Регулярные занятия музыкой начал в 1952 году в средней музыкальной школе г. Рыбника на педагогическом отделении. Затем изучал композицию в классе Болеслава Шабельского в Государственной высшей музыкальной школе в Катовице (1955-1960). 27 февраля 1958 г. состоялся композиторский концерт Гурецкого – первый в истории этого ВУЗа студенческий моно-концерт. На нем были впервые исполнены пять его произведений, в частности, I версия «Песни о радости и рифме, op. 7 для двух фортепиано и камерного оркестра» (1956) и «Концерт для пяти инструментов и смычковый квартет, op. 11» (1957). В этом же году дебютировал на II международном фестивале современной музыки «Варшавская осень», где была исполнена его «Эпитафия, op. 12 для смешанного хора и инструментального ансамбля» (1958). Благодаря этому произведению Гурецкий прослыл одним из наиболее радикальных авангардных композиторов в Польше. В 1960 г. закончил обучение, получив диплом самого высокого уровня. В этом же году его «Monologhi op. 16 для сопрано и трех инструментальных групп» (1960) получили главный приз на Конкурсе молодых композиторов Союза польских композиторов. 21 сентября 1960 г. на IV Фестивале «Варшавская осень» было представлено сочинение «Scontri op. 17 для оркестра» (1960), вызвавшее большой отклик у аудитории. В 1961 г. Гурецкий работал в Париже, где его I Симфония «1959», ор. 14 (1959) получила I премию на II Бьеннале Молодежи. В столице Франции встретился с Пьером Булезом, а в Кельне – с Карлхайнц Штокхаузеном.
Хенрик Гурецкий о сотрудничестве с Kronos Quartet; все интервью на ninateka.pl
С 1965 года Гурецкий работал в Государственной высшей музыкальной школе в Катовице, с 1968 г. – в качестве преподавателя, с 1972 г. – на должности доцента, учил чтению партитур, инструментовке и композиции. В 1973-1974 гг. благодаря поддержке Deutscher Akademischer Austauschdienst жил в Берлине. В 1975 г. был назначен ректором Катовицкой музыкальной школы, где проработал четыре года. В 1977 г. получил звание экстраординарного профессора. Его студентами, в частности, были: Эугениуш Кнапик, Анджей Кшановский, Рафал Аугустын. За эти годы Гурецкий добился многих успехов на музыкальном поприще. Его творчество отмечено многочисленными национальными и зарубежными наградами.
Женился на пианистке Ядвиге Рураньской. Его дети стали музыкантами: дочь Анна пианисткой, а сын Миколай – композитором.
Хенрик Гурецкий начинал свою музыкальную карьеру как крайний авангардист. Его сочинение Scontri, впервые прозвучавшее на Международном фестивале современной музыки «Варшавская осень» в 1960 г., стало вызовом для слушателей и – благодаря шокирующим своей актуальностью звукам – символом польского музыкального авангарда. В 1976 году Гурецкий бросил критикам и публике новый вызов: в 3-й Симфонии «Симфонии скорбных песнопений», исполненной также на «Варшавской осени», он перешел на диаметрально противоположные позиции, упрощая язык и редуцируя выразительные средства произведения. Одни признали его гением, другие сочли дилетантом. Композитор так и остался бы одним из «обращенных» авангардистов, перешедших на сторону традиции, если бы не необыкновенные события, произошедшие шестнадцать лет спустя. В 1992 г. 3-я Симфония попала в первые строчки американских и английских хит-парадов, и о Гурецком заговорил весь мир. Это произошло благодаря диску американской фирмы Elektra Nonesuch с записью 3-й Симфонии в исполнении американской певицы Дон Апшоу и ансамбля London Sinfonietta под управлением известного дирижера Давида Цинмана. Английская радиостанция Classic FM по заявкам слушателей передавала произведение Гурецкого в режиме нон-стоп. 3-ю Симфонию слушали и меломаны, и люди, обычно не имеющие ничего общего с классической музыкой, молодежь и «дальнобойщики». Гурецкий со своей простой, но чувственной музыкой нашел путь к сердцам всех слушателей, открывая перед ними мир самых основных человеческих эмоций.
Важнейшие произведения:
- Cztery preludia op. 1 na fortepian (1955)
- Toccata op. 2 na dwa fortepiany (1955)
- Trzy pieśni op. 3 na głos średni i fortepian (1956)
- Wariacje op. 4 na skrzypce i fortepian (1956)
- Quartettino op. 5 na dwa flety, obój i skrzypce (1956)
- Sonatina w jednej części op. 8 na skrzypce i fortepian (1956)
- Z ptasiego gniazda op. 9a na fortepian (1956)
- Kołysanka op. 9 na fortepian (1956, 1980)
- Dwie pieśni do słów Federico Garcii Lorci op. 42 na głos średni i fortepian (1956, 1980)
- Sonata na fortepian nr 1 op. 6 (1956, 1990)
- Utwory różne op. 52 na fortepian (1956-61,19)
- Sonata na dwoje skrzypiec op. 10 (1957)
- Koncert na pięć instrumentów i kwartet smyczkowy op. 11 (1957)
- Epitafium op. 12 na chór mieszany i zespół instrumentalny (1958)
- Pięć utworów op. 13 na dwa fortepiany (1959)
- Symfonia nr 1 "1959" op. 14 na orkiestrę smyczkową i perkusję (1959)
- Trzy diagramy op. 15 na flet solo (1959)
- Pieśni o radości i rytmie op. 7 na dwa fortepiany i orkiestrę kameralną (1959-60,19)
- Monologhi op. 16 na sopran i trzy grupy instrumentów (1960)
- Scontri op. 17 na orkiestrę (1960)
- Diagram IV op. 18 na flet solo (1961)
- Chorał w formie kanonu na kwartet smyczkowy (1961, 1984)
- Genesis - I. Elementi op. 19 nr 1 per tre archi (1962)
- Genesis - II. Canti strumentali op. 19 nr 2 per 15 esecutori (1962)
- Genesis - III. Monodramma op. 19 nr 3 per soprano, metalli di percussione e sei violbassi (1963)
- Trzy utwory w dawnym stylu* na orkiestrę smyczkową (1963)
- Choros I op. 20 per strumenti ad arco (1964)
- Refren op. 21 na orkiestrę (1965)
- Muzyczka I op. 22 na dwie trąbki i gitarę (1967)
- Muzyczka II op. 23 na 4 trąbki, 4 puzony, 2 fortepiany i perkusję (1967)
- Muzyczka III op. 25 na altówki (1967)
- Muzyka staropolska op. 24 na instrumenty dęte blaszane i smyczki (1967-69)
- Kantata op. 26 na organy (1968)
- Canticum graduum op. 27 na orkiestrę (1969)
- Muzyczka IV "Koncert puzonowy" op. 28 na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (1970)
- Ad Matrem op. 29 na sopran solo, chór mieszany i orkiestrę (1971)
- Dwie pieśni sakralne op. 30 na baryton solo i orkiestrę (1971)
- Dwie pieśni sakralne op. 30bis na baryton solo i orkiestrę (1971)
- Symfonia nr 2 "Kopernikowska" op. 31 na sopran i baryton solo, chór mieszany i orkiestrę (1972)
- Dwie piosenki op. 33 na chór 4 równych głosów (1972)
- Euntes ibant et flebant op. 32 na chór mieszany a cappella (1972-73)
- Trzy tańce op. 34 na orkiestrę symfoniczną (1973)
- Amen op. 35 na chór mieszany a cappella (1975)
- Symfonia nr 3 "Symfonia pieśni żałosnych" op. 36 na sopran solo i orkiestrę (1976)
- Trzy małe utworki op. 37 na skrzypce i fortepian (1977)
- Beatus vir op. 38, psalm na baryton solo, chór mieszany i wielką orkiestrę (1979)
- Szeroka woda op. 39, 5 pieśni na chór mieszany a cappella (1979)
- Koncert na klawesyn (lub fortepian) i orkiestrę smyczkową op. 40 (1980)
- Mazurki op. 41 na fortepian (1980)
- Błogosławione pieśni malinowe op. 43 na głos i fortepian (1980)
- Wieczór ciemny się uniża op. 45, 5 pieśni ludowych na chór mieszany a cappella (1981)
- Wisło moja, Wisło szara op. 46, pieśń ludowa na chór mieszany a cappella (1981)
- Miserere op. 44 na chór mieszany a cappella (1981-87)
- Kołysanki i tańce op. 47 na skrzypce i fortepian (1982)
- O Domina Nostra - Medytacje o Jasnogórskiej Pani Naszej op. 55 na sopran solo i organy (1982-85,19)
- Śpiewy do słów Juliusza Słowackiego op. 48 na głos i fortepian (1983)
- Ach, mój wianku lewandowy op. 50, 7 pieśni ludowych na chór mieszany a cappella (1984)
- Idzie chmura, pada deszcz op. 51, 5 pieśni ludowych na chór mieszany a cappella (1984)
- Recitativa i ariosa "Lerchenmusik" op. 53 na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1984, 1986)
- Trzy kołysanki op. 49 na chór mieszany a cappella (1984, 1991)
- Pieśni Maryjne op. 54, 5 pieśni na chór mieszany a cappella (1985)
- Pod Twoją obronę op. 56, pieśń maryjna na 8-głosowy chór mieszany a cappella (1985)
- Na Anioł Pański biją dzwony op. 57 na chór mieszany a cappella (1986)
- Dla Ciebie, Anne-Lill op. 58 na flet i fortepian (1986, 1990)
- Aria (scena operowa) op. 59 na tubę, fortepian, tam-tam i wielki bęben (1987)
- Totus Tuus op. 60 na chór mieszany a cappella (1987)
- Przybądź Duchu Święty op. 61 na chór mieszany a cappella (1988)
- Już się zmierzcha. Kwartet smyczkowy nr 1 op. 62 (1988)
- Dobranoc op. 63 na sopran, flet altowy, 3 tam-tamy i fortepian (1988-90)
- Intermezzo na fortepian (1990)
- Quasi una fantasia. Kwartet smyczkowy nr 2 op. 64 (1990-91)
- Concerto-Cantata op. 65 na flet solo i orkiestrę (1991-92)
- Małe Requiem dla pewnej Polki (Kleines Requiem für eine Polka) op. 66 na fortepian i 13 instrumentów (1993)
- Piece for String Quartet (1993)
- Lento cantabile na flet, skrzypce i wiolonczelę (1994)
- Moment musical na fortepian (1994)
- U okienka, u mojego na głos i fortepian (1995)
- Trzy fragmenty do słów Stanisława Wyspiańskiego op. 69 na głos i fortepian (1995-96)
- Valentine Piece op. 70 na flet i dzwonek (1996)
- Mała fantazja op. 73 na skrzypce i fortepian (1997)
- Salve Sidus Polonorum. Kantata o Św. Wojciechu op. 72 na wielki chór mieszany, dwa fortepiany, organy i zespół instrumentów perkusyjnych (1997-2000)
- Hej, z góry, z góry! Kóniku bury op. 75, 5 pieśni kurpiowskich na chór a cappella (1999)
- "... pieśni śpiewają". Kwartet smyczkowy nr 3 op. 67 (1999-2005)
- Lobgesang op. 76 na chór mieszany i dzwonki orkiestrowe (2000)
- Niech nam żyją i śpiewają na zespół wokalny (2000)
- Quasi una fantasia op. 78 na orkiestrę smyczkową (2002)
- Dla Jasiunia op. 79, 3 małe utwory na skrzypce i fortepian (2003)
- Po co żeś tu przyszło Siwa Mgło op. 80, drobne utwory na dwie grupy skrzypiec (2003)
- Pieśń Rodzin Katyńskich op. 81 na chór mieszany a cappella (2004)
Автор: Малгожата Косинская, Польский центр музыкальной информации, Союз польских композиторов