Film spotkał się z międzynarodowym uznaniem, przynosząc reżyserowi wiele nagród i wyróżnień, zdobytych na festiwalach w kraju i za granicą.
Animacja jest rodzajem filmowej przypowieści o wielowarstwowym charakterze, opowiadającej o ludzkim losie, niespełnieniu, oczekiwaniu i nadziei, nasyconej gorzko-ironicznym wydźwiękiem.
Kluczem do filmu może być pojawiający się wielokrotnie chrześcijański symbol ryby. U Skrobeckiego tytułowe Ichthys, oznaczające w starogreckim "rybę", znak pierwszych chrześcijan, będące akrostychem greckich słów Jezus Chrystus Boży Syn Zbawiciel, ma jednak jeszcze jedno znaczenie, nadające opowieści fabularny sens. "Ichthys" jest tutaj także pozycją w menu, "specialite de la maison" - dodajmy, jedyną potrawą w karcie dań ze znakiem ryby, którą bohater otrzymuje po przybyciu do monumentalnej restauracji, przypominającej sakralną budowlę. Samotnego i strudzonego przybysza wita w niej kelner-kapłan, który odbiera zamówienie, rekomendując potrawę jako doskonałą, i udaje się na bardzo długi połów. Spokój oddającego się tej czynności zażywnego kelnera-kapłana, doskonale zaopatrzonego w prowiant, kontrastuje z postawą głodnego, wyczekującego bez końca i wreszcie popadającego w obłęd klienta. Pokryta pajęczynami i patyną, rozpadająca się budowla oraz pozbawiony życia przybysz, nie budzą zdziwienia wracającego z połowu kelnera. Ze spokojem i - wydawałoby się - rutyną pełni on swą posługę, podając niczym hostię niewykazującemu oznak życia klientowi, przygotowane przez siebie danie, które okazuje się maleńką rybką. Posilony symbolicznym daniem bohater ożywa i rusza w kierunku łódki, którą kiedyś przybył na wyspę z majestatyczną budowlą. Teraz jednak nie potrzebuje już swojej łodzi. Jego podniosłą peregrynację ku promieniejącemu słońcu przerywa nieoczekiwane zdarzenie, z jednej strony nawiązujące do historii biblijnego Jonasza, z drugiej - rozbijające powagę ostatniej sceny i mające wręcz gagowy charakter. Patetycznej scenie towarzyszy stylizowana na klasyczną muzyka Wojciecha Lemańskiego, z ironicznymi, brzmiącymi po łacinie słowami: "Jedzcie ryby, jedzcie ryby, bo zawierają fosfor...". Kapelusz, który klient pozostawił w gmachu restauracji, kelner ze spokojem kładzie obok wielu podobnych, zakurzonych rekwizytów.
Animację można odbierać na wielu poziomach, odczytując ją w najprostszy sposób jako anegdotę, przepełnioną czarnym humorem i ironią, o groteskowo-gagowym charakterze, lub też jako głęboko filozoficzną przypowieść, stawiającą pytania dotyczące ludzkiej egzystencji, jej celu, sensu wiary czy wytrwałości. Nie sposób nie dostrzec tragicznego, gorzkiego i pozbawionego złudzeń przesłania tej przypowieści. Duchowy głód bohatera nie zostaje nasycony, spełnienie okazuje się pozorne, a on sam, potraktowany jako kolejny naiwny klient, staje się na koniec igraszką i kąskiem wielkiej ryby.
W animacji wykorzystano lalki i przedmioty o połowę mniejsze w stosunku do ich realnych rozmiarów, dzięki czemu udało się uzyskać złudzenie naturalnej wielkości. Technikę 3D zastosowano tu przede wszystkim jako środek pomocniczy, przy realizacji takich efektów wizualnych jak śnieg, mgła czy smugi światła, dzięki czemu plastyka animacji zachowała odręczny, wyrazisty charakter, znany z poprzednich filmów Marka Skrobeckiego. Warto wspomnieć, iż robocza wersja filmu, jeszcze przed obróbką cyfrową i ostatecznym montażem, tak zachwyciła Suzie Templeton, angielską reżyserkę, że właśnie z twórcami Ichthys postanowiła zrealizować Piotrusia i Wilka, nagrodzonego Oskarem.
- Ichthys, Polska 2005. Reżyseria i projekty plastyczne: Marek Skrobecki; scenariusz: Antoni Bańkowski; zdjęcia: Mikołaj Jaroszewicz; animacja: Adam Wyrwas; efekty komputerowe: "Kropka" Krzysztof Kijak, Piotr Szyngiera; muzyka: Wojciech Lemański; producent: Zbigniew Żmudzki, produkcja: Se-ma-for Produkcja Filmowa, Agencja Produkcji Filmowej, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, Partyflex, Studio Kropka. Czas trwania: 15 minut.
Nagrody:
- Dyplom Honorowy - Krakowski Festiwal Filmowy - Konkurs Krajowy, Kraków 2005;
- Brązowy Jabberwocky - Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Etiuda & Anima", Kraków 2005;
- I Nagroda dla narracyjnego filmu krótkiego - Ottawa International Animation Festival, Ottawa 2005;
- Sony Audience Award - "Animateka" International Animation Festival - Lublana 2005;
- Srebrna Kreska - Ogólnopolski Festiwal Autorskich Filmów Animowanych OFAFA, Kraków 2005;
- Wyróżnienie specjalne w kategorii filmu krótkiego - Seul International Cartoon & Animation Festival, Seul 2006;
- Grand Prix - Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych "Balkanima", Belgrad 2006;
- Specjalne Wyróżnienie od Publiczności - Festiwal Era Nowe Horyzonty, Wrocław 2006;
- Wyróżnienie - Dyplom Honorowy - Festiwal Animacji Tindirindis, Wilno 2006;
Autor: Iwona Hałgas, listopad 2010