Absynt, fot. materiały organizatora
Album "Absynt" to trzecia część muzycznej i poetyckiej trylogii, której twórcami i wykonawcami są wrocławska grupa Karbido i ukraiński pisarz Jurij Andruchowycz. Poprzednimi jej częściami były płyty "Samogon" (polska edycja – 2006, ukraińska – 2008) i "Cynamon" (odpowiednio 2009 i 2010 rok).
Tworząc "Absynt" jako zamknięcie tryptyku, artyści wykraczają poza estetykę dwóch poprzednich albumów, ukazując wielowarstwową przestrzeń spotkania muzyki, poezji, prozy, filmu.
Podstawą albumu jest książka Jurija Andruchowycza "Perwersja". Osią powieści jest tajemnicza historia poety i podróżnika Stanisława Perfeckiego, który w marcu 1993 roku pojawia się w Wenecji, a po jakimś czasie znika bez śladu z widocznej powierzchni "świata". Powieść jest mieszanką stylistyk (intymne wyznania, realizm magiczny, thriller, powieść gotycka, satyra, groteska), będąc jednym z reprezentatywnych przykładów estetyki postmodernistycznej w jej wschodnioeuropejskich przejawach.
Koncert będzie swoistą rekonstrukcją ścieżki dźwiękowej nigdy nieukończonego filmu na podstawie "Perwersji". Wszystko, czym dysponują muzycy z Karbido, to szczątki, epizody, urywki, aluzje, pojedyncze fragmenty utworów, suity, melodeklamacje, monologi i dialogi, skrawki melodii zapomnianych oper i kantat.
Sama nazwa służy jako metafora. Odnosi się do ulubionego napoju wszystkich dekadentów, który przewija się przez "teksty Perfeckiego", niosąca wieści z Polinowej Krainy (jak nazywana była Ukraina po katastrofie w Czarnobylu) i świadectwa jej bolesnego braku (gra słów, w której angielskie słowo "absinthe" współgra ze słowem "absent" – nieobecność) w nowoczesnej Europie. Współpraca artystów z Polski i Ukrainy ma być aktywnym zaprzeczeniem tej nieobecności.
Wrocławski zespół Karibdo odważnymi eksperymentami śmiało nawiązuje do czołówki światowej awangardy. Nagrywał muzykę teatralną, albumy z ukraińskim pisarzem Jurijem Andruchowyczem, słuchowisko radiowe na żywo ("Katastrofa LZ 129 Hindenburg"), avant-musicale ("Paper T.E.S.L.A SHOW") czy wreszcie płyty, na których grają budynki (seria "Music 4 Buildings"). Muzycy zrealizowali także nowatorski spektakl audio "Stolik", który wystawili już ponad 200 razy na całym świecie.
Jurij Andruchowycz to ukraiński poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Pochodzi z Iwano-Frankowska (Stanisławów). Jako poeta debiutował w 1985. Wówczas także, wraz z Wiktorem Neborakiem i Ołeksandrem Irwańcem, założyli grupę poetycką Bu-Ba-Bu (Burłesk- Bałahan-Bufonada). Wydane w kolejnych latach zbiory wierszy Andruchowycza, "Seredmistia" (1989) i "Ekzotyczni ptachy i rosłyny" (1991), utrwaliły jego pozycję jako jednego z prekursorów nowego nurtu w poezji ukraińskiej.
Jurij Andruchowycz jest także prozaikiem, a trzy pierwsze powieści: "Rekreacje" (1992), "Moscoviadę. Powieść grozy" (1993) i "Perwersję" (1996) opublikował na łamach kijowskiego miesięcznika "Suczasnist". Jego kolejne powieści to: "Dwanaście kręgów" (2003) oraz "Tajemnica" (2007). Po polsku ukazały się, oprócz wspomnianych książek, dwa tomy jego esejów: "Erz-herz-perz" (1996) i "Ostatnie terytorium. Eseje o Ukrainie" (2002) oraz napisana wspólnie z Andrzejem Stasiukiem "Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej Środkową" (2000, 2001). W 2005 roku opublikował także po polsku tom poetycki "Piosenki dla martwego koguta".
Jest autorem przekładów z języka polskiego (Tadeusz Konwicki), niemieckiego (Rainer Maria Rilke, Fritz Von Herzmanovsky-Orlando) oraz rosyjskiego (Borys Pasternak, Osip Mandelsztam). Jego utwory przełożono i wydano w Polsce (tłumaczenia m.in. Bohdana Zadury i Aleksandry Hnatiuk), Niemczech, Kanadzie, Finlandii, USA, Szwecji, Rosji, Austrii oraz na Węgrzech.
W 2001 roku otrzymał Nagrodę Herdera, w 2006 – Nagrodę Europejskiego Porozumienia Leipziger Buchpreis oraz nagrodę Angelus.
Czas: 18 grudnia 2011, godz. 19:00.
Miejsce: sala koncertowa Ukraińskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. Piotra Czajkowskiego, ul. Horodeckiego 1-3/11, Kijów.
Organizator: Fundacja Hermetyczny Garaż.
Parrtnerzy: Agencja Artystyczna ArtPole, Instytut Polski w Kijowie.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.