Według kurator wystawy Magdaleny Szafkowskiej, Lebenstein szybko zdobył międzynarodową sławę, ponieważ jego prace cechowały się na tle epoki zupełnie odrębnym stylem.
"Renomę przyniosły mu obrazy monochromatyczne, zatopione w ciemnych brązach, mitotwórcze. Bardziej kolorowe były jego wizje malowane gwaszem. Jego fantasmagorie były generowane dwiema apokalipsami. Tą przeżytą w 1939 roku i tą według św. Jana. Malując je, stał się w sposób niezamierzony epigonem Duerera i Boscha" - podkreśliła Szafkowska.
Prace pokazywane na wystawie pochodzą ze zbiorów wrocławskiego Muzeum Narodowego. Placówka posiada największą w kraju kolekcję dzieł Lebensteina, która łącznie obejmuje 126 prac- obrazy olejne, rysunki, gwasze, grafiki i dzieła pokazane na Biennale Młodych w Paryżu w 1959 roku. Dzieła do Wrocławia sprowadzał wieloletni dyrektor Muzeum Narodowego Mariusz Hermansdorfer. Pierwsza w Polsce obszerna wystawa dzieł artysty odbyła się w stolicy Dolnego Śląska w 1977 roku.
Wystawa odbędzie się w dniach 2 kwietnia- 10 sierpnia 2014r.
Jan Lebenstein (1930-1999) zadebiutował w okresie poprzedzającym "odwilż" na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "PRZECIW WOJNIE, PRZECIW FASZYZMOWI" w warszawskim Arsenale (1955).W swoim najsłynniejszym cyklu "Figury kreślone" usiłował wpisać postać ludzką w prostokątną płaszczyznę kartki papieru milimetrowego. Za kolejny cykl "Figury osiowe", będący uzewnętrznieniem jego rozumienia istoty życia, trwania, śmierci oraz erotyzmu, artysta otrzymał Grand Prix na 1. Międzynarodowym Biennale Malarstwa Młodych w Paryżu (1959). Od 1960 r. Lebenstein mieszkał na stałe w stolicy Francji, gdzie rok później odbyła się jego monograficzna wystawa w Musee d' Art Moderne dela Ville de Paris. Decyzja o pozostaniu we Francji, bliskie związki ze światem paryskiej "Kultury" i pisarzami objętymi zakazem publikacji w Polsce, spowodowały, że polskie muzea i galerie nie wystawiały jego prac.
Źródło: PAP, oprac. Natalia Zuch, marzec 2014