Dziennik z okresu okupacji niemieckiej...
Basia Temkin-Bermanowa, "pani Barbara", wychowana została w zwykłej żydowskiej rodzinie. Od 1930 była towarzyszką życia, później żoną Adolfa Bermana (dr psychologii, nauczyciel, prominentna postać w getcie warszawskim, członek gremiów kierowniczych konspiracji polsko-żydowskiej). Począwszy od roku 1943, przez dwadzieścia kilka miesięcy aktywnie działała w żydowskim ruchu oporu. Wraz z innymi Żydami i Polakami uratowała wtedy życie setkom uciekinierów z gett. W przedostatnim kalendarzowym roku okupacji poczęła spisywać wydarzenia bieżące, przeplatając je wspomnieniami.
Bermanowa pracowała nad" Dziennikiem z podziemia" przez ponad dziewięć miesięcy. Po pióro i zwykły szkolny zeszyt w kratkę sięgnęła po raz pierwszy piątego stycznia 1944, po raz czterdziesty pierwszy, a zarazem ostatni - czternastego stycznia następnego roku. Trzy dni później jej pracy położyła kres ofensywa bolszewicka. Jak pisze sama, chciała utrwalić losy ludzi tępionych i prześladowanych z okrucieństwem, jakiego nie znała historia, a także działania garstki skazańców, którzy postawili sobie za zadanie uchronienie resztek narodu od zagłady, uratowanie jego honoru i przechowania dokumentów mających dać świadectwo prawdzie.
Batja Temkin-Bermanowa
Dziennik z podziemia
Żydowski Instytut Historyczny i Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000
© Emanuel Berman
© for this edition: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Żydowski Instytut Historyczny
160 x 235, 390 ss.
ISBN 83-7163-289-4