Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (1992-1995), Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1995-1997) oraz National University of Fine Arts and Music w Tokio (1998-2001). Współpracuje z galeriami AP4-ART z Genewy, Sorcha Dallas Gallery z Glasgow oraz Broadway 1602 z Nowego Jorku. Jej prace znajdują się m.in. w kolekcji Saatchi Gallery z Londynu. Przebywała na rezydencjach w Korei, Turcji, Włoszech, Japonii, Szwajcarii i Austrii. Na stałe mieszka i pracuje w Warszawie.
Agnieszka Brzeżańska zazwyczaj konstruuje wystawy wykorzystując różnorodne media: fotografię, wideo, rysunek, muzykę. Pisano o niej, że
"unika tworzenia 'dzieł' - robi 'sztukę bez sztuki', w której obiekt artystyczny staje się niemal przezroczystym nośnikiem wrażeń i zdarzeń".
Stosowane przez artystkę techniki są ogólnodostępne, na swój sposób "demokratyczne", a nawet ludyczne - filmy nagrywa często na telefonie komórkowym, fotografie robi polaroidem, obrazy wynajduje w internecie. Takie różnorodne inspiracje odnaleźć też można w jej malarstwie. Artystka tłumaczyła w wywiadzie:
"mam prawo wykorzystywać rzeczywistość do kompletowania mojej historii. Jeśli jestem bombardowana ogromną ilością komunikatów, to w zdrowym odruchu używam ich po mojej myśli, a nie przeciwko sobie. Chcę budować moje historie z tego, co jest najłatwiej dostępne, już oswojone, przynajmniej w sferze wizualnej, fizycznej".
Widoczne to było zwłaszcza na jej pierwszej wystawie w Warszawie po powrocie z Japonii - Doubble Happiness (2002). Zaznaczona na różne sposoby podwójność (wystawa odbywała się jednocześnie w dwóch warszawskich galeriach: Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim oraz w Zachęcie) odwoływała się do chińskiego ideogramu "Xi", symbolu miłości, lustrzanego odbicia, duchowego sobowtóra. Ukazywała, jak we współczesnej ikonosferze swoje odzwierciedlenie odnajdują treści religijne. Stąd na wystawie znalazły się między innymi wycięte z kolorowych pism reklamy produktów (takich jak perfumy Zen, Truth, Eternity), na które artystka naniosła rysunkowe interwencje (postacie bóstw). Ważną rolę odgrywał tak istotny w wielu religiach motyw światła, iluminacji, odnajdywany przez Brzeżańską w "mistyce dnia codziennego" (słońce odbite w oknach bloków, uduchowionych twarzach modelek w czasopismach, banalnym zachodzie słońca).
Na wystawę Free Doom (2005) złożyły się obrazy, zdjęcia oraz projekcja obrazów znalezionych w internecie - zbiór wyjętych z ich pierwotnego kontekstu mrocznych wizji, znajdowanych w różnorodnych miejscach (prasie, internecie, telewizji, książkach). Warstwie wizualnej towarzyszyła muzyka Macieja Sienkiewicza.
"Katastrofy polityczne i naturalne, polityka urzeczywistniająca się jako katastrofa naturalna, ideologie i wierzenia dotyczące końca świata, apokaliptyczne wizje - oto pola zainteresowania dla wielowątkowej twórczości Agnieszki Brzeżańskiej" - pisała Anke Kempkes.
Sama artystka tłumaczyła w wywiadzie udzielonym Paulinie Reiter:
"Pochodzę z kraju, który wielokrotnie był rujnowany i unicestwiany, więc jest to dziedzictwo po moich przodkach. Żyję ze świadomością bezwzględnej tymczasowości wszystkiego".
Wystawa składała się z trzech części. Pierwszą stanowiła seria 12 obrazów. Prezentowane malarstwo bazowało na ultrasonograficznych zdjęciach pasożytów przewodu pokarmowego, fotografiach wybuchów na słońcu, zdjęciach z koncertów zespołów heavy-metalowych czy kadrach japońskich horrorów. Część drugą tworzyło slideshow złożone z 60 zdjęć, przedstawiające "pęknięcia w skorupie rzeczywistości", z których "wyziera chaos, niepokój, drugie dno ukryte pod maską z pozoru uporządkowanego i bezpiecznego świata". Część trzecia, zatytułowana Blackness składała się z pokazu slajdów przedstawiających fotografie i obrazy odnalezionych przez artystkę w internecie, przyciemnionych przez nią tak, że stawały się niemal monochromatyczne, niemożliwe do odczytania. Zdjęcia z serii Free Doom złożyły się na książkę wydaną w 2004 roku w Zurychu. W podobnym klimacie utrzymany został film Dharma TV (2005), w którym artystka nałożyła na siebie kilka programów telewizyjnych. W ten sposób powstał swoisty kolaż "dokumentujący kryzys wynikający z globalnej fundamentalizacji polityki, religii i pop kultury", ukazujący bogactwo drastycznych motywów pojawiających się w mediach. Dynamiczny montaż podkreślała ścieżka dźwiękowa, przechodząca od muzyki w tempie elegijnym do hip hopu anarchizującej artystki M.I.A., pochodzącej ze Sri Lanki.
Na wystawie w warszawskiej Kordegardzie w 2006 roku zatytułowanej "Warszawa dla amatorów" Brzeżańska przedstawiła serię zdjęć (kalkomanie nalepione bezpośrednio na ścianie) i film, stanowiący rodzaj przewodnika po mieście. Na ich potrzeby artystka wcieliła się w postać przybysza w obcym mieście, turysty. Zaobserwowany obraz stolicy jest jednak szczególny. Artystka fotografowała zniszczone trotuary, śmieci, graffiti, łuszczące się warstwy plakatów, niszczejące sgraffitto z czasów socrealizmu. Interesował ją więc bardziej rozpad tkanki miejskiej, ale też swoista genealogia i archeologia historii widoczna w przestrzeni wizualnej, w której motywy z najnowszych dziejów nakładają się na symbole walki i martyrologii z czasów wojen. Na filmie artystkę po Warszawie oprowadza znany rysownik Marek Raczkowski.
Kurator i krytyk Adam Mazur zaliczył Agnieszkę Brzeżańską jako fotografkę do nurtu "nowych dokumentalistów", u których zauważa odwrót od fotografii artystycznej i "ambiwalentny stosunek do spektaklu komercyjnych mediów", co łączą z "próbą przepracowania formuły dokumentu". Artystka "przepracowuje" dokumentalny charakter fotografii, czerpiąc z rezerwuaru codzienności i zestawiając odnajdywane motywy w wielowątkowe, subiektywne narracje. Owe drobne wycinki rzeczywistości złożyły się na cykle i pokazy slajdów, takie jak Free Doom, Pustka i nic świętego czy Impossible Is Nothing (2005, slideshow z muzyką Marka Raczkowskiegoi Macieja Sienkiewicza).
Autor: Karol Sienkiewicz, październik 2007.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 1997 - "Sprzyjającym jest przekroczyć wielką wodę" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2001 - "Kiedy myślę o tobie, mam kwiaty w głowie" - Galeria Art Okręgu Warszawskiego ZPAP, Warszawa;
- 2002 - "Doubble Happiness" - Zachęta, Warszawa; Laboratorium, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa;
- 2003 - "..." - Platan Gallery, Budapeszt, Węgry (wspólnie z Janos Fodor);
- 2004 - AP4, Genewa, Szwajcaria (ze Svetlaną Heger);
- 2005 - "Free Doom" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; "Dharma TV" - Künstlerhaus Buchsenhausen, Innsbruck, Austria; "Is Nothing Not Enough?" - Broadway 1602, Nowy Jork, Stany Zjednoczone;
- 2006 - "Warszawa dla amatorów" - Galeria Kordegarda, Warszawa; "Odwrotnie niż odwrotnie i znów odwrotnie" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; "Tunnel Like a Tail" - Hotel Gallery, Londyn, Wielka Brytania;
- 2007 - "L'artiste, le modele et la peinture" - Broadway 1602, Nowy Jork, Stany Zjednoczone.
Wystawy zbiorowe:
- 2001 - "Zawody malarskie" - Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała;
- 2002 - "Rzeczywiście, młodzi są realistami" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2003 - "Pod flagą biało-czerwoną" - Estonian Art Museum, Tallin, Estonia; Centrum Sztuki Współczesnej, Wilno, Litwa; National Centre for Contemporay Arts, Moskwa, Rosja; "Poesis" - Kunsthalle Mucsarnok, Budapeszt, Węgry;
- 2004 - "Liberrealizm" - Zmiana Organizacji Ruchu, Warszawa; "Tirol Transfer", Austriackie Forum Kultury, Warszawa;
- 2005 - "Club Cube" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; "The Pantagruel Syndrome". T1. Torino Triennale - Turyn; Sicht der Dinge. Positionen aktueller Kunst in Polen" - Kunstforum Ostdeutsche Galerie, Ratyzbona, Niemcy; "Exile: New York is a Good Hotel" - Boradway 1602, Nowy Jork, Stany Zjednoczone;
- 2006 - "All Dressed Up With Nowhere To Go" - Sorcha Dallas, Glasgow, Wielka Brytania; "Nowi dokumentaliści" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; BWA, Zielona Góra (2007); "Take One" - Museum of Fine Arts, Houston, Stany Zjednoczone; "Housewarning" - SI Swiss Institute, Nowy Jork, Stany Zjednoczone; "Farewell to Icon" - Anna Helwing Gallery, Los Angeles, Stany Zjednoczone;
- 2007 - "Manual" - Galeria Kronika, Bytom; Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała; "Liste" - The Young Art Fair, Bazylea, Szwajcaria.