Prace Edwarda Krasińskiego, zainspirowane przedwojennymi ruchami awangardowymi takimi jak polski konstruktywizm, łączą gorzkie poczucie humoru i fascynację przypadkiem. Retrospektywa zawiera ponad pięćdziesiąt prac, w tym obiekty podwieszone i rzeźby z kabli. W 1968 artysta zaczął stosować w swoich pracach niebieską taśmę klejącą. Ten prosty, gotowy do użycia materiał, przy pomocy którego łączył ze sobą przestrzenie i przedmioty, stał się jego znakiem rozpoznawczym.
Wystawa prezentuje instalacje przestrzenne Krasińskiego, które łączył z fotografiami i rzeźbami. Wiążą się one z nurtami minimalizmu i sztuki konceptualnej lat 60. i 70., międzynarodowymi ruchami, które bogato reprezentowane są w kolekcji Stedelijk Museum. Twórczość Krasińskiego, stanowiąca wartościowy wkład w sztukę nowoczesną, została ostatnimi laty ponownie odkryta przez artystów i kuratorów młodego pokolenia, jednak w dalszym ciągu pozostaje nieznana dla szerszej publiczności. Kuratorka wystawy, Leontine Coelewij, tłumaczy:
"Krasiński jest stosunkowo nieznany, ponieważ dawniej w zasadzie nie wiedzieliśmy, co się dzieje w krajach komunistycznych za żelazną kurtyną. W tamtych czasach ciężko było w ogóle mieć świadomość, że w Polsce również powstaje sztuka nowoczesna."