach, przeważnie martwych naturach, stały się jaśniejsze, bardziej czyste i dźwięczne. W 1947 roku artysta po raz pierwszy spędził wakacje nad morzem, co zaowocowało cyklem prac o tematyce marynistycznej - np. "Rybacy", "Odjeżdżający okręt", "Żagle" (1948).
W latach 1950. Włodarski wrócił do kompozycji figuralnych ("Samochód z kwiatów", 1954; "Spalona cerkiewka", 1958), ale na jego płótnach pojawiały się też prawie abstrakcyjne formy, silnie zgeometryzowane ("Wieczór", 1954; "Kompozycja architektoniczna", 1955). Jeszcze później rozmiękczył kontur malując formy bardziej biologiczne. W ostatnich latach życia dużą rolę w twórczości Włodarskiego odgrywał pejzaż, metaforyczny pejzaż wyobraźni ("Krajobraz z kroplą rosy", 1954; "Przedwiośnie", 1955). W jego powojennej sztuce można się doszukać powinowactwa z włoską i francuską abstrakcją liryczną.
Wybrane wystawy zbiorowe i indywidualne:
- 1927 Galerie Au Sacre du Printemps, Paryż (razem z O. Hahnem i W. Wolską)
- 1928 "Sztuka prymitywów", TPSP, Lwów
- 1932 VIII wystawa ZAP Artes, Dom Braci Jabłkowskich, Warszawa
- 1933 wystawa Neoartes, Lwów
- 1940 "Sztuka plastyczna zachodniej Ukrainy", Charków, Mińsk, Kijów
- 1947 "Rysunki przedwojenne marka Włodarskiego", Klub Młodego Artysty i Naukowca, Warszawa
- 1948/49 Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Kraków
- 1950 Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Muzeum Narodowe, Warszawa
- 1956 Polish Art. Exhibition, New Delhi, Kalkuta, Bombaj
- 1956 28. Biennale di Venezia, Wenecja
- 1959 Exposition de l'Arte Polonais Contemporain, Musée Beaux Arts, Aleksandria
- 1959 "Od Młodej Polski do naszych dni", Muzeum Narodowe, Warszawa
- 1961 "Polnische revolutionäre Kunst", Pawilon Sztuki, Berlin
- 1969 "Artes (1929-1934)", Muzeum Śląskie, Wrocław
- 1970 "Malarstwo w Polsce Ludowej", Muzeum Narodowe, Warszawa
- 1971 "25 lat Malarstwa Polskiego", Muzeum Narodowe, Poznań.
Autor: Ewa Gorządek, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, grudzień 2006.