Gronowski, wychowanek paryskiej École supérieure des Beaux-Arts, zaangażowany był w prace przy Polskim Pawilonie na Wystawie Międzynarodowej w 1925. Jako grafik współpracował z czołowymi polskimi magazynami. Jego działalność obejmowała zarówno malarstwo, jak grafikę użytkowa czy plakat. Odznaczony wieloma nagrodami, między innymi Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu z 1925 czy złotym medalem na projekt pawilonu polskiego na potrzeby Wystawy Światowej w Nowym Jorku w 1939, Gronowski zdobywał uznanie swoimi oszczędnymi w formie i kolorze, a zarazem niezwykle dynamicznymi komunikatami wizualnymi. Mimo tak dużej rozpiętości portfolio estetyki Gronowskiego ciężko nie rozpoznać: charateryzuje ją powściągliwość kształtu, redukcja elementów, by wyłonić z nich to co naistotniejsze oraz wyjątkowy talent do pokazywania ruchu i rytmu.
Na przełomie 1929 i 1930 roku Gronowski wziął udział w konkursie ogłoszonym przez LOT na logo dla ich spółki. Przygotowany przez niego projekt zwyciężył i znalazł szerokie zastosowanie, tworząc rozpoznawalną identyfikację wizualną firmy.
Logo Gronowskiego opiera się na planie koła, w które wpisana jest stylizowana sylwetka żurawia. Podobnie jak w innych jego pracach, LOT-owski żuraw odznacza się zredukowaną do płaskich płaszczyzn, uproszczoną formą. To żuraw ze wszech miar nowoczesny, bo i takie było założenie projektu. Gronowski stawia na prostotę i czystość przekazu, jego logo jest nieprzegadane, a jednocześnie zapada w pamięć. Sylwetka żurawia dotyka okręgu samymi czubkami skrzydeł, dzioba i ogona, dodając całości lekkości i finezji. Logo na tyle mocno zdołało zakorzenić się w świadomości odbiorców, że podjęte niedawno próby jego unowocześnienia spotkały się z ostrym protestem zarówno ze strony pracowników, jak i użytkowników linii lotniczych LOT.
Autorka: Agata Morka, styczeń 2015