Urodził się 4 kwietnia 1976 w Warszawie. Odbył studia w zakresie kompozycji w klasie Marka Stachowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie (dyplom z wyróżnieniem). Swoje umiejętności doskonalił od 2001 do 2002 podczas studiów podyplomowych pod kierunkiem Petera-Jana Wagemansa w Konserwatorium w Rotterdamie. Uczestniczył także w wielu kursach kompozytorskich, m.in. w Radziejowicach (1997), Gdańsku (1998), Buckow koło Berlina (1999), Darmstadt (2008). Był stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1999). W 2006 uzyskał stopień doktora sztuki.
W 1996 otrzymał II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim dla uczniów średnich szkół muzycznych w Tarnowie, zaś w 1997 – III nagrodę i wyróżnienie na VI Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku oraz wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Tadeusza Bairda. Otrzymał także zamówienia kompozytorskie od Fundacji Przyjaciół "Warszawskiej Jesieni", Radia Niemieckiego oraz Związku Kompozytorów Polskich w ramach projektu "60 zamówień na 60-lecie ZKP", festiwali "Wratislavia Cantans" i "Sacrum Profanum" w Krakowie (projekt Made in Poland – Miłosz Sounds w Roku Miłosza 2011). Jego utwór "Przyjaciele Kaspara Hausera", zamówiony przez Deutschlandfunk i Festiwal Warszawska Jesień, reprezentował Polskie Radio podczas przesłuchań Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO w 2005 roku w Wiedniu. Zamówiony przez Warszawską Jesień utwór "Różnia" wykonany został podczas tego festiwalu w 2010 roku. Za tę kompozycję twórca otrzymał nominację do nagrody środowiska muzycznego Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii Osobowość Roku za rok 2010. Zamówiony przez festiwal Sacrum Profanum w Krakowie utwór "Postgramatyka Miłosza" został wykonany we wrześniu 2011 na tym festiwalu przez zespół Asko|Schönberg.
– Dźwiękowa mowa muzyki Zycha ma skomplikowaną gramatykę, wymaga skupienia – by ją ogarnąć, klisze i jednoznaczność nie wystarczą. Podobnie jest z tytułami i sugerowanymi w nich pozamuzycznymi tematami. Najlepszym tego przykładem postać Kaspara Hausera (1812-1833) – człowieka, który wymykał się nauce, logice i wszelkiej racjonalności. Był tajemnicą i tajemnicę nosił w sobie. Choć wzbudzał zainteresowanie zarówno gapiów jak i możnych tego świata, jego natury, uczuć i losu nie mógł pojąć nikt. Wojciech Ziemowit Zych uwielbia niedopowiedzenia, neurotyczna potrzeba racjonalnego porządkowania, szufladkowania nie ma nad nim władzy. Zarazem jego muzyka jest zawsze o pamięci rozumianej bardzo szeroko; pamięci jako memento, jako nostalgia, a także jako otwarcie na przyszłość. Przyszłość zaczyna się dla niego od przeszłości oraz od mozolnie i głęboko doświadczanej teraźniejszości – pisała o kompozytorze Ewa Szczecińska dla portalu Dwutygodnik.com.
Utwory Wojciecha Ziemowita Zycha regularnie pojawiają się w repertuarach festiwali takich jak Warszawska Jesień, Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich czy Musica Polonica Nova we Wrocławiu. Jego kompozycje były prezentowane także podczas festiwali UltraSchall w Berlinie (2006) oraz "Musikhøst" w Odense w Danii (2007), a także "FOCUS! 2011 – Polish Modern: New Directions in Polish Music Since 1945" w Nowym Jorku.
Wojciech Ziemowit Zych pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Kompozycji na Wydziale Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Krakowie. W latach 2006-2008 był członkiem Komisji Repertuarowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". Od 2007 roku jest członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich.
W roku 2009 firma DUX Recording Producers wydała płytę z jego utworami "Wojciech Ziemowit Zych. Utwory orkiestrowe" (seria "Młodzi kompozytorzy w hołdzie Fryderykowi Chopinowi"); w 2010 roku płyta ta otrzymała nagrodę "Pizzicato Supersonic Award" Radia Luxemburg.
W sezonie artystycznym 2012/13 Wojciech Ziemowit Zych był kompozytorem-rezydentem Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.
Ważniejsze kompozycje
- Kolęda 1942 na mezzosopran i orkiestrę kameralną do słów Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1997)
- Epifanium na trąbkę, smyczki, harfę i czelestę (1998)
- SOLILOKWIUM I - Umysł wrzący na zespół kameralny (1999)
- SOLILOKWIUM II - Pejzaż myśli zamarzłych na klarnet basowy i 20 instrumentów smyczkowych (1999)
- Mille coqs blessés à mort na duży zespół kameralny (2000)
- Dwie narracje fantasmagoryczne na dwie harfy (2001)
- Koncert na saksofon altowy i orkiestrę kameralną (2001)
- Symfonia nr 1 (2001-2002)
- Toccata holenderska na dwa klarnety basowe i dwa fortepiany (2002)
- Ballada I na klarnet basowy, wiolonczelę i harfę (2002)
- Meandry – Warstwy – Mechanizmy na duży zespół kameralny (2002-2003)
- Koncert na klarnet basowy i orkiestrę (2003)
- Ballada II na skrzypce, klarnet basowy i marimbę (2003)
- Hommage à Tadeusz Kantor na orkiestrę (2003)
- Enfant terrible na zespół kameralny (2003-2004)
- Przyjaciele Kaspara Hausera na zespół kameralny (2004)
- Symfonia nr 2 (2004)
- P.S. [wersja I] na klawesyn solo (2005)
- P.S. [wersja II] na fortepian solo (2005)
- Nieuspokojenie na klarnet basowy solo (2005)
- Kooperatywa na saksofon altowy i akordeon (2005)
- Stale obecna tęsknota na skrzypce, klarnet basowy, perkusję i fortepian (2005)
- Hommage à György Kurtág, 21 miniatur na skrzypce i klarnet basowy (2005-2006)
- Poruszenia woli na orkiestrę (2005-2006)
- Rozedrgranie na dwa fortepiany (2006)
- Poetyka niedo-.../Niedo-...poetyka na klawesyn solo (2007)
- Retoryka niedo-.../Niedo-...retoryka, kwartet smyczkowy (2007)
- Różnia na dwa fortepiany i perkusję (2007-2010)
- Akt oskarżenia w formie ronda na duet perkusyjny (2008)
- ...list niedokończony..., list odnaleziony... na duet perkusyjny (2008)
- Kooperatywa II na wiolonczelę i akordeon (2010)
- Chorągwie na kwartet basowych fletów prostych (2010)
- Gest i puls na skrzypce solo z amplifikacją przestrzenną (2010)
- Postgramatyka Miłosza... Teraz szukajcie go w gajach i puszczach słownika na zespół (2011)
- Symfonia nr 3 (2011-13)
- Kontr-atrofia na saksofon tenorowy solo (2012)
- Dwumian β na saksofon tenorowy i klarnet basowy (2012)
- Dwumian α dla dwóch flecistów (2012)
- Pictorcoeli na chór a capella (2013)
- Mikrologia (czule) stosowana na wiolonczelę solo (2013)
- Opływ / Przepływ / Upływ na osiem wiolonczel amplifikowanych przestrzennie (2014)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2004; aktualizacja: maj 2016.