Film animowany Piotra Dumały z 1991 roku.
Biografia fantastyczna Franza Kafki, inspirowana dziennikami i fotografiami pisarza. Film zrealizowany metodą malowania i wydrapywania obrazów na płytach gipsowych.
"Z mroku wyłania się słabo oświetlona, szara twarz mężczyzny. Właściwie jest to tylko mały i płaski prostokąt oczu 'wykreślony' na gipsowej płycie między czernia i bielą. Ale w tym jednowymiarowym rysunku dostrzegamy natychmiast głębię spojrzenia. W sposób niezwykły dla animacji ożywia te oczy błądzący w źrenicach, rozdygotany ognik światła, odbity od blasku jakiejś słabej lampy. Kamera odpływa i przez moment możemy się przyjrzeć zatrzymanemu w kadrze zarysowi głowy i ramion, odczytując w tych konturach odwzorownie jednego z najpopularniejszych zdjęć Franza Kafki. Przez krótką chwilę rzeczywiście widzimy Kafkę u fotografa; błysk lampy rozświetla na moment całą postać. Ten moment wprawadza nas w zupełnie inną, cudzą przestrzeń i czas. (...)" (Barbara Kosecka "Kwartalnik Filmowy" 1996-97)
"Zafascynowała mnie postać tego człowieka, pracownika biura ubezpieczeń i pisarza, który - zda się - żył jednocześnie w kilku wcieleniach, w kilku sferach czasowych, kilku światach, o czym świadczą choćby jego 'Dzienniki'. Przeczytałem wszystko, co napisał i bardzo wiele z tego, co napisano o nim. Postanowiłem stworzyć własną opowieść o jego życiu i 'napisać' na ekranie surowy dokument, w którym spod faktów przebije się świat jego fantazji i bolesnego odczuwania własnego jestestwa. (...)
W tym filmie po raz pierwszy zastosowałem wieloplan. Kolor wyeliminowałem celowo. Obejrzałem kiedyś stary album zdjęć Pragi, z końca ubiegłego wieku, były tam także portrety Kafki z różnych okresów jego życia i była tam atmosfera epoki; starałem się oddać klimat tych zdjęć, i mrocznej prozy Kafki, i tamtej Pragi. Ten film rodził się długo, w trudzie, po roku pracy nie wiedziałem, czy uda mi się go dokończyć. Nieustannie o filmie myślałem..." (Piotr Dumała, "Kino" 1990)
- Franz Kafka. Scenariusz, projekt plastyczny, animacja i reżyseria: Piotr Dumała, zdjęcia: Jan Ptasiński, muzyka: Janusz Hajdun. Produkcja Studio Miniatur Filmowych, Warszawa 1991. Czarno-biały. Czas trwania: 16 min.
Nagrody:
- Nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich w 1991;
- Brązowy Smok - nagroda w kategorii filmu animowanego oraz Nagroda Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych na 29. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w 1992;
- Grand Prix na 10. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Zagrzebiu w 1992;
- I Nagroda w kategorii filmów 15-30 minut na 4. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Hiroszimie w 1992;
- Wyróżnienie na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Stuttgarcie w 1992;
- Nagroda Filmoteki Młodych na MFFK w Oberhausen w 1992;
- Nagroda Główna i tytuł najlepszego filmu animowanego Europy 1991-92 na Imagina w Madrycie w 1992;
- Nagroda za najlepszą animację rysunkową na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Ottawie w 1992;
- Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Espinho w 1992;
- Nagroda "za najbardziej oryginalny film" 10. MFF w Odense w 1993;
- Nagroda dla Piotra Dumały za najlepszy plakat filmowy na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy w 1993.