Kim jest postać?
Przedstawienie zaczyna się jednak od monologu innej bohaterki. To AnnLee, cyfrowa figura, której projekt został zakupiony w 1999 roku (za 46 tysięcy jenów, wówczas około 430 dolarów) przez artystów Philippe’a Parreno i Pierre’a Huyghe od jednej z japońskich firm zajmujących się tworzeniem postaci do gier, reklam, filmów czy komiksów. Otwierająca spektakl kilkuminutowa animacja Parreno zatytułowana "Anywhere Out of The World" sygnalizuje być może najistotniejszy trop odbiorczy ujęty w pytaniu o to, czy(m) jest podmiotowość postaci. AnnLee, prosty kobiecy awatar z pustymi oczodołami mówi o byciu wyjętą z katalogu spośród wielu, niekiedy drogich, szczegółowych projektów bohaterek i bohaterów o skomplikowanym psychologicznym zapleczu. Głosem tajemniczej Danieli ("Głos, który słyszysz, nigdy nie był moim głosem. Ja nie mam głosu") przyznaje, że jest produktem, który został stworzony i sprzedany, ale nie należy do nikogo. Wybrana z folderu przez kilka lat kolejnych lat pojawiała się w pracach wielu różnych artystów, zyskując życie, którego najprawdopodobniej nigdy by nie miała, gdyby wykupił ją ktoś inny. W 2022 roku Parreno i Huyghe z pomocą prawnika Luca Sauciera przenieśli prawa do wykorzystywania jej wizerunku na nią samą (a w zasadzie na AnnLee Association), kładąc kres dalszym artystycznym przetworzeniom.
Losy AnnLee korespondują ze sposobem funkcjonowania postaci literackiej Elizabeth Costello. Ta ostatnia – jak dowiadujemy się z wydanej w 2003 roku powieści noblisty Johna Maxwella Coetzeego – jest pisarką urodzoną w Melbourne w 1928 roku, autorką dziewięciu książek prozatorskich, dwóch tomików poezji i książki o życiu ptaków. Ma dwoje dzieci z dwóch różnych małżeństw. Ale po raz pierwszy pojawiła się już kilka lat wcześniej: w 1997 roku Coetzee, zaproszony do wygłoszenia dwóch wykładów na Uniwersytecie Princeton w ramach cyklu "Tanner Lectures on Human Values", decyduje się przeczytać dwie części prozy, której bohaterką jest Costello… zaproszona do wygłoszenia dwóch wykładów. W 1999 roku wystąpienia Costello – "The Philosophers and the Animals" oraz "The Poets and the Animals" – wydane zostały jako "The Lives of Animals", cztery lata później stając się także elementem składowym powieści zatytułowanej nazwiskiem bohaterki-pisarki. Do tej złożonej mapy łączącej tekstualną fikcję z realnością pracy pisarza dodać należy jeszcze to, że najsłynniejszą powieścią Costello jest "Dom przy Eccles Street", poświęcony Marion Bloom, żonie Leopolda Blooma, głównego bohatera "Ulissesa" Jamesa Joyce’a, którą Costello portretuje w zupełnie innym kontekście: "Chciałam ją uwolnić z tego domu, a zwłaszcza z tej sypialni, z łóżka ze skrzypiącymi sprężynami i wypuścić ją, jak pani to określa, na ulice Dublina" – mówi w rozmowie z dziennikarką. Fikcyjna postać opowiada zatem w powieści o przyczynach, dla których zdecydowała się przejąć i uruchomić inną fikcyjną postać, czyniąc z niej bohaterkę innej fikcji literackiej. O czym mówi nam ta konstrukcja? Przede wszystkim jednak po co Coetzeemu postać taka jak Elizabeth Costello? Kim Costello jest dla Warlikowskiego? I co staje się, kiedy pojawia się w teatrze?