Dzieło Zuzanny Hertzberg jest kontynuacją jej trwających od dekady badań nad historiami, a właściwie herstoriami polskich Żydówek. Konstruując afektywne archiwum kobiet ruchu oporu, artystka próbuje odtworzyć i zrozumieć ich strategie radzenia sobie z wojenną rzeczywistością, a także uchronić bojowniczki przed zapomnieniem. Wieloletnie obserwacje i poszukiwania opiera również na własnej polsko-żydowskiej tożsamości.
Praca Hertzberg to wielkoformatowe tkaniny, stanowiące dokumentację życia i działań bohaterek. Obok wizerunków ich twarzy, utrwalonych w dokumentach tożsamości i na zdjęciach ze zbiorowych spotkań, widnieją artykuły ich autorstwa oraz mapy miejsc, w których działały. Całość przypomina flagi lub zasłony, co ma kojarzyć się z mechicą – ścianą albo kotarą w synagodze, w ortodoksyjnym judaizmie oddzielającą część przeznaczoną dla mężczyzn od strefy wydzielonej dla kobiet. To także aluzja do tych niewidzialnych linii podziału, przebiegających w wielu sferach życia: w rodzinach, systemie edukacji, polityce, dyskursie historycznym. Dzieło artystki było wcześniej pokazywane w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie.
Zuzannę Hertzberg interesuje przeplatanie się pamięci indywidualnej i zbiorowej, poszukiwanie i rekonstruowanie tożsamości, zwłaszcza kobiet, a także zagadnienia geopolityki. Artystka działa na przecięciu sztuk – w swoich działaniach łączy malarstwo i performans; tworzy tkaniny, instalacje, asamblaż, wykorzystując materiały archiwalne.
Instalacja Hertzberg zostanie przedstawiona w berlińskim KW Institute for Contemporary Art. Prezentacja odbywa się we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza.