Film fabularny w reżyserii Kazimierza Kutza z 1995 roku to obsypana nagrodami komedia o rzeczach ponurych i złowrogich, wypełniająca lukę w polskim kinie.
Rok 1945. Lekarz wojskowy, Andrzej Kwiatkowski otrzymuje tydzień urlopu w nagrodę za udaną operację Kiziora, pułkownika Urzędu Bezpieczeństwa. Wraz z przyjacielem jedzie wyszabrowaną ciężarówką do Warszawy. W ruinach swojego domu spotyka Krysię, sąsiadkę sprzed wojny i natychmiast się zakochuje. Po knajpianej awanturze z sowieckim oficerem musi się ratować mistyfikacją: podaje się za ważnego oficera policji politycznej. W nowej skórze interweniuje w UB w sprawie aresztowanego akowca. Zachęcony sukcesem tworzy "oddział interwencyjny" z Krysią w roli asystentki...
Tadeusz Lubelski w "Kinie" (1996) pisał:
"Kilkadziesiąt lat trzeba było czekać, aby stał się możliwy punkt wyjścia 'Pułkownika Kwiatkowskiego': kazamaty Urzędu Bezpieczeństwa jako miejsce akcji komedii filmowej. Choć zgodnie z wewnętrzną logiką rozwoju polskiego kina film Kutza jest utworem spóźnionym, realny rozwój naszej historii dopiero teraz pozwolił na jego powstanie. [...]Pułkownik Kwiatkowski wymyka się odwiecznemu dylematowi polskich patriotów, którzy przebierają się za wroga: to taki Konrad Wallenrod, który nie zdradza. Nie przechodzi na stronę przeciwnika. Obcy strój nie zmusza go do sprzeniewierzenia się sobie; nawet nie zachowuje się w gruncie rzeczy jak pułkownik UB, a już w żadnym razie nie myśli i nie działa tak jak on. Jest to zatem przebieranka bez zobowiązań, wybór bez ciężaru. Z takim bohaterem można przeżyć w najlepszym wypadku zachwycający romans: Kazimierz Kutz zapewnił odbiorcy komfort takiego właśnie najlepszego wypadku.
- Pułkownik Kwiatkowski. Reżyseria: Kazimierz Kutz, scenariusz: Jerzy Stefan Stawiński, zdjęcia: Grzegorz Kędzierski, muzyka: Jan Kanty Pawluśkiewicz, scenografia: Barbara Nowak, kostiumy: Maria Wiłun, Magdalena Jadwiga Rutkiewicz, dźwięk: Stefan Chomnicki, montaż: Cezary Grzesiuk. Występują: Marek Kondrat (Kwiatkowski), Renata Dancewicz (Krysia), Zbigniew Zamachowski (Dudek), Adam Ferency (pułkownik Kizior), Artur Barciś (kapitan Malec), Andrzej Blumenfeld (chirurg wojskowy), Krzysztof Globisz (Mieczysław Moczar), Krzysztof Gosztyła (lekarz), Alosza Awdiejew (oficer rosyjski), Iwona Bielska (kobieta Dudka). Produkcja: Telewizja Polska, Agencja Produkcji Filmowej, Ikam Ltd., Warszawa 1995. Kolor, 3339 m, 123 min.
Nagrody:
- Nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Marka Kondrata i nagroda dla Renaty Dancewicz za rolę drugoplanową na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, 1995;
- Srebrne Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie, 1996;
- Tarnowska Nagroda Filmowa - Brązowa Statuetka Leliwity - Nagroda Główna za nowatorskie w treści i środkach wyrazu spojrzenie na mroczną historię pierwszych lat PRL;
- Nagroda Burmistrza Słupcy dla Renaty Dancewicz na Przeglądzie Filmowym "Prowincjonalia";
- Złota Taśma - nagroda przyznawana przez SFP - w kategorii: film polski za rok 1996;
- Złota Kaczka - nagroda czytelników miesięcznika "Film" za rok 1996.