Wywodził się ze starego zakopiańskiego rodu Trebuniów. Tradycję rodzinnego muzykowania rozpoczął Jan Trebunia (1898-1977) grając m.in. ze swoimi braćmi i szwagrami. Jan ożenił się z Ludwiną, córką słynnego dudziarza Stanisława Budza-Lepsioka zwanego Mrozem (1858-1943). Jego muzyki słuchali nie tylko górale, ale także znane postacie życia kulturalnego Polski międzywojennej (Kasprowicz, Szymanowski, Chyliński). Mróz miał swój udział w tworzeniu kultury narodowej koncertując w Warszawie, Lwowie, Berlinie, w 1925 r. na Wystawie Światowej w Paryżu. W 1937 r. grał na pogrzebie Karola Szymanowskiego. Jego oryginalny typ urody góralskiej często był portretowany przez artystów malarzy. W 1974 r. założono w Poroninie zespół jego imienia.
Wszyscy synowie Jana Trebuni – Stanisław, Henryk, Andrzej i Władysław – odziedziczyli talent muzyczny po dziadku i ojcu. Po II wojnie światowej grywali wspólnie z Janem Gąsienicą-Julcorzem i kuzynami (Bronisław i Stanisław Skupień-Filas, Władysław i Andrzej Lassak-Zopotocek, Stanisław i Jan Trebunia, Andrzej Trebunia).
Kapela rodzinna z uzdolnionym kilkunastoletnim "prymistą" Władysławem występowała na wielu imprezach: festynach, dożynkach, świętach państwowych, uczestniczyła w wieczornicach Związku Podhalan. Najczęściej grywała na góralskich weselach i "muzykach" – potańcówkach. Znaczącym sukcesem braci Trebuniów z Poronina było II miejsce w "Konkursie Sabałowym" w Zakopanem, w 1955 r., w konkurencji stu kapel z całego Podhala. W 1978 r. uczestniczyli w Spotkaniach Muzykujących Rodzin we Wrocławiu. W 1983 r. kapela zdobyła pierwszą nagrodę w Konkursie Muzyk Podhalańskich w Nowym Targu.
Władysław Trebunia był uczniem i spadkobiercą najznamienitszych mistrzów muzyki podhalańskiej, m.in. Stanisława Chotarskiego z Kościeliska i Bronisławy Koniecznej-Dziadońki z Bukowiny Tatrzańskiej (uczniów Bartłomieja Obrochty). Często był zapraszany do najlepszych kapel góralskich, grał w zespołach "Klimka Bachledy", "Holny", "Maśniaki", w latach siedemdziesiątych XX w. z kapelą braci Tutków w zespole "Regle" im. Stanisława Budza-Mroza w Poroninie.
Zdobył wykształcenie artystyczne w Liceum Sztuk Plastycznych oraz Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na na Wydziale Malarstwa i Tkaniny Artystycznej (dyplom w 1968 r.). Brał udział w 35 wystawach zbiorowych i 25 indywidualnych w kraju i za granicą (w Belgii, Holandii, Francji, Niemczech, Szwecji, Hiszpanii, Rosji, Kanadzie i USA). Uprawiał malarstwo sztalugowe, witrażowe, malarstwo na szkle, malarstwo ścienne, projektuje tkaniny) (jego malowidła ścienne znajdują się m.in. w Domu Podhalańskim im. Tetmajera, w kościołach w Skrzypnem, Wielkim Cichem, Gliczarowie, Murzasichlu, kaplicy w Białym Dunajcu i Stasikówce).
Od czasów studenckich Władysław Trebunia uczył muzyki góralskiej, najpierw swoich młodszych kolegów w góralskich zespołach studenckich w Krakowie "Skalni" i "Hyrni", a po powrocie na Podhale w zespołach regionalnych (m.in. "Harnasie", "Białodunajcanie"). Jednak najważniejsza dla niego była praca wychowawcza (w zespołach "Małe Podhale" w Białym Dunajcu, "Zornica" w Zakopanem, w Gminnym Ośrodku Kultury w Białym Dunajcu), którą systematycznie prowadził aż do emerytury. Wychował kilka pokoleń muzykantów, dla wielu młodszych skrzypków był największym autorytetem.
W latach osiemdziesiątych XX w. Kapela Rodzinna Trebuniów z następnym pokoleniem, dziećmi Władysława – Krzysztofem, Anną i synem Henryka – Stanisławem, występowała podczas uroczystości kościelnych, na spotkaniach młodzieży przyjeżdżającej z całej Polski na Podhale, na weselach, chrzcinach, pogrzebach, grała w szałasach. Uczestniczyła w mszach "za Ojczyznę" na Bystrem, w Juszczynie i w Warszawie. Występowała w spektaklu "Autoparodia" w Teatrze im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem. Zdobyła dwukrotnie nagrodę główną w Konkursie Muzyk Podhalańskich w Nowym Targu (w 1989, 1991 r.), w 1991 r. "Basztę" w Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu. Sukces, jaki odniosła, zaowocował współpracą artystyczną z jamajskim zespołem "Twinkle Brothers" oraz szeroką popularnością Kapeli Rodzinnej Trebuniów-Tutków.
W kolejnych latach Kapela nagrała wiele płyt z autentyczną i żywą muzyką z Podhala, przekazywaną z pokolenia na pokolenie: "Baciarujciez chłopcy", "Zagrojcie dudzicki" Stebo, Kraków 1993, "Music from Tatra Mountains - The Trebunia Family" Nimbus Rekord, Londyn 1995, "Saga" Folk, Zakopane 1995, "Żywot Janicka Zbójnika" Gamma, Kraków 1991, "Śpiewki i nuty" Folk, Zakopane 1994. Na tych płytach zarejestrowano najstarsze i najpiękniejsze melodie spod Tatr, zawierające wszystkie typowe cechy muzyki Podhala: unikalne skale, rubato, improwizację wokalną i instrumentalną, wielogłosowość wokalną, specyficzną harmonię, sposób śpiewu; ukazują ogromne zróżnicowanie i bogactwo folkloru góralskiego.
Władysław Trebunia-Tutka dla wielu pokoleń górali był mistrzem i autorytetem w dziedzinie kultury tradycyjnej (wielokrotnie pełnił rolę jurora konkursów muzyki góralskiej). Nadano mu tytuł Honorowego Członka Związku Podhalan i godność Twórcy Honoris Gratia. Odznaczony został Złotą Odznaką za Zasługi dla Zakopanego i dla województwa nowosądeckiego. W 1978 r. otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, w 1997 r. nagrodę im. Stanisława Witkiewicza, w 2009 r. medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego GLORIA ARTIS.
Tekst pochodzi ze strony www.nagrodakolberg.pl, marzec 2015