Nazwisko Anny Jastrzębskiej bardziej znane jest Norwegom niż Polakom. Urodzona w 1950 roku kompozytorka, wychowanka wrocławskiej Akademii Muzycznej, gdzie kształciła się m.in. pod kierunkiem Ryszarda Bukowskiego, już w 1975 roku osiedliła się w Norwegii. Studiowała w tamtejszej uczelni muzycznej w Oslo m.in. kompozycję u Finna Mortensena i elektrofonię u Lasse Thoresena, a jej największym źródłem inspiracji, szczególnie w zakresie instrumentacji, była twórczość Olava Antona Thommessena. Dziś jest uznaną i cenioną kompozytorką, a w swoim dorobku ma liczne dzieła orkiestrowe, kameralne i muzykę teatralną, często prezentowane nie tylko w Norwegii, ale także w wielu krajach europejskich. Szkoda, że tak rzadko jej muzyka gości w programach koncertów w ojczyźnie.
Swój muzyczny portret przesyła nam w postaci niniejszej płyty, która zawiera wybrane przez nią kompozycje kameralne w wykonaniu czołowych polskich artystów, mające zapoznać nas z jej warsztatem kompozytorskim, typem ekspresji i źródłami inspiracji. Najwcześniejszy z prezentowanych utworów, Teleks do Polski, pochodzi z lat 1981-82 i, jak zauważył jeden z krytyków norweskich, budzi skojarzenia z Etiudą Rewolucyjną Chopina, głównie za sprawą charakteru kompozycji: gwałtownego, przepełnionego energią graniczącą z gniewem i buntem. Warto dodać, że dzieło to wykonane było m.in. w 1983 roku w Oslo podczas uroczystości wręczenia Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla. Styl pełen ekspresji połączony z dbałością o kolorystykę odnajdujemy również w następnych utworach: De Profundis na sopran dramatyczny i wiolonczelę z 1987 roku do tekstu norweskiej pisarki Ase Marie Nesse, a także w fortepianowych trzech miniaturach z cyklu Planetary Trip z 1992 roku, przedstawiających muzyczny pejzaż planet - Marsa, Plutona i Saturna. Najpóźniejsze kompozycje reprezentują typowo postmodernistyczne tendencje muzyki ostatnich lat. W pochodzącym z 1998 roku kwartecie smyczkowym zatytułowanym Mozaika Jastrzębska łączy różne style, techniki, środki (artykulacyjne, rytmiczne, dynamiczne), mając na uwadze uzyskanie jak najbardziej różnorodnych efektów brzmieniowych. Podobnie utwór Piu inflano z 2002 roku, dedykowany mężowi kompozytorki - fleciście Thomasowi S. Anderssohnowi, zwraca uwagę witalnością, bogactwem myśli muzycznych oraz dominacją kolorystyki nad innymi elementami - cech typowych dla indywidualnego stylu Jastrzębskiej. Płytę zamyka kompozycja chóralna z 2002 roku - Between Towns - Antananarivo, w której kompozytorka za punkt wyjścia obrała artykulację słów będących nazwami geograficznymi miejsc i miast, m.in. tytułowe Antananarivo, nazwę stolicy Madagaskaru.
- Anna Jastrzębska. Muzyka kameralna. Anna Jastrzębska: "Teleks do Polski" na fortepian, "De profundis" na sopran i wiolonczelę, "Piu inflano" na flet i fortepian, "Mozaika" na kwartet smyczkowy, "Planetary Trip" na fortepian, "Between Towns - Antananarivo" na chór żeński. Izabela Kłosińska sopran, Jadwiga Kotnowska flet, Tomasz Strahl wiolonczela, Robert Morawski fortepian, Mariusz Rutkowski fortepian, Piotr Janowski skrzypce, Zespół Kameralistów "Camerata Vistula", Chór Kameralny "Sine Nomine", dyr. Piotr Zawistowski. DUX 2005 - DUX 0458, DDD 78'32".
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, maj 2006.