Fluxus to międzynarodowy ruch (anty-)artystyczny, którego ośrodki znajdują się w Stanach Zjednoczonych, Europie Zachodniej oraz Japonii. A jak radziła sobie sztuka "intermedialna" - sztuka, do której zaliczyć można muzykę, akcje, poezję, obiekty i wydarzenia - za "żelazną kurtyną"? Jakim echem odbiły się działania Fluxusu w państwach byłego bloku wschodniego, jakie ruchy rozwijały się tam równolegle?
George Maciunas, Litwin na uchodźstwie, samozwańczy "przewodniczący" Fluxusu, twierdził w liście do Nikity Chruszczowa, że Fluxus, jako "program działania", był predestynowany do stworzenia wspólnoty pomiędzy "konkretnymi" artystami światowymi a "konkretnym" społeczeństwem Związku Radzieckiego. Maciunas chciał widzieć Fluxus jako kolektyw oparty na modelu rosyjskiego LEF (Lewy Front Sztuki). Plany, np. tourne artystów performance na postojach pociągów kolei transsyberyjskiej, które posługując się wygładzoną komunistyczną retoryką rozwijał w manifestach i listach, miały jednak pozostać utopią. Po roku 1962 pojawił się nowy Fluxus East, powstały w wyniku twórczej wymiany między artystami Fluxusu a artystami i muzykami z byłego bloku wschodniego, co zaowocowało takimi wydarzeniami artystycznymi jak koncerty kompozycji Fluxusu nadawane przez Polskie Radio (1964), koncerty Fluxusa na Litwie (1966), w Pradze (1966) i Budapeszcie (1969), a następnie festiwal Fluxusu w Poznaniu (1977).
Wystawa Fluxus East jest pierwszą "inwentaryzacją" różnorodnych form aktywności Fluxusu w byłym bloku wschodnim, pokazuje zjawiska i praktyki artystyczne zainspirowane Fluxusem, podejmowane przez niektórych młodych artystów nawet dzisiaj. Poza "klasycznymi" obiektami Fluxusu, wystawa zawierać będzie fotografie, filmy, korespondencje, tajne akta policyjne, wywiady i nagrania muzyczne dokumentujące obecność tego ruchu na terenie byłego bloku wschodniego. Fluxus East jest wystawą interaktywną, mającą umożliwić dogłębne poznanie idei, prac oraz tekstów - niektóre dla ich wnikliwego przestudiowania w formie faksymile.
Artyści: Gábor Altorjay, Eric Andersen,
Azorro, Robert Filliou, György Galántai, Tibor Hajas, Geoffrey Hendricks, Dick Higgins,
Tadeusz Kantor, Danius Kesminas, Milan Knížák, Alison Knowles, Július Koller,
Jarosław Kozłowski, Vytautas Landsbergis, George Maciunas, Jonas Mekas, Larry Miller, Ben Patterson, Mieko Shiomi, Slave Pianos, Tamás St. Auby, Endre Tót, Gábor Tóth, Nomeda i Gediminas Urbonas, Jiří Valoch, Ben Vautier, Branko Vučićević, Emmett Williams oraz wielu innych.
Wystawa jest międzynarodowym projektem, który rozpoczął się w październiku 2007 roku Berlinie w Künstlerhaus Bethanien. Następnie można było ją oglądać w Centrum Sztuki Współczesnej w Wilnie (listopad 2007 - styczeń 2008). Zaprezentowana zostanie też w Krakowie w Bunkrze Sztuki (luty 2008 - marzec 2008) i w Ludwig Múzeum w Budapeszcie (kwiecień 2008 - czerwiec 2008).
Wernisaż wystawy w czwartek, 7 lutego 2008 o godz. 18.00.Wystawa od 8 lutego 2008 do 23 marca 2008.
kuratorka: Petra Stegmann
koordynatorka: Anna Smolak
Wystawie towarzyszą spotkania w Klubie Bunkra Sztuki:
środa, 6 lutego 2008, godz. 18.30
Larry Miller // Some Fluxus
Projekcja dokumentu Some Fluxus (1991, 59 min.) autorstwa Larrego Millera, jednego z uczestników międzynarodowego ruchu artystycznego Fluxus. Projekcja z udziałem autora.
Na film składają się fragmenty obszernego archiwum Larrego Millera, w tym część wywiadu z legendarnym założycielem Fluxusu Georgem Maciunasem. Artysta tłumaczy rozwój ruchu, odwołując się do monumentalnego wykresu Diagram of Historical Development of Fluxus and Other Four Directional, Aural, Optic, Olfactory, Epithelial, and Tactile Art Forms (Incomplete) (1973), w którym genealogia Fluxusu sięga zarówno do tradycji rzymskiego cyrku, jak i do twórczości Walta Disneya. Dokument zawiera także zapisy działań blisko 20. innych artystów, w tym Georga Brechta, Dicka Higginsa, Charlotte Moorman, Yoko Ono, Nam June Paika i Bena Vautriera. Film obejmuje materiał zarejestrowany w latach 1978-1991, w tym unikalne nagrania Flux-koncertów w nowojorskiej The Kitchen, oraz fluxusowe zaślubiny Georga Maciunasa z Billie Hutchins.
piątek, 8 lutego 2008, godz. 18.00
Peter Frank // Worlds in Flux: An Ideology of Transcendence, a Transcendence of Ideology
Wykład Petera Franka będzie dotyczył relacji pomiędzy twórcami międzynarodowego ruchu Fluxus, którzy działali w skrajnie odmiennych systemach geopolitycznych. Peter Frank opowie o różnicach w praktykach artystycznych między przedstawicielami krajów byłego Bloku Wschodniego a twórcami ze Stanów Zjednoczonych na przestrzeni lat 60. i 70.
Peter Frank - historyk sztuki oraz krytyk, absolwent Columbia University w Nowym Jorku, pisał dla "Village Voice" oraz "SoHo Weekly News", pracował z takimi instytucjami jak Guggenheim Museum, Contemporary Art Museum w Los Angeles, Museo Reina Sofia w Madrycie, należał do zespołu realizującego Documenta 6 w Kassel, aktualnie kurator w Riverside Art Museum, pisze dla "L.A. Weekly", redaktor "Visions Art Quarterly".
Wykład będzie tłumaczony na język polski.
piątek, 8 lutego 2008, godz.19.15
Inside/Outside Fluxus - panel dyskusyjny
W dyskusji towarzyszącej wystawie Fluxus East udział wezmą artyści i kuratorka wystawy Petra Stegmann, historyk sztuki Peter Frank, spotkanie poprowadzi prof. Maria Hussakowska-Szyszko. Rozmowa będzie się toczyć wokół osobistych doświadczeń artystów, a także dotyczyć będzie strategii artystycznych stosowanych dawniej i dziś.
sobota, 9 lutego 2008, godz. 18.00
Fluxus East // Wieczór performance
Wieczór towarzyszący wystawie Fluxus East. Jego bohaterami będą przybyli do Krakowa artyści: Eric Andersen, Ben Patterson, Larry Miller i Geoffrey Hendricks.
Fluxus to (anty-)artystyczny, międzynarodowy ruch, rozwijający się w latach 60. i 70. XX wieku, głównie w Stanach Zjednoczonych, Zachodniej Europie oraz Japonii. Fluxus charakteryzował się znoszeniem granic między tradycyjnie pojmowaną sztuką a prozą życia. Artyści mieszali sztuki wizualne z poezją, muzyką, akcjami, obiektami tworząc tym samym sztukę intermedialną. Fluxus był pełen poczucia humoru, czasem nawet ironii, ale mimo to przypominał dziecięcą radość, zabawę w sztukę, zabawę sztuką, sztukę zabawy. Ruch okazał się również trafną refleksją i ważnym głosem w dialogu o miejscu i roli sztuki.
informacja nadesłana
luty 20008