NAGRODY FESTIWALU PLUS CAMERIMAGE
Łódź, 5 grudnia 2009
Kadr z filmu "Liban", źródło: http://www.pluscamerimage.pl
Laureatem Złotej Żaby - głównej nagrody został izraelski film Liban ("Lebanon", zdj. Giora Bejach, reż. Samuel Maoz). Statuetki Srebrnej i Brązowej Żaby powędrowały do polskich filmowców.
Akcja nagrodzonego już Złotym Lwem w Wenecji obrazu rozgrywa się podczas wojny libańskiej w 1982 roku wśród niedoświadczonych żołnierzy zamkniętych we wnętrzu czołgu. Zarówno reżyser Samuel Maoz, jak i operator brali w niej udział. Chcąc pokazać widzom traumatyczne przeżycia czołgistów, postanowili nie wychodzić z akcją poza pojazd. - Zdecydowaliśmy, że sceny wojenne będą pokazywane z perspektywy peryskopu - mówił Bejach.
Pozostałe najważniejsze nagrody przypadły polskim operatorom:
W trakcie gali zamykającej Plus Camerimage wręczono także specjalne Złote Żaby:
- za wybitne osiągnięcia w filmie dokumentalnym - Terry Sanders - zdobywca dwóch Oscarów, reżyser i producent ponad 70 filmów fabularnych i dokumentalnych;
- za całokształt twórczości odebrał Allan Starski, laureat Oscara za scenografię do Listy Schindlera Stevena Spielberga, i Dante Spinotti, autor zdjęć filmowych do Ostatniego Mohikanina;
- nagroda dla duetu: autor zdjęć - reżyser - Vittorio Storaro i Carlos Saura, których Ja, Don Giovanni był pokazywany na Plus Camerimage.
Na gali otwarcia nagrody specjalne odebrali znakomici reżyserzy Terry Gilliam i Volker Schlöndorff, polski operator pracujący w Hollywood Dariusz Wolski, montażystka Thelma Schoonmaker i legendarny producent Richard Zanuck (Wożąc panią Daisy, Planeta małp).
Źródło:
wiadomosci.gazeta.plPlus Camerimage jest jednym z największych międzynarodowych festiwali filmowych poświęconych sztuce kreowania obrazu filmowego. W tym roku odbędzie się w dniach 28 listopada - 5 grudnia. Festiwal ma charakter konkursowy, a międzynarodowe jury nagradza autorów najlepszych zdjęć.
Festiwal odbywa się co roku i przyczynia się do wzrostu prestiżu operatorów zdjęć wśród innych twórców filmowych. W wielu krajach, również w Polsce, zawód ten zaliczany był do technicznych. Dzięki festiwalowi zaczęto dostrzegać, iż operator jest współtwórcą wizualnej strony filmu - jest artystą, podobnie jak reżyser i aktorzy. Plus Camerimage jest również forum dla dyskusji na temat przyszłości sztuki filmowej. Skupiając środowisko utytułowanych filmowców, i pomagając debiutantom oraz studentom, pozwala im odkrywać nowe obszary artystyczne.
Poza Konkursem Głównym, w programie tegorocznego festiwalu znalazły się także: Konkurs Etiud Studenckich, Konkurs Filmów Polskich, Konkurs Filmów Dokumentalnych, Konkurs Wideoklipów. Odbędą się także pokazy specjalne, premiery, przeglądy filmów i retrospektywy, spotkania, wystawy czy koncerty.
Tradycją festiwalu są nagrody - za Całokształt Twórczości, dla Reżysera, za Osiągnięcia w Filmie Dokumentalnym oraz dla Scenografa.
Dante Spinotti
fot. Andrzej Lew
Nagrodę za Całokształt Twórczości w tym roku otrzyma autor zdjęć filmowych Dante Spinotti. Aby uhonorować artystę, organizatorzy festiwalu zaprezentują retrospektywny przegląd filmów ze zdjęciami jego autorstwa. Zgodnie z tradycją wydany zostanie także album poświęcony życiu i twórczości laureata.
Dante Spinotti (ur. 1943 w Tolmezzo) we wczesnych latach osiemdziesiątych sfotografował swoje pierwsze filmy kinowe we Włoszech, a w 1986 zrobił zdjęcia do pierwszego swojego filmu amerykańskiego Choke Canyon. Po nakręceniu, wspólnie z reżyserem Michaelem Mannem, filmu Łowca (Manhunter) Spinotti stał się jednym z najbardziej cenionych autorów zdjęć filmowych w Hollywood. Współpracował z Michaelem Mannem także przy Ostatnim Mohikaninie, Gorączce, Informatorze, a ostatnio przy filmie Public Enemies z Johnnym Deppem i Christianem Bale'em w rolach głównych. Wśród wielu reżyserów, z którymi pracował są też: Michael Apted, Bruce Beresford, Brett Ratner, Garry Marshall, Curtis Hanson, Giuseppe Tornatore, Ermanno Olmi, Roberto Benigni, Roland Joffe, Barry Levinson, Lina Wertmuller i Marcel Langenegger. W swojej karierze Spinotti dwa razy został uhonorowany włoską nagrodą filmową Donatello za zdjęcia do filmów: Legenda o świętym pijaku (La Leggenda del santo bevitore) w 1988 i za Tajemnicę starego lasu (Il segreto del bosco vecchio) w 1993.
Daniel Day-Lewis, "Ostatni Mohikanin"
Był także nominowany, w 2002 roku, do tej samej nagrody za zdjęcia do filmu Pinokio (Pinocchio) w reżyserii Roberta Benigniego. Za swoją pracę przy filmach Informator Michaela Manna i Tajemnice Los Angeles Curtisa Hansona zdobył uznanie Amerykańskiej Akademii w postaci nominacji do Oscarów. Te dwa filmy, a także Ostatni Mohikanin wyreżyserowany także przez Michaela Manna zdobyły nominacje Brytyjskiego Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych, Amerykańskiego Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych, a także do nagrody BAFTA. Spinotti'emu przyznano także dwie nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles za Tajemnice Los Angeles i za Informatora.
Nagrodę za Całokształt Twórczości dla Reżysera odbierze w tym roku Volker Schlöndorff. Nagroda ta przyznawana jest reżyserom, którzy realizują swoje filmy z dużą wrażliwością estetyczną i którzy świadomie dostosowują filmowe środki techniczne i formalne do potrzeb opowiadanej historii, tak aby wywoływała ona w widzu silne emocje.
Volker Schlöndorff i Sven Nykvist, "Słomiany ogień"
Zdobywca Oscara za film Blaszany bębenek urodził się w 1939 roku w Wiesbaden. Większą część swojej młodości spędził we Francji, do której wyjechał na stypendium jako nastolatek. Już podczas studiów rozpoczął naukę rzemiosła filmowego u najlepszych francuskich reżyserów - Louisa Malle'a, Jean-Pierre'a Melville'a, Alaina Resnais. Za swój pierwszy film, Niepokoje wychowanka Törlessa, otrzymał w Cannes nagrodę krytyków, za Blaszany bębenek - Złotą Palmę i wspomnianego wcześniej Oscara.
Jest autorem takich filmów, jak: Utracona cześć Katarzyny Blum, Niemcy jesienią, Miłość Swanna, Śmierć komiwojażera, Homo Faber, Król Olch, Dziewiąty dzień, czy Strajk. Przy ich realizacji pracował z wybitnymi autorami zdjęć, m.in. ze Svenen Nykvistem, Michaelem Ballhausem, Jostem Vacano, Pierre'em Lhommem, Igorem Lutherem, Edwardem Lachmanem, Franzem Rathem, a także przedstawicielami młodego pokolenia: Andreasem Höferem, Tomem Erhartem czy Tomem Fährmannem.
David Bennent, "Blaszany bębenek"
Prawie wszystkie jego filmy to adaptacje światowej literatury. Heinrich Böll, autor powieści Utracona cześć Katarzyny Blum, znając polityczne zaangażowanie Volkera Schlöndorffa i jego ówczesnej partnerki, wybitnej niemieckiej reżyserki Margarethe von Trotta, zachęcił ich do przeniesienia tej historii na ekran. Pierwsze filmy Schlöndorffa powstawały w okresie "nowej fali", ale reżyser nie uległ nowym trendom i pozostał wierny klasycznym wzorcom filmowego opowiadania. Zajął się ekranizacją literatury i odniósł sukces zarówno artystyczny, jak i komercyjny. Pomimo kreacji fikcyjnego świata filmy Schlöndorffa nie są pozbawione elementów autobiograficznych - począwszy od wspomnień z wczesnego dzieciństwa, poprzez francuskie wychowanie i edukację, aż po polityczne zaangażowanie lat 60.
W trakcie trwania festiwalu odbędzie się przegląd filmów reżysera. Retrospektywa filmów Volkera Schlöndorffa jest wspólnym przedsięwzięciem przygotowanym przez Fundację TUMULT, Goethe-Institut w Warszawie i Filmotekę Narodową. Goethe-Institut w Warszawie i Filmoteka Narodowa prezentowały już sylwetki wielkich niemieckich twórców filmowych, w ich gronie do tej pory nie znalazł się jednak Schlöndorff, reżyser, który na przestrzeni ponad czterdziestu lat pracy filmowej chętnie sięgał po zagadnienia istotne zarówno z polskiego, jak też z niemieckiego punktu widzenia, przyczyniając w ten sposób się do umocnienia polsko-niemieckiego porozumienia. Retrospektywa filmów Schlöndorffa zostanie pokazana w kilku miastach Polski, w tym w roku 2009 w Łodzi, Warszawie i Lublinie. Retrospektywie towarzyszyć będzie katalog z opisami wszystkich filmów reżysera i licznymi tekstami filmoznawczymi. Jesienią ukaże się w wydawnictwie "Propaganda" autobiografia Volkera Schlöndorffa "Światło, cień, ruch. Moje życie i moje filmy".
W ramach serii książek o reżyserach Fundacja TUMULT przygotowuje album o życiu i twórczości Volkera Schlöndorffa. Do tej pory ukazały się albumy o
Krzysztofie Kieślowskim,
Jerzym Skolimowskim, Alanie Parkerze i Kenie Loachu.
Terry Sanders
Nagrodę za Wybitne Osiągnięcia w Filmie Dokumentalnym Plus Camerimage 2009 odbierze Terry Sanders - reżyser, producent i scenarzysta, zdobywca dwóch Oscarów. Laureat wyreżyserował i wyprodukował ponad 70 filmów fabularnych, dokumentalnych, telewizyjnych, w tym wiele filmów przedstawiających sylwetki najważniejszych amerykańskich pisarzy, muzyków i innych artystów. Przez wielu krytyków uważany jest za jednego z najlepszych współczesnych dokumentalistów. Jego dokumentalna filmografia zawiera takie obrazy, jak: Maya Lin: A Strong Clear Vision o rzeźbiarce, która wykonała pomniki Vietnam Memorial Wall oraz Civil Rights Fountain Memorial, Fighting for Life o amerykańskich lekarzach i pielęgniarkach na froncie w Iraku, a także słynny dokument Return with Honor, opowiadający o amerykańskich pilotach, których samoloty zestrzelono nad Wietnamem i którzy byli jeńcami wojennymi przez ponad osiem lat. The Legend of Marilyn Monroe oraz Slow Fires: On the Preservation of the Human Record także należą do najlepszych jego dzieł.
"Lillian Gish: The Actor's Life for Me" (1989)
Sanders jest założycielem Amerykańskiej Fundacji Filmowej, którą prowadzi wraz z żoną, Freidą Lee Mock, również tworzącą filmy dokumentalne. Ich Fundacja to niedochodowa firma produkcyjna, mieszcząca się w Santa Monica, której realizacje filmowe nagradzane były zarówno Oscarami, jak i nagrodami Emmy. Misją Fundacji jest produkcja filmów tworzonych w hołdzie dla sztuki, nauk humanistycznych oraz ścisłych. Wśród filmów produkowanych przez firmę Sandersa i Mock są kinowe filmy dokumentalne, telewizyjne seriale i filmy fabularne.
Terry Sanders będzie honorowym gościem Plus Camerimage, a organizatorzy zaprezentują retrospektywę jego filmów w ramach części dokumentalnej sekcji festiwalu "Obraz świata - Świat w obrazach", organizowanej przy współpracy z Discovery Networks Central Europe.
Allan Starski
fot. Lidia Sokal / Fabrykaobrazu.pl
Plus Camerimage od trzech lat przyznaje nagrodę specjalną dla wybitnego scenografa w uznaniu dla jego wkładu w wizualną i artystyczną stronę filmu. Do tej pory nagrodę tę odebrało już czworo scenografów: Dante Ferretti (Wywiad z wampirem, Gangi Nowego Jorku, Aviator, Casino), John Myhre (Co gryzie Gilberta Grape, Ali, Chicago, Wyznania geishy), Lilly Kilvert (Ostatni samuraj, Czarownice z Salem, Dziwne dni, Wichry namiętności) i Arthur Max, (Gladiator, Siedem, Helikopter w ogniu, Królestwo niebieskie, American Gangster). W tym roku specjalnym gościem Plus Camerimage i laureatem Nagrody dla Scenografa jest Allan Starski.
Allan Starski to polski scenograf, który cieszy się uznaniem także poza granicami kraju. Jest laureatem prestiżowych nagród, wśród których najważniejszą jest Oscar, nagroda Amerykańskiej Akademii za scenografię do filmu Stevena Spielberga Lista Schindlera. Projekty do filmu zostały również uhonorowane nagrodą Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles. Realizacja Starskiego do filmu
Pianista zyskała uznanie w postaci francuskiej nagrody filmowej - Cezara oraz polskiej nagrody - Orła. Orłem uhonorowano również projekt scenografii Starskiego do filmu
Andrzeja Wajdy Pan Tadeusz. W środowisku filmowym Starski uchodzi za specjalistę w dziedzinie scenografii XIX-wiecznej oraz ilustrującej czasy II wojny światowej i Holocaustu.
"Lista Schindlera", reż. Steven Spielberg (1993)
Allan Starski urodził się 1 stycznia 1943 roku w Warszawie. W 1968 ukończył studia na Wydziale Architektury Wnętrz
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a w kolejnym roku rozpoczął pracę na planach filmowych. W 1973 roku zadebiutował autorskimi projektami scenografii do filmu Chłopcy Ryszarda Bera. Filmem Smuga cienia (1975) rozpoczął współpracę z Andrzejem Wajdą. Starski wykonał projekty między innymi do takich filmów Wajdy, jak:
Człowiek z marmuru, Panny z Wilka, Człowiek z żelaza, Danton, Miłość w Niemczech czy Korczak. Współpracował na planach filmowych również z takimi reżyserami, jak:
Krzysztof Kieślowski (Bez końca),
Agnieszka Holland (Europa, Europa, Plac Waszyngtona),
Roman Polański (
Pianista, Oliver Twist), Steven Spielberg (Lista Schindlera), Fritz Lehner (Notturno. Miłosć mnie okłamała), Jack Gold (Ucieczka z Sobiboru),
Tadeusz Konwicki (Lawa), John Irvin (Eminent Domain), Gonzalo Suarez (Detektyw i śmierć), czy ostatnio Peter Webber (Hannibal. Po drugiej stronie maski).
"Pianista", reż. Roman Polański (1993)
Allan Starski jest również autorem scenografii do sztuk scenicznych i telewizyjnych. Do najsłynniejszych jego realizacji należą nagrodzone na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej projekty do spektakli telewizyjnych - Wujaszek Wania w reżyserii
Aleksandra Bardiniego, Czarownice z Salem w reżyserii
Zygmunta Hübnera, czy do wystawianego przez
Teatr Powszechny w Warszawie przedstawienia Rozmowy z katem w reżyserii Wajdy.
Zdjęcia pochodzą ze stron Festiwalu:
www.pluscamerimage.plBiuro Festiwalowe w Toruniu: Fundacja Tumult
Rynek Nowomiejski 28, 87-100 Toruń
Dyrektor Festiwalu: Marek Żydowicz
tel. (+48 56) 621 00 19, 652 21 79, 652 25 95
fax: (+48 56) 652 21 97
www.pluscamerimage.pl