Czwarty tegoroczny projekt z cyklu koncertów
"Muzyka dawna - persona grata" zatytułowany "C. Ph. E. Bach. Koncerty fletowe i symfonie na smyczki" odbywać się będzie w dniach 25 - 28 maja 2006 roku w czterech miastach: Kliczkowie, Wrocławiu, Poznaniu i Zielonej Górze. Organizatorzy - orkiestra
"Arte dei Suonatori - wystąpią wraz z francuskim flecistą Alexisem Kossenko. Koncerty festiwalowe zbiegną się w czasie z pojawieniem się na rynku fonograficznym trzeciej płyty Arte dei Suonatori nagranej z udziałem tego artysty.
Wykonawcy: Alexis Kossenko (Francja) - flet traverso, flet prosty, orkiestra festiwalowa "Arte dei Suonatori":skrzypce - Aureliusz Goliński, Ewa Golińska, Marta Mamulska, Martyna Pastuszka, Adam Pastuszka, Violetta Szopa-Tomczyk, altówki - Dymitr Olszewski, wiolonczele - Bas van Hengel, kontrabas - Stanisław Smołka, klawesyn - Joanna Boślak-Górniok.
Próby: XX Barokowy Najazd na Kliczków - Zamek Kliczków, 23 - 25 maja 2006.
Koncerty:
- Kliczków: 25 maja 2006, godz. 19:00 - Zamek Kliczków
- Wrocław: 26 maja 2006, godz. 19:00 - Aula Leopoldina
- Poznań: 27 maja 2006, godz 20:00 - Kościół oo. Franciszkanów
- Zielona Góra: 28 maja 2006, godz. 20:00 - Kościół Najświętszego Zbawiciela
W programie: Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788), Symfonia nr 3 C-dur Wq 182.3, Koncert fletowy D-dur Wq 13 (koncerty w Kliczkowie i Poznaniu), Koncert fletowy A-dur Wq 168 (koncerty we Wrocławiu i Zielonej Górze), Symfonia nr 4 A-dur Wq 182.4, Koncert fletowy a-moll Wq 166.
Alexis Kossenko. W wieku zaledwie czternastu lat ukończył studia w konserwatorium w Nicei, należał więc do tzw. cudownych dzieci. Wiadomo, że wszystkie dzieci są cudowne. Wiadomo też, że ogromnej większości to z wiekiem przechodzi. Alexisowi zostało. Po Nicei przyszedł czas na konserwatorium w Paryżu i w Amsterdamie, gdzie w ciągu kilku lat opanował grę na wszystkich typach historycznych i współczesnych fletów poprzecznych oraz na fletach prostych. Przeglądając listę zespołów i orkiestr, z którymi współpracował, trudno odgadnąć, jak udało mu się to wszystko pogodzić w czasie. Są na tej liście, między innymi, orkiestry symfoniczne: hilharmonie der Nationen, Ensemble Orchestral de Paris, Ensemble Orchestral de Basse Normandie, Orchestre de Bretagne, Orchestre d'Auvergne; orkiestry romantyczne: Anima Aeterna, Orchestre Révolutionaire et Romantique; zespoły barokowe i klasyczne: Capriccio Stravagante, La Grande Ecurie et la Chambre du Roi, Le Concert d'Astrée, Mozart Akademie. Pracował pod dyrekcją między innymi Tona Koopmana, Roya Goodmana, Johna Eliota Gardinera i Jos van Immerseela, Justusa Frantza, Mścisława Rostropowicza, Josa van Veldhovena, Emmanuelle Haime, Jaapa ter Lindena, Fabio Biondiego. Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt. Od kilku lat stoi na czele dwóch zespołów muzyki dawnej: La Bergamasca i Les Musiciens de Monsieur Croche. Z "Arte dei Suonatori" współpracuje od roku 2000 a ich pierwsza wspólna płyta z koncertami fletowymi C.P.E Bacha ukarze się w pierwszej połowie tego roku.
Historia projektu. Alexis Kossenko i "Arte dei Suonatori" spotkali się po raz pierwszy w roku 2000, w czasie wykonania bachowskiej Pasji wg św. Jana. Od tego momentu datuje się ich nieprzerwana, bardzo systematyczna i niezwykle intensywna współpraca. Realizowana jest ona w ramach festiwalu Muzyka dawna - persona grata, którego ważną częścią jest cykl "Historia koncertu fletowego". Oprócz tego, Alexis Kossenko i "Arte dei Suonatori" występują wspólnie na festiwalach w Toruniu, Wrocławiu i Paradyżu. Od kilku lat Alexis Kossenko występuje także jako dyrygent orkiestry. Współpraca Alexisa Kossenko i "Arte dei Suonatori jest wspierana przez Ambasadę Republiki Francuskiej w Warszawie oraz francuskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Celem obu partnerów jest systematyczna płytowa dokumentacja najciekawszych projektów realizowanych w ramach serii "Historia koncertu fletowego". Zainteresowanie współpracą w tym zakresie wyraziła wytwórnia Alpha. Wykonawcy i wytwórnia postanowili rozpocząć serię nagrań od znakomitych, ale rzadko nagrywanych koncertów C.P.E. Bacha.
Charakterystyka programu. Koncerty fletowe C.P.E. Bacha należą do najbardziej efektownych utworów napisanych na flet i orkiestrę, jakie powstały w okresie pomiędzy epoką muzycznego baroku a klasycyzmem. Skomponowane zostały na potrzeby orkiestry dworskiej w Berlinie, z myślą o królu Fryderyku II - fleciście amatorze, który grywał je jako solista. Rzecz jasna gust mecenasa sztuki, muzyka i króla w jednej osobie nie pozostał bez wpływu na artystyczny kształt koncertów fletowych, a dodać trzeba, że Fryderyk II był wielkim miłośnikiem rokoko, czego królewski pałac i dwór był najlepszym przykładem. W sztuce pałacowej, dzięki jego wsparciu, powstało tzw. fryderycjańskie rokoko łączące elementy francuskie i niemieckie. Monumentalność sal zastąpiona została kameralnymi salonami i pokoikami dekorowanymi delikatną porcelaną, wygodnymi meblami, jedwabiem i lustrami. Dominujące barwy to seledyny, róże, zaś wszelkie ornamenty musiały być drobne i naśladowały naturę. Wszelka sztuka miała więc służyć radości zmysłów, jej celem była przyjemność, jaka płynąć może z przebywania w otoczeniu pełnym wyrafinowanych ozdób i elegancji. Postulat ten dotyczył również muzyki. Koncertom fletowym Carla Philippa daleko więc do polifonii, uczoności formy i barokowej retoryki, a więc elementów stanowiących epicentrum sztuki wielkiego Jana Sebastiana. Ale też dwór to nie kościół. Tutaj ważny jest konwenans, który uczoną retorykę zastąpił elokwencją, zaś polifonię - muzyką opartą na fakturze homofonicznej o czarująco zarysowanej linii melodycznej, bogato zdobioną, ruchliwą, nieprzewidywalną, pełną gracji i wyrafinowanego smaku. Takie są koncerty fletowe Carla Philippa Emanuela Bacha. Pomimo swej wielkiej urody i popularności wśród słuchaczy, nie mają one zbyt bogatej dyskografii, a na międzynarodowym rynku płytowym brakuje nagrań dokonanych przy wykorzystaniu instrumentów dawnych. Dodać w tym miejscu należy, że unikatowym aspektem nagranej płyty jest zastosowanie niższego niż zwykle stroju charakterystycznego dla fletowej muzyki francuskiej.