W programie Kinomuzeum znajdą się zarówno zjawiska słabo reprezentowane w kinematografii głównego nurtu, jak i pokazy filmów fabularnych, które miały swoje premiery na najważniejszych festiwalach filmowych. Kinomuzeum rozpocznie swoją działalność premierowym pokazem "Wstydu" Steve'a McQueena z ostatniego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji.
W programie projektu znalazły się również najnowsze dzieła takich twórców, jak: Miranda July ("Przyszłość"), Jan Švankmajer ("Przeżyć swoje życie"), Wilhelm Sasnal ("Z daleka widok jest piękny"), Wojciech Smarzowski ("Róża"), Phil Mulloy ("Goodbye Mister Christie") oraz odrestaurowany cyfrowo legendarny film Jerzego Skolimowskiego "Na samym dnie".
Ponadto organizatorzy przewidzieli specjalne pokazy filmów w cyklach: Artist Moving Image, Kolekcja, Re:Forma, Art Documents, Curating Cinema oraz Animacja.
Pod hasłem Artist Moving Image zaprezentowane zostaną niepokazywane wcześniej w Polsce filmy artystów takich, jak Anri Sala, bracia Chapman, Jeremy Deller czy Damián Ortega, a w ramach bloku Kolekcja przegląd prac artystów, którzy trafili do kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej - Laurel Nakadate, Jonathana Horowitza, Duncana Campbella.
Przez cały miesiąc pokazom filmowym towarzyszyć będą wykłady, spotkania z reżyserami i artystami oraz specjalne pokazy z cyklu Re:Forma mające na celu inicjować dyskusje na temat formalnego wymiaru polskiego kina.
W programie Curating Cinema przewidziano między innymi: "Vorspannkino" - specjalny pokaz Susanne Pfeffer na temat sztuki zjawiskowych tytułów oraz napisów początkowych w filmie, wykład kuratora Thomasa Bearda z Light Industry New York na temat niedokończonych filmów oraz specjalny pokaz Stuarta Comera, kuratora filmu z Tate Modern Gallery o awangardowej artystce Lis Rhodes.
W piątek, 2 marca 2012 roku odbędzie się oficjalna inauguracja internetowej Filmoteki Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, czyli archiwum gromadzącego polskie filmy eksperymentalne i sztukę wideo (około 600 tytułów) otwartego dla wszystkich w domenie publicznej. Z tej okazji artysta Józef Robakowski i kurator Muzeum Łukasz Ronduda opowiedzą o najciekawszych zjawiskach w polskim filmie artystycznym od lat dwudziestych do dziś.
Otwarcie Kinomuzeum oraz internetowej Filmoteki stanowi kontynuację działań Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie związanych z Nagrodą Filmową PISF i Muzeum przyznawaną raz do roku artyście z pola sztuk wizualnych na realizację filmu fabularnego. Jej druga edycja zostanie ogłoszona już w lutym, w ramach Kinomuzeum.
Wszystkie te inicjatywy budują program filmowy Muzeum nastawiony na intensyfikacja dialogu pomiędzy kinem a sztuką, pomiędzy środowiskiem filmowym a artystycznym.
Z okazji uruchomienia Kinomuzeum w hallu wejściowym Muzeum zawiśnie neon legendarnego warszawskiego kina Skarpa, rozebranego pod budowę apartamentowca w 2008 roku. W kinie Skarpa, otwartym w 1960 roku, odbywały się najważniejsze premiery filmów polskich (m.in. "Człowieka z marmuru" Andrzeja Wajdy) i zagranicznych. Projektantem kina, jak i znajdującego się w zbiorach Muzeum neonu, był architekt Zygmunt Stępiński, współautor projektów powojennej odbudowy Warszawy, m.in. Trasy W-Z i ulicy Nowy Świat.
Na wszystkie spotkania, filmy i pokazy wstęp bezpłatny. Liczba miejsc w Kinomuzeum jest ograniczona. Na wszystkie filmy w kategorii Coming Soon obowiązują zapisy na tydzień przed projekcją. Informacja o zapisach znajduję się na stronie głównej www.artmuseum.pl.
Program Kinomuzeum
Wszystkie pokazy o godz. 19:00 oprócz 12 lutego (pokaz odbędzie się o godz. 17:30)
Coming Soon: "Wstyd" ("Shame", 2011), reż. Steve McQueen, Wielka Brytania
Brytyjski dramat w reżyserii Steve'a McQueena, reżysera i scenarzysty, zdobywcy m.in. Złotej Kamery w Cannes, miał swoją światową premierę podczas 68. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji, gdzie film został zaprezentowany w konkursie głównym. Był też prezentowany na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto. Trzydziestoletni nowojorczyk Brandon (w tej roli Michael Fassbender) jest uzależniony od seksu. Kiedy wprowadza się do niego siostra, mężczyźnie wszystko zaczyna wymykać się spod kontroli. Sytuacja jeszcze bardziej wymyka się spod kontroli, kiedy niespodziewanie wprowadza się do niego siostra (Carey Mulligan).
Art Documents: "The Posters Came From the Walls" (2009) Jeremy Deller and Nick Abrahams, Wielka Brytania
Dokument o fanach zespołu Depeche Mode.
Coming Soon: "Przyszłość" ("Future", 2011), reż. Miranda July, Niemcy, USA
Będący po trzydziestce Sophie i Jason mieszkają w mieszkanku w Los Angeles i mają prace, których nienawidzą. Pewnego dnia decydują się na adopcję chorego, bezpańskiego kota, który może umrzeć za pół roku lub za pięć lat. Gdy orientują się, że kotu pozostał tylko miesiąc, postanawiają zmienić swoje życie tak, jakby ten miesiąc miał być też ich ostatnim. Sophie chce tańczyć, a Jason czeka na to, co przyniesie mu los. Gdy jednak miesiąc dobiega końca, przestraszona i upokorzona Sophie zwraca się do nieznajomego, pięćdziesięcioletniego Marshalla, mieszkającego na przedmieściach. W jego świecie nie musi być sobą. Jak długo tam zostanie, nie będzie musiała znów próbować (i ponosić porażek). Żyjąc w dwóch przeraźliwie pustych i różnych rzeczywistościach, Sophie i Jason muszą ponownie połączyć się z czasem, przestrzenią i własnymi duszami, jeżeli chcą wrócić do domu.
Miranda July (ur. 1974), performerka, pisarka, aktorka, scenarzystka, artystka multimedialna i kompozytorka, jest też autorką zbioru opowiadań "No One Belongs Here More Than You". W drugiej połowie lat 90. zbierała krótkometrażowe filmy realizowane przez kobiety i publikowała ich kompilacje na kasetach wideo. Kręciła teledyski do własnych piosenek i krótkie metraże fabularne, po czym zebrała fundusze na pełnometrażowy debiut, który nakręciła w 2005 roku. "Ty i ja, i wszyscy, których znamy" był pokazywany na międzynarodowych festiwalach i zdobył szereg ważnych nagród. "Przyszłość" jest jej drugim filmem pełnometrażowym.
Kolekcja: Przegląd prac wideo Jonathana Horowitza 1997-2009, USA
Jonathan Horowitz (ur. 1966) jest jednym z najważniejszych artystów sceny nowojorskiej. Tworzy wideo, rzeźby, instalacje dźwiękowe i fotografie, w których poddaje krytyce świat popkultury, celebrytów i polityki. W swoich pracach wideo artysta manipuluje materiałem found footage z mainstreamowych programów telewizyjnych i hollywoodzkich megaprodukcji, odnosząc się do zbiorowych kodów kulturowych, które organizują naszą wyobraźnię i mają wpływ na nasz odbiór technologii i mediów.
Kolekcja: Przegląd prac wideo Laurel Nakadate 2000-2009, USA
Laurel Nakadate (ur. 1975) jest jedną z najciekawszych artystek multimedialnych. Mimo młodego wieku Nakadate doczekała się wystaw indywidualnych w takich instytucjach, jak MoMA PS1 (Nowy Jork) czy Zabludowicz Collection (Londyn) oraz udziału w zbiorowych ekspozycjach w Yerba Buena Center for the Arts (San Francisco), Museo Reina Sofía (Madryt), J. Paul Getty Museum (Los Angeles). Tworzy prace wideo, performance, jest również autorką dwóch filmów fabularnych - "Stay the Same Never Change" (2008) oraz "The Wolf Knife" (2010) pokazywanych na Sundance Film Festival oraz New Directors / New Films w nowojorskim MoMA i The Film Society of Lincoln Center.
Artist Moving Image: przez cały dzień pokaz filmu Anny Baumgart "Zdobywcy słońca" (2011), Polska
"Zdobywcy słońca" to najnowszy projekt archiwistyczno-detektywistyczny Anny Baumgart. Poszukując śladów pociągów propagandowych, wypełnionych sztuką rosyjskiej awangardy, artystka zaprosiła do współpracy wybitnego historyka sztuki Andrzeja Turowskiego, aby udowodnił metodami naukowymi hipotezę dotyczącą pociągu, który około 1920 roku wyjechał z Moskwy przez Warszawę do Berlina, wioząc zarzewie rewolucji. W efekcie tej niecodziennej współpracy artystki i naukowca powstały film Anny Baumgart "Zdobywcy słońca" oraz książka Andrzeja Turowskiego "Parowóz dziejów". Spotkanie to przynosi dzieło niezwykłe - skłaniające do refleksji na temat genealogii polskiej awangardy, pełne odniesień do historii i historii sztuki oraz humoru i swobody w łączeniu konwencji.
Artist Moving Image: Damián Ortega, "The Stranger" (2011), Meksyk
Najnowszy film autorstwa Damiána Ortegi, jednego z najciekawszych artystów latynoamerykańskich. Jest to alegoryczna opowieść o istocie pozaziemskiej, którą los rzuca do małego miasteczka w stanie Morelos w środkowym Meksyku.
Curating Cinema: "Vorspannkino" - pokaz zjawiskowych tytułów filmowych przygotowany przez Susanne Pffefer z Kunst-Werke Berlin
"Vorspannkino" (kino tytułów) to specjalny pokaz przygotowany przez Susanne Pfeffer, kuratorkę wystawy pod tym samym tytułem. Wystawa odbyła się w Kunst-Werke Berlin w 2009 roku. Jej celem była prezentacja wyjątkowej sztuki sekwencji otwierających różne produkcje filmowe. Sztuka tytułów to nie tylko niepowtarzalne rozwiązania typograficzne, ale i budowanie nastroju poprzez dźwięk, rytm, kolor. To uchylenie rąbka tajemnicy, która za moment ukaże się w całej okazałości na ekranie. Prezentacja została podzielona na cztery rozdziały: filmy konceptualne, filmy sensacyjne, komedie i animacje, horrory. W programie zostaną przypomniane najciekawsze tytuły i napisy wprowadzające z takich filmów, jak: "Żyć własnym życiem" Jeana Luca Godarda (napisy Jean-Luc Godard), "Piękna i Bestia" Jeana Cocteau (napisy Jean Cocteau), "Bonnie i Clyde" Arthura Penna (napisy Wayne Fitzgerald), "Barbarella" Rogera Vadima (napisy Maurice Binder), "Zawrót głowy" Alfreda Hitchcocka (napisy Saul Bass), "Kasyno" Martina Scorsese (napisy Elaine i Saul Bass), napisy z filmów Christopha Schlingensiefa, Davida Wojnarowicza, Stana Brakhage'a i innych.
- 12 lutego, niedziela, godz. 17:30
Re:Forma: "Z daleka widok jest piękny" (2011), reż. Wilhelm i Anna Sasnalowie, Polska. Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem
Niezwykły film małżeństwa artystów - Anna Sasnal (ur. 1973) jest redaktorką i scenarzystką; Wilhelm Sasnal (ur. 1972) to znany w kraju i za granicą malarz, a także eksperymentujący filmowiec. Ich debiutancki obraz "Z daleka widok jest piękny" demaskuje jeden z największych polskich mitów dotyczących polskiej wsi.
Art Documents: "!Women Art Revolution" (2010), Lynn Hershman Leeson, USA
Przez ponad czterdzieści lat reżyserka Lynn Hershman Leeson przeprowadziła setki godzin wywiadów z wizjonerskimi artystkami, historyczkami, kuratorkami i krytyczkami, które kształtowały przekonania i wartości rodzącego się w świecie sztuki ruchu feministycznego. Z jej nagrań powstał "!Women Art Revolution", obraz dokumentujący nie tylko zmieniające się dynamicznie oblicza feminizmu, ale będący też zaangażowanym filmowym manifestem, stawiającym kluczowe pytania o rolę kobiet w polityce artystycznej.
Kolekcja: Przegląd prac wideo Igora Krenza i pokaz prac wideo Williama Lamsona
William Lamson (ur. 1977) jest artystą tworzącym wideo, performansy, fotografię i land art. W swoich pracach posługuje się estetyką naukowego eksperymentu i przypadkowości. Jego filmy, fotografie i instalacje pokazywano m.in. w MoMA PS1, Santa Fe Museum of Modern Art, Brooklyn Museum, Dallas Museum of Modern Art.
Igor Krenz (ur. 1959) jest autorem ponad 90 filmów. Założył "Zespół Filmowy Kino", nieformalną organizację zajmującą się sztuką wideo, jej prezentacją, dokumentacją i wsparciem technologicznym. Jest współtwórcą grupy "Usługi Fotograficzne" i grupy "Azorro".
Curating Cinema: film-performans "Light Music" Lis Rhodes w wykonaniu Roberta Piotrowicza z prelekcją kuratora Tate Modern Gallery Stuarta Comera
Film-performens Light Music awangardowej brytyjskiej artystki Lis Rhodes to symbiotyczna gra dźwięku i obrazu w filmie. Dwa projektory stoją naprzeciw siebie w sali wypełnionej dymem. Snopy światła z projektorów krzyżują się, padając na przeciwległe ściany, przez co punkt widzenia widza jest automatycznie zakłócony. Ścieżka dźwiękowa i obrazy generowane są jednocześnie. Czarno-białe poziome i pionowe linie ze zdjęć zostały naniesione na nośnik optyczny tak, że dosłownie generują ścieżkę dźwiękową. Ta intrygująca harmonia dźwięku i obrazu, tworząca niezwykłą, ruchomą, abstrakcyjną przestrzeń, przykuwa uwagę swym czystym oddaniem się formalnym możliwościom kina. Performance odtworzy znany artysta dźwiękowy, kompozytor i improwizator Robert Piotrowicz, a o Lis Rhodes opowie kurator filmu w Tate Modern Gallery, Stuart Comer.
Artist Moving Image: Przegląd prac Stana VanDerBeeka 1957-1965, USA
Stan VanDerBeek (1927–1984)należał do pionierów animacji i kolażu w filmie, eksperymentował z nowymi technikami kompozycji i recepcji, w wizjonerski sposób łącząc elementy malarstwa, filmu, performansu, architektury, sound-artu i literatury. Był inicjatorem wielu projektów na pograniczu sztuki i technologii, która według VanDerBeeka miała służyć jako "amplifikator ludzkiej wyobraźni". W swoich manifestach naukowych przewidział powstanie Youtube i Photoshopa, był twórcą terminów expanded cinema oraz culture: intercom.
Filmy z przełomu lat pięćdziesiątych, pokazywane w ramach Kinomuzeum, wykonane są w technice animacji opartych na kolażu wykorzystującym papierowe rysunki, materiał found footage oraz zdjęcia z czasopism. To wizjonerskie propozycje języka obrazu, które stosują dadaistyczny humor i ironiczny komentarz do postępu technologicznego i współczesności.
Curating Cinema: Pokaz specjalny kuratora Thomasa Bearda z organizacji Light Industry w Nowym Jorku na temat niedokończonych filmów.
Artist Moving Image: Anri Sala i Sejla Kamerič, "1395 Days Without Red" (2011) Bośnia i Herzegowina, Wielka Brytania
Wspólny projekt żyjącego i tworzącego w Berlinie artysty i reżysera albańskiego pochodzenia, Anriego Sali (ur. 1974), i Šejli Kamerić (ur. 1976), artystki zajmującej się głównie fotografią i wideo, urodzonej w Sarajewie, mieszkającej i tworzącej w Bośni i Hercegowinie oraz w Berlinie. Ze wspólnie nakręconego materiału Sala i Kamerić zmontowali dwa filmy pokazywane pod tytułem "1395 Days without Red". Oba są powtórzeniem traumatycznych przeżyć mieszkańców Sarajewa podczas trwającego 1395 dni krwawego oblężenia miasta w latach 1992-1996. Hiszpańska aktorka Mirabel Verdú pokonuje puste ulice współczesnego Sarajewa, to zatrzymując się, to przyspieszając. Przemierza ulicę, która zapisała się w historii jako Aleja Snajperów, będącą jednym z najniebezpieczniejszych miejsc podczas oblężenia. Film pokazuje ludzi starających się przemknąć przez ulicę niezauważonymi, którzy ryzykują życie i oczekują w każdej chwili śmiertelnego strzału. Z reżyserami współpracował Ari Benjamin Meyers (ur. 1972), amerykański kompozytor i dyrygent tworzący w Niemczech, którego muzyka towarzyszy bohaterom filmu, pokazując strach ukryty za starającym się nie ściągać uwagi krokiem.
Art. Documents: "Strange Culture" (2010) Lynn Hershman Leeson, USA
Oparty na prawdziwych wydarzeniach, pół dokumentalny, pół aktorski film Lynn Hershman Leeson, urodzonej w 1941 roku amerykańskiej artystki tworzącej performance, instalacje i sztukę wideo, fotografki i reżyserki, która od lat w swojej twórczości podejmuje tematy relacji człowieka i technologii oraz rzeczywistości i świata wirtualnego. Prezentowany film poświęcony jest historii Stevena Kurtza, członka Critical Art Ensemble, założonej w 1987 roku grupy działającej na styku sztuki i aktywizmu społeczno-politycznego.
Coming Soon: Pokaz specjalny odrestaurowanego filmu "Na samym dnie" ("Deep End", 1970) w reżyserii Jerzego Skolimowskiego, Wielka Brytania i RFN. Rozmowa z Jerzym Skolimowskim.
Film opisuje historię licealisty Mike'a, który podejmuje pracę w łaźni publicznej jako pomocnik. Tam zakochuje się w koleżance z pracy i jednocześnie wzbudza znaczne zainteresowanie wśród starszych klientek łaźni. Jerzy Skolimowski opowiada o przemożnym głodzie seksu duszonym strachem przed erotyczną porażką. Reżyserowi udaje się nakreślić wiarygodny, zmysłowy i satyryczny zarazem portret ówczesnego Londynu, a jednocześnie
przekształcenie miasta w projekcję lęków i obsesji głównego bohatera. Odtwórca głównej roli (John Moulder-Brown) kreśli dwuznaczny portret naiwnego młodzieńca, który staje się siłą napędową filmowej eksploracji seksualnej perwersji i pożądania. Ekspresjonistycznie ponure kolory, fenomenalne ujęcia podwodnej erotycznej fantasmagorii Mike’a i wreszcie słynna ścieżka dźwiękowa stworzona przez Cata Stevensa wraz z legendarną krautrockową grupą Can powodują, że otrzymujemy jedno z najbardziej żywych, organicznych i ponadczasowych dzieł zrealizowanych kiedykolwiek w historii kina.
Re:Forma: "Róża" (2011), reż. Wojciech Smarzowski, Polska
Podstawową warstwę filmu tworzy opowieść o trudnej miłości. Tadeusz, żołnierz AK (w tej roli Marcin Dorociński), latem 1945 roku trafia do domu Róży (Agata Kulesza), wdowy po Mazurze wcielonym do Wehrmachtu. W wyniku pojałtańskich "porządków" Mazurzy są zmuszani do wyjazdu do "swoich" w Reichu lub deklarowania lojalności wobec nowych władz i przyjmowania polskiego obywatelstwa. Dla autochtonów te odgórnie narzucone propozycje są upokarzające. Wieś terroryzują zarówno nadgorliwi milicjanci pod wodzą funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa, jak i wspomagające ich bandy rosyjskich i kałmuckich wykolejeńców ze Wschodu. Zastraszanie, gwałty na kobietach i nieletnich dziewczętach, kradzieże, szabrownictwo, pożary są na porządku dziennym. Nowe władze chcą w ten sposób zmusić rdzennych Mazurów do opuszczenia swych siedzib, żeby pozyskać miejsca zamieszkania dla przesiedleńców zza Buga. Tadeusz zaczyna oczyszczać pole Róży z min, jak też okolicę - z najgroźniejszych zwyrodnialców. Wdzięczność i zaufanie kobiety sprawia, że wkrótce ich relacje zaczynają stawać się coraz bliższe. Tymczasem przybyły "znikąd" Tadeusz staje się obiektem coraz większego zainteresowania służb wewnętrznych.
Animacja: "Przeżyć swoje życie" ("Surviving Life", 2010), reż. Jan Švankmajer, Czechy, Słowacja
Bohaterem wykonanego częściowo w technice animacji poklatkowej najnowszego filmu Jana Švankmajera jest urzędnik w średnim wieku, którego nawiedzają sny o pięknej kobiecie. Ponieważ w jego życiu, również w małżeńskim, wszystko pozornie się układa, Eugene, nieustannie nękany sennymi fantazjami, trafia na kozetkę. Sny pomaga mu zinterpretować atrakcyjna terapeutka. Mimo terapii Eugene coraz bardziej uzależnia się od intensywnego świata snów i nie chce wcale się od niego uwolnić - chciałby pogrążyć się jeszcze bardziej w nieświadomości, żeby móc spędzać więcej czasu z pojawiającą się w nim kobietą. Obraz miał premierę podczas 67. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji w 2010 roku.
Animacja: "Do widzenia, panie Christie" ("Goodbye Mister Christie", 2010), reż. Phil Mulloy, Wielka Brytania
W malowniczym angielskim miasteczku Wellington Green, z kościołem, stawem i polem do krykieta, mieszka rodzina Christie. Pan Christie, pozornie uczciwy mąż, ojciec rodziny i właściciel psa, jest w rzeczywistości samolubnym i aroganckim potworem. Jego życie zmienia się bezpowrotnie, gdy cały świat ma okazję zobaczyć go w telewizji uprawiającego seks z francuskim marynarzem. Mulloy wykorzystuje swój prymitywny i charakterystyczny styl animacji do tworzenia mrocznych i satyrycznych filmów, które wielokrotnie kwestionują dominujące wartości społeczne naszych czasów. Jego absurdalny styl jest zarówno konfrontacyjny, jak i komiksowo ponury.
Coming Soon: "Na samym dnie" ("Deep End", 1970), reż. Jerzy Skolimowski.
Kolekcja: Duncan Campbell "Arbeit" (2011) i "Sigmar" (2008), Wielka Brytania
Duncan Campbell (ur. 1972) jest artystą współczesnym pracujących z medium filmowym. Zasłynął głównie ze swojego nowatorskiego podejścia do narracji filmowej, łącząc płynnie formułę dokumentu ze sposobami opowiadania przejętymi z fikcji fabularnej. W "Arbeit" Campbell podejmuje rozważania na temat poglądów słynnego niemieckiego ekonomisty Hansa Tietmeyera. Za pomocą starych kronik filmowych, zdjęć archiwalnych, reklam i głosu narratora Campbell buduje opowieść, w której ujawnia nieoczekiwane związki pomiędzy ludźmi, teoriami, anegdotami, starając się dociec źródeł współczesnego kryzysu ekonomicznego. Ponadto w "Arbeit" artysta podejmuje bardzo charakterystyczny dla swojej twórczości namysł związany z niemożliwością obiektywnego reprezentowania przeszłości, historii. Z kolei film "Sigmar" stanowi swoisty hommage dla twórczości Sigmara Polke, jednego z klasyków niemieckiej sztuki współczesnej. Campbell w tym bardzo kreacyjnym filmie świadomie odchodzi od dokumentalnego, opartego na wnikliwym i długotrwałym researchu, stylu swojej wcześniejszej pracy. Skupia się na tworzeniu impresyjnej animacji motywów z twórczości Polkego.
Animacja: Nathalie Djurberg i Stacey Steers, przegląd prac
Nathalie Djurberg (ur. 1978), nagrodzona Srebrnym Lwem na Biennale w Wenecji w 2009 roku, jest autorką poklatkowych animacji z plastelinowymi postaciami w rolach głównych. Jej bohaterowie odgrywają scenki w groteskowej rzeczywistości pełnej okrucieństwa, diabolicznego wręcz erotyzmu i perwersji. Najczęściej są to młode, nagie kobiety uwikłane w sytuacje, w których padają ofiarą aktów przemocy, sadyzmu, gwałtu przy dźwiękach delikatnej muzyki skomponowanej przez Hansa Berga, prywatnie partnera artystki. Djurberg nie wystawia moralnej oceny, lecz chłodnym okiem przygląda się swoim plastelinowym figurkom, których doświadczenie erotyzmu wiąże się z grą równowagi między afirmacją a autodestrukcją. Mimo bajkowej, kolorowej estetyki animacje Djurberg podkreślają naszą przynależność do świata przemocy i ekscesu oraz pragnienie intensywności życia w jego najbardziej gwałtownych, zwierzęcych przejawach.
Re:Forma: Wykład Piotra Dumały "Między animacją a fabułą"
W swoim wykładzie jeden z najbardziej cenionych na świecie polskich twórców sztuki animowanej rozważa zależności dwóch gatunków filmowych - animacji i fabuły. Dzieli się doświadczeniami i refleksjami wyniesionymi z trzydziestoletniej pracy w dziedzinie filmu animowanego i podczas realizacji fabularnego debiutu "Las". Opowie o tym w kontekście swojej całożyciowej fascynacji językiem kina. Wykład wzbogacony będzie wybranymi fragmentami filmów i rysunków.
Finisaż i oficjalna inauguracja Filmoteki Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Więcej informacji: www.artmuseum.pl.
Źródło: www.artmuseum.pl