Katarzyna Krakowiak "Dusza schodów", 2013, dzięki uprzejmości artystki
Post ("post:notes on modern and contemporary art around the globe") to platforma cyfrowa poświęcona badaniom sztuki eksperymentalnej XX i XXI wieku, na której publikowane są teksty, zdjęcia oraz wideo, materiały archiwalne i artystyczne. Stworzona w lutym 2013 r. przez nowojorskie Museum of Modern Art (MoMA) jest połączeniem internetowego dziennika, archiwum, przestrzeni wystawowej oraz otwartego forum, które wykorzystują pozbawioną hierarchii naturę internetu. Post zaprasza do współpracy ekspertów i artystów z całego świata, stwarzając przestrzeń, w której można się dzielić badaniami, koncepcjami oraz krytycznymi wypowiedziami.
Punktem wyjścia są badania prowadzone przez MoMA, zwłaszcza jej międzywydziałowego programu badawczego C-MAP (Contemporary and Modern Art Perspectives in a Global Age Initiative). Zapoczątkowany w 2009 roku stawia sobie za cel zakwestionowanie założeń, według których modernizm jest lub był określany jedynie przez zachodnioeuropejskie i północnoamerykańskie awangardy z początku XX wieku. W jednej z grup badawczych C-MAP – poświęconych Europie Środkowo-Wschodniej i Centralnej, Azji (szczególnie Japonii) oraz Ameryce Łacińskiej – pracuje polska historyczka sztuki Magdalena Moskalewicz.
Katarzyna Krakowiak, Model akustyczny, współpraca: Andrzej K. Kłosak / archAKUSTIK, 2013, dzięki uprzejmości artystki
Jedną z zaproszonych przez Moskalewicz artystek jest Katarzyna Krakowiak, która w swojej twórczości bada niepozorne relacje pomiędzy dźwiękiem i architekturą. Dla platformy post stworzyła projekt badawczy poświęcony modernistycznemu budynkowi Sogetsu Art Center (SAC) w Tokio.
"Budynek zaprojektowany przez Kenzo Tange został wybudowany w 1957 roku na potrzeby szkoły Sogetsu ikebana (japońskiej sztuki układania kwiatów, założonej trzydzieści lat wcześniej przez Teshigarę Sofu). W latach 1958-1971 służył jednocześnie działającemu niejako przy szkole centrum sztuki nowoczesnej, prowadzonemu przez Hiroshi Sofu, syna Teshigary, Sogetsu Art Center. Podczas gdy w górnych partiach budynku w ciszy obywały się lekcje ikebana, w znajdującej się poniżej sali koncertowej dokonywano najbardziej śmiałych, i hałaśliwych, eksperymentów muzycznych. Właśnie o współbyciu w jednej architektonicznej przestrzeni tych dwóch modeli artystycznych, i jednocześnie modeli dżwiękowych, jest projekt Katarzyny Krakowiak" - opowiada culture.pl Magdalena Moskalewicz.
SAC jest uznawany za najważniejsze miejsce działań eksperymentalnych z lat 1958 – 1971 w Japonii. W rozmowie z culture.pl Katarzyna Krakowiak wyjaśnia:
"Na przełomie 1958/59 roku w piwnicy tego budynku pracował i grał John Cage. Nad nim funkcjonowała szkoła ikebany. W moim projekcie wyobraziłam relacje tych dwóch różnych środowisk akustycznych – pudła rezonansowego pod ziemią oraz dźwięków przedostających się z piwnicy do szkoły, w której w ciszy układa się kwiaty. Na podstawie materiałów archiwalnych zrekonstruowałam budynek. Próbowałam go posłuchać. Wcześniej wycięłam wszystkie przestrzenie funkcjonalne – schody, łazienki, windę, tworząc z budynku abstrakcyjną formę do dystrybucji dźwięku."
Praca Krakowiak zatytułowana “When a stem breaks the water…” składa się z animacji – obrazujących ruch dźwięku wewnątrz budynku i podążanie za tym dźwiękiem, oraz rysunku przedstawiającego w skali 1:1 detal budynku – tzw. duszę schodów, czyli pustą przestrzeń pomiędzy stopniami schodów.
Model akustyczny do obejrzenia tu
Źródła: post, materiały artystki, materiały własne
Autorka: Agnieszka Sural, 17.09.2013