Organizowana w ramach 3. Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie wystawa "New Old Cold War. Post Socialist Countries Experience" jest poświęcona fenomenowi Zimnej Wojny. Na przełomie lat 90. wydarzenia polityczne doprowadziły do anulowania podziału świata na dwa wrogie obozy. Miejsce starego ładu zajęły nowe tendencje, w ślad za którymi pojawiły się nieznane wczesnej układy sił i modele rywalizacji globalnej. Nowa przestrzeń geopolityczna okazała się przestrzenią silnie zantagonizowaną. I chociaż charakter współczesnych podziałów nie jest tak dramatyczny jak ten z czasów historycznej Zimnej Wojny, ich rosnąca liczba oraz silne zakorzenienie ideologiczne skłoniły cześć historyków i publicystów do powrotu do zimnowojennej terminologii. Wystawa "New Old Cold War" nie podejmuje się rozstrzygania tego gdzie leży prawda i czy powrót znanej z czasów Zimnej Wojny retoryki jest faktem. Jej zadaniem jest raczej próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób poszczególne prawdy są produkowane, przy pomocy jakich metod i środków, oraz jakie są/mogą być tego efekty.
Deimantas Narkevičius, The Head, 2007, screen z filmu, dzięki uprzejmości artysty | Joanne Richardson, In Transit, 2008, screen z filmu, dzięki uprzejmości artystki |
Do dyskusji na temat Zimnej Wojny zaproszeni zostali artyści z państw byłego Układu Warszawskiego, Europy Środkowej i Wschodniej, oraz Rosji. Przez lata ich tożsamość budowana była w oparciu o system ideologiczny, który stanowił istotę zimnowojennego antagonizmu. Wiązało to się z funkcjonowaniem w określonym porządku symbolicznym - systemie obrazów, znaków, figur retorycznych, których zadaniem była produkcja spójnego i jasnego przekazu. Za ich pomocą głoszono te treści, które miały być jawne, a ukrywano te, które nie pasowały do ustalonego porządku. Funkcjonujący w tak skonstruowanej przestrzeni wizualnej artyści zrozumieli lepiej niż ktokolwiek inny, że ideologię można pozbawić części jej władzy jedynie poprzez przepracowanie i ujawnienie jej podstaw estetycznych i retorycznych.
Wystawa "New Old Cold War" jest przestrzenią dekonstrukcji wielu mechanizmów, którymi posługuje się ideologia. Artyści ujawniają rolę obrazu, symbolu, języka, stosowanych technik psychologicznych oraz manipulacji historią, faktami czy zbiorową pamięcią, w produkowaniu określonych politycznych wizji. Większość prezentowanych prac odnosi się do problemów współczesnych, poddając w pewną wątpliwość przekonanie o post-ideologicznym charakterze naszych czasów.
| |
Piotr Wyrzykowski, Przeżyją tylko Ci, którzy to zaplanowali, 2009, wideo-plakaty, dzięki uprzejmości artysty, projekt sfinansowano dzięki wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza
|
Na wystawie zaprezentowany zostanie nowy projekt
Piotra Wyrzykowskiego Przeżyją tylko Ci, którzy to zaplanowali. Artyście bardzo bliska jest problematyka tożsamości post-socjalistycznej oraz skomplikowanych relacji wschód-zachód, a jego realizacje od lat dowodzą wrażliwości i głębokiego zrozumienia dla tego tematu.
Pomysł instalacji video opiera się na rozwinięciu formy "wideo-plakatu", która pojawiła się już we wcześniejszych pracach artysty m.in. Communostalgie (Kolekcja
CSW Zamek Ujazdowski). Obraz wideo traktowany jest tu jako graficzny dynamiczny element wizualnej kompozycji plakatu. Na całość składa się sześć plakatów przedstawiających schrony zaprojektowane jako miejsca ukrycia podczas ataku nuklearnego. Rozwiązania architektoniczne zostały zaczerpnięte z oryginalnych publikacji amerykańskich z lat 60. - 80. XX wieku. Wydawnictwa te były adresowane do rodzin posiadających własne wolno stojące domy i proponują różnorodne rodzaje schronów, jakie można samemu wykonać, od nisko budżetowych przeróbek piwnic czy barków do żelbetonowych konstrukcji podziemnych.
Każdy z plakatów to samodzielna historia, scenka z życia rodziny w ukryciu. Krótki wycinek z ich próby utrzymania "normalności" w tak odmiennych warunkach. Zobaczymy min. urodziny, przygotowanie posiłku, zabawy dzieci, odpoczynek, moment robienia grupowej fotografii i inne. Fragmenty wideo prezentowane na małych monitorach będą przebijać się przez umieszczony tuż przed ekranem monitora, pół-przezroczysty rysunek na papierze. Na projekt składa się 5 rysunków na papierze i 5 osobnych wideo wyświetlanych na małych monitorach bezpośrednio pod rysunkami.
Artyści uczestniczący w wystawie: Vadim Fishkin, IRWIN, Pavel Kopriva, Irina Korina, Alexei Kostroma, Diana Machulina, Igor Muchin, Marina Naprushkina, Deimantas Narkevičius, Boris Orlov, Pavel Pepperstain, Dan Perjovschi, Rep Group, Joanne Richardson, Mladen Stilinović, Piotr Wyrzykowski.
Kuratorzy: Karolina Nowak, Yulia Aksenova.
Architekt wystawy: Maria Kalinina.
Partnerzy:
Instytut Adama Mickiewicza, Instytut Polski w Moskwie, Ministerstwo Kultury Republiki Słowenii, Czech Center w Moskwie, UJEP Uniwersytet w Ústí nad Labem w Republice Czeskiej.
Wystawa czynna od 24 września do 25 października 2009.
Fabryka Czekolady "Czerwony Październik"
Moskwa
Źródło: Informacja prasowa